Hikmet Köksal

“Şeref” sahip olanlar için paha biçilmez bir varlıktır, olmayanların şerefi ise develerinin sırtında el değiştirip durur, develer kaybolursa hayatları kararır. Şereflerinin tehdit edilmesi develer yerinde durdukça endişeye yol açmaz.

Kalemle yapılan tahribat fark edilmediğinde veya ciddiye alınmadığında peşine kazma, kürek ve hendek gelir. Bu kazma, kürek ve kalem tahribatının Tanzimat medyasına kadar uzanan hikâyesi var ama biz tek parti döneminden günümüze bir hatırlatma yapalım...

Önceki gün gazetemizin Malatya Temsilciliğine ziyaret için gelen bir okuyucumuz şunları anlattı:

Eski Roma’da sokak başlarında, meydanlarda dağıtılan siyasi gelişmeler, toplumsal olaylar, gladyatör dövüşlerinin sonuçlarını duyuran “Actia Diurna” adlı gazeteler varmış. Okuma bilen Roma vatandaşları yüksek sesle okuyarak okuma bilmeyenlere duyururmuş.

Diyarbakır başta olmak üzere operasyonların sürdüğü bölgelerde incelemelerde bulunan AK Parti heyeti hazırladığı tavsiye raporunda “devlet gücünü göstermeli” demiş. Tahribat bölgelerindeki fiziki, ekonomik ve psikolojik tahribatın yaralarının sarılması bundan sonra bölgedeki hayatın kalitesini de belirleyecek.

Takvime bağlı günü yaşama alışkanlığımız var.

Devlet; kendisini Güneydoğu’da kendi vatandaşlarına karşı şiddet uygulamakla suçlayan ama maaşını suçladığı devletten alan cebinde de bu devletin kimliğini taşıyan bir grup sözde aydın, siyasetçi, gazeteci, edebiyatçı ve türkücünün ihanetiyle karşı karşıyadır.

Suriye’de yaşanan büyük felaketin ve bölgede yaygınlaşan terörün sorumlusu İran ile İsrail arasında, İsrail’e hizmetkâr bir Kürt devleti kurmak isteyen ABD ve Rusya’dır. Emperyal saldırganlığını eskiden pervasızca donanması ile yüklenerek yapıyordu.

Türkiye etrafı çevrilerek durdurulmak isteniyor.

1970’li öğrencilik yıllarımızda çokça takıldığımız bir mekândı Kahveci Kadir Abi’nin Gemelmaz Çarşısındaki (Erzurum) çay ocağı. Kadir abi cömertliği sınırsız hayırsever bir insandı.

Bir sorunu ortadan kaldırmanın yolu meseleyi sahibine sormaktan geçer...

Eğer bir yerde ciddi bir toplumsal sorun varsa, diyalog her zaman siyasetin önünü açar; ama muhatap olarak doğru insanlar alındığında. Yanlış kişiler masaya oturursa, arabuluculuk değil arabozuculuk yapar.

Kötülüğün ödüllendirildiği bir çağda yaşıyoruz. Acaba kötüleri yok etmek “Kötülüğü” yok eder mi? Terence Eagleton özellikle Marksist edebiyata kafayı takmış, edebiyat ve kültür teorileri uzmanı İrlanda asıllı bir yazar.

Türkiye’yi hem dışardan hem içerden boğmaya çalışıyorlar, ama sınır kuşatmaları, meskûn mahal muharebeleri ile değil içerdeki terör ve suç örgütlerine destek veren devşirmelerle. Bu uzun hikâyede, sosyal hayatımızda post modern bir işgalle sınırsız bir yozlaşmayı teşvik ederek hatta ödüllendirerek uygun zemin oluşturdular. Piyasaya sürdükleri Teröristler ve tecavüzcüler eliyle ayrı yerlerden saldırıyorlar görünseler de her ikisi de aynı işi yapıyor.

Eğer dışarıdan birileri bir bölgeyi yakmak isterlerse bunu nasıl yaparlar?

Eğer birisinin dünyayı terk ederken hangi kapıdan geçtiğinin sırrını çözmek istiyorsanız onun günlük rutin yaptıklarına bakın. Bu bir sır değil, herkes elindeki anahtara bakmalı. Herkes bir hayat planı yapar, ama yola çıktığı zaman artık reflekslerine bağlıdır, varacağı yeri günlük tekrarların sonucu olan refleksleri belirleyecektir.

PKK’nın “devrimci halk savaşı stratejisi” yaptığı katliam ve tahribatların sonucu kendisi ile beraber kazdığı çukura düştü.

Başka bir medeni ülkede teröristle iş tutan üniversite hocaları var mı bilemiyorum ama bizde geçmişte polisle çatışan öğrencilere verdikleri destek için üniversite kapılarında omuzlara alınan bazı üniversite hocaları vardı, aynı karakterler bugün de teröristlerin gözdesi oldu.

Dağdan şehre inen terörün şehirden de tarihe karışacağı umudu ile terör sonrası güneydoğuda işsizlik ve getirisi yoksulluğun büyük bir sıkıntı olacağı endişesi dillendiriliyor.

Terörün dağ, şehir, hendek ve meclis dışında bir de medya ayağı var.