Abdüllatif Uyan

Bu zat bir sohbetinde buyurdu: (Ey cemaat, "Günahlardan kaçma"ğa, eyleyin sabır, sebat. İbadet yapmakta da yapmayın ki gevşeklik, Zira "Esen yel" gibi geçip gider bu gençlik.

Bu zat buyuruyor ki: (Çok acizdir şu insan, Buna rağmen Allaha, o eder en çok "İsyan". Öyle zelil olur ki o bu isyanlarıyle, Ondan nefret ederler hatta şeytanlar bile.

Allah adamlarından olan bu mübarek zat, Her gün talebesine ederdi çok nasihat. Yine bir sohbetinde buyurdu ki bu alim: (Herhangi bir "Günah"ı işler ise eğer kim, Hemence kalbi ile tövbe eylemelidir, Sonra da dili ile istiğfar etmelidir.

Bu zat buyuruyor ki. (Düşmandır bize nefis, Onun tek arzusuna boyun eğmemeliyiz. Bu "Nefs-i emmare"yi terbiye etmek için, İslama tam uyması lazım gelir kişinin.

Bu zat bir sohbetinde buyurdu ki: (Bu toprak, Her gün, insanoğluna, nida eder muhakkak. Der ki: (Ey Ademoğlu, bugün "Günah" işlersin, Ve lakin yarın ölür ve içime girersin.

Bu zat buyuruyor ki: (Her şeyden daha önce, Dinimizi öğrenmek lazım gelir iyice. Sonra da ihlas ile onu tatbik etmektir, Çok küçük olsa bile, "Günah" işlememektir. Nefsinin "Haram" olan arzularını, şayet, Kim terk eder, yapmazsa, bulur sonsuz saadet.

Bu zat buyuruyor ki: (Hakiki bir Müslüman, İşliyemez bir "Günah" Allahtan korkusundan. Bir gün "Hazreti Ömer", halife iken yine, Hücuma geçmiş idi bir düşman kalesine.

Bu zat bir sohbetinde buyurdu: (Cenabı Hak, Kolaylık göstermiştir her emrinde muhakkak. Yani helal ve mubah eyleyip pek çok şeyi, Yalnız "Haram" kılmıştır az, bir iki nesneyi.

Bu zat bir sohbetinde buyurdu: (Ey cemaat, Hep "Günah işlemek"le geçip gitti bu hayat. Ölenleri görüp de hiç ibret almıyoruz, Pişman olup, gafletten yine uyanmıyoruz.

Allah adamlarından büyük âlim ve veli, Söz ve nasihatleri olurdu faideli. O bir gün buyurdu ki: (Hep dua ediyorum, "Ya Rabbi, cehennemde bizi yakma" diyorum.

Bir gence mektubunda buyurdu ki: (Evladım, Seni, bu "Doğru yol"dan ayırmasın Allahım. Ey oğlum, sana pek çok lutfedip Hak teala, Şereflendirmiş idi tövbe ve istiğfarla.

Allah adamlarından olan bu mübarek zat, Bir günkü sohbetinde, şöyle etti nasihat: (Dünya ve ahirette saadete kavuşmak, "Günah" olan işlerden kaçmakla olur ancak.

İslam âlimlerinden olan bu mübarek zat, Bir gün talebesine şöyle etti nasihat: (Bir mü'min, şirkten başka bir "Günah"ı işlerse, Sonra tövbe etmeden ahirete giderse, Şefaatle ve yahut rahmetiyle Allah'ın, Affolup, ahirette kurtulur belki yarın.

Allah adamlarından olan bu mübarek zat, Her gün sevdiklerine ederdi çok nasihat. Daima "Zühd" ve "Takva" üzereydi her hali, "Haram" korkusu ile terk etti çok helali.

İslam âlimlerinden bir büyük evliya zat, Her gün sevdiklerine ederdi çok nasihat. Derdi ki: (Ey insanlar, az yiyin, az uyuyun, Seher vakitlerinde, bilhassa agâh olun.

Allah adamlarından bir büyük evliya zat, Genç bir talebesine şöyle etti nasihat: (Ey oğlum, nasihatım şudur ki sana şu an, "Allah korkusu" ile yaşıyasın her zaman. Çünkü her iyiliğin ve her hayrın kaynağı, Allah korkusu ile yaşamaktır devamlı.

Bu zat buyuruyor ki, (Şudur en ahmak insan, Kendi "Yaradan"ına durmadan eder isyan. Buna rağmen görmeyip, kendi günahlarını, Araştırır daima, başkasının aybını.

İslam âlimlerinden bir büyük evliya zat, Bir gün cemaatine şöyle etti nasihat: (Ey insanlar bilin ki, bu dünya muvakkattır, Ve her canlı, mutlaka "Ölüm"ü tadacaktır.

İslam âlimlerinden bir büyük evliyadır, Kalplere sürur veren nasihatleri vardır. Derdi ki: (Ey insanlar, bilin ve olun agah, Kâinatı, hiç yoktan yarattı elbet Allah. Ve bizim hakkımızda şudur ki O'nun hükmü: "Muhakkak ki her canlı tadacaktır ölümü" Lakin ölmek, yok olmak değildir ey cemaat, Asıl öldükten sonra başlıyor "Sonsuz hayat."

"İmâm-ı Şâfii" ki, üstaddı din ilminde, Bir gün ders veriyordu Bağdad'ın camiinde. Lâkin ders arasında, müteaddit defalar, Ayağa kalkıp kalkıp, oturuyordu tekrar.