Abdüllatif Uyan

"İmâm-ı Gazâlî"nin Kimyâ-yı Seâdet nâm, Kitabında şöylece buyurdu yüce İmâm: "İbni Samed", âlim ve evliyâdan bir zattı, Altmış yıllık ömrünün bir hesabını yaptı.

"İmâm-ı Gazâlî" ki, müctehid, âlim bir zat, Kimyâ-yı Seâdet'te şöyle eder nasihat: Hak teâlâ Kur'ânda buyurdu bir âyette: (Terazi kuracağım mahşer günü elbette.

Allah adamlarından âlim ve velî bir zat, Bir gün "Ölüm" hakkında şöyle etti nasihat: "Kabir", bu yolculuğun henüz ilk konağıdır, Bu kolay geçer ise, sonu daha kolaydır.

Allah adamlarından büyük bir evliyâdır, Kalpleri aydınlatan nasihatları vardır. Ona bir gün sordular: (Âhirette azaba, Dûçar olmamak için ne yapmalı acaba?)

İslâm âlimlerinden olan bu mübarek zat, Her gün sevdiklerine ederdi çok nasihat: Derdi ki: (Kardeşlerim, îmânı olan kişi, Nasıl işleyebilir "Günah" olan bir işi? Yaptığı her ameli, kaydediyor melekler, Mahşerde, bunlar ona sorulur birer birer.

Allah adamlarından, âlim ve evliyâ zat, Bir gün talebesine şöyle etti nasihat: Eshap, Resulullahtan ettiler bir gün sual: (Kim insanlar içinde bulur izzet ve kemâl?) Buyurdu ki: (Ölüm'ü en fazla yâdedendir, Ve ona hazırlıkta acele eyliyendir.)

Bu zat buyuruyor ki. (Bu dünya sanki "Hayâl", Yakında "Âhiret"e edeceğiz irtihâl. Zira ecel, kimseye vakit bildirmemiştir, Yâni "Erken veya geç gelirim" dememiştir. Nefesler sayılıdır, tükenir bir gün elbet, Huzur-u ilâhîye çıkacağz âkıbet.

Allah adamlarından "Mazhar-ı Cân-ı Cânân", Bir mezarın yanından geçiyordu bir zaman. "Kalp gözü"yle baktı ki, kabirde bir "Kadın" var, Melekler, o kadına çok azab yapıyorlar.

Allah adamlarından hâl ehli bir evliyâ, Bu zatın zamanında din ilmi oldu ihyâ. O bir gün buyurdu ki: (Her iyiliğe engel, İnsanın kendisidir her şeyden daha evvel. "Nefis", çok tehlikeli düşmandır sahibine, Zira çalışmaktadır hep onun helâkine.

Sevgili okuyucular, Şu anda biraz şaşırdığınızı tahmin edebiliyorum. Haklısınız Çünkü yaklaşık 22 seneden beri, bu köşede ilk defa bir "nesir yazı" görüyorsunuz. Neyse...

Allah adamlarından, Hakkın büyük velîsi, Dîne, müslümanlara hizmetti tek gayesi. O bir gün buyurdu ki: (Bu dünya muvakkattır, "Ölüm"den sonra olan hayat asıl hayattır.

Bu zat bir sohbetinde buyurdu ki: (Ey insan, İki şeyi unutup, hatırlama hiçbir an. Allah için yaptığın "İyi amelleri"ni, Gayrinin sana olan "Kırıcı halleri"ni.

Allah adamlarından âlim ve velî bir zat, Bir gün sevdiklerine anlattı şöyle bizzat: Vaktiyle çok "Gururlu" ve "Kibirli" bir sultan, Ülkesini gezmeği arzu etti bir zaman.

"Ahmet Mekki Efendi", büyük âlim ve velî, Sözleri, herkes için olurdu faideli. Bir gün "Ölüm" hakkında kendisinden sordular, Cevabında şöyle bir îzahta bulundular: Peygamber Efendimiz hadîsi şerîfinde, Buyurdu ki: (Bir "Mü'min" vefat eylediğinde, Yerde ve gökte olan sayısız çok melekler, Onun için çok tövbe ve istiğfar ederler.

"Ahmet Mekkî Efendi", âlim ve evliyadan, Dîni öğretmek için çalıştı hiç durmadan. Bıkmadan ders okuttu, verdi vâ'zü nasihat, Hep bu yolda çalışıp, şehîden etti vefat.

Allah adamlarından olan bu mübarek zat, Kızına vasiyyette şöyle etti nasihat: (Kızım, bu hayatımız bitecek bir gün elbet, Ve "Ölüm"le birlikte başlıyacak "Âhiret".

Bu büyük evliyayı çok seven bir müslüman, "Ölüm hastalığı"na yakalandı bir zaman. İyice anlayınca vefat edeceğini, Evladına şöylece yaptı vasiyyetini:

Evliyâyı kiramdan olan bu mübarek zat, Şu güzel sözleriyle ederdi hep nasihat: (Mü'min olan, öğrenir önce ilmihalini, Sonra da buna göre, düzeltir her halini.

Bu zat buyuruyor ki: (Ben dua ediyorum, "Yâ Rabbî, cehennemde bizi yakma" diyorum. İnsan kurtulmadıkça azabtan "Âhiret"te, Nasıl hissedebilir kendini emniyette? Ölüm, kabir ve mahşer, hesap, mîzan ve sırat, Bunlar geçilmedikçe olunur mu hiç rahat?

Bu zat buyuruyor ki: (Bu dünya bir imtihan, Gâfil olmıyalım ki, oluruz yoksa pişman. Şu geçen dakikalar, belki "Son ân"ımızdır, Belki şu kıldığımız, "En son namaz"ımızdır. Yani "Âhiret" ile, birkaç dakika kadar, Aramızda çok kısa, gayet az bir zaman var.