İsmail Kapan

Evet, Kopenhag Zirvesi'nin ardından net olarak ifade edilmesi gereken sonuç şudur; Türkiye için AB treni kaçmamıştır, bilakis rayına girmiştir... Artık AB yolundan geri dönüş yoktur. Kopenhag'ta ortaya çıkan "yol haritası"nda, Türkiye'nin önü alınmaz ve geri dönülmez bir şekilde yolu açıktır. Bir kere bunun altını çizelim.

Meşhur hikayeyi bilenler bilir ama, hem bilmeyenlere duyurmak ve hem de bilenlere hatırlatmak için bir kere daha anlatmakta fayda var... Mişel'in Salamon'a borcu varmış. Borcun vadesi de gelip çatmış. Lakin Mişel'de ödeyecek hal yok. Akşam evine yorgun, bitkin ve düşünceli bir vaziyette gelmiş. Karısı meraklanıp, sıkıntısının ne olduğunu sormuş. Sorma hanım, demiş; komşumuz Salamon'a borcum var, yarın muhakkak ödemem lazım, ancak buna imkan yok.

Endişe ile karışık ümitle beklenen gün gelip çattı... Kopenhag zirvesine 72 saat kaldı! Zirve öncesindeki bazı açıklamalar üzerine, (Fransa Cumhurbaşkanı'nın Alman Şansölyesi ile yaptığı görüşme sonrasında, 2005 yılına randevu vermeye kalkışması vs...) endişeler yerini korku ve ümitsizliğe bırakır gibi oldu...

3 Kasım seçimlerinin yeni bir mecraya soktuğu Türk siyasetinde, yeniden yapılanma başlamış bulunuyor. 3 Kasım'da 140 bin eksikle baraj altında kalan DYP'de, gelecek hafta sonu yapılacak olan olağanüstü kongre, "Merkez Sağ"ın şekillenmesinin önemli bir kilometre taşı olacak...

Sahi, Türkiye'nin gerçek gündeminde olan ve olması gereken meseleler hangileri? Artık bıçağın kemiğe dayandığı Kıbrıs meselesi mi? Kopenhag zirvesine beş kala Avrupa Birliği için tarih alma çabası mı? Yoksa, bir türlü krizden krize girmekten kurtulamayan ekonomimizin üzerine 11 Eylül'den 2001'den sonra karabasan gibi çöken Irak'a muhtemel bir harekatın ayak sesleri mi?

Bugün Hükümet programı üzerine bir şey yazmayacağım. Çünkü henüz, programdaki ifadeler hep gelecek zaman sıygasında, yani, "Yapacağız, edeceğiz, çözeceğiz, düzelteceğiz..." mertebesinde. Nasıl olsa bu konuda yazıp çizmeye vaktimiz olacak. Hele bir hükümet güvenoyu alıp resmen işe başlasın...

"Siyaset artık iki kişilik oyun haline geldi..." diyen Deniz Baykal'a bu dönemde çok büyük sorumluluk düşüyor. Kendisi bu sorumluluğun yeterince bilincinde olacak kadar tecrübeli bir politikacı. Yaklaşık otuz yıldır içinde bulunduğu siyasette çok kereler iniş ve çıkış yaşadı...

Yeni hükümetin farklı yönlerini aksettirmek için pek çok argüman kullanılabilir. Nicelik ve nitelik yönüyle tamamen farklı bir kabine ile karşı karşıyayız... Bir kere uzun yıllardan sonra yine tek parti hükümeti sözkonusu. Yani dün itibariyle tamamen sahneden çekilen üç başlı eski koalisyon hükümeti yerine, maksat ve hadef birliği içindeki bir bakanlar kurulu...

İşte bu kadar! Başbakanı sen belirlersin, ben belirlerim, yok biz belirleriz... türünden gereksiz ve de zamansız tartışmaların hepsi boşa çıkmış oldu. Suların bulanmasından balık avlamak isteyenlerin beklentileri de...

Bugün, 3 Kasım seçimlerinden sonraki yedinci gün. Sandığın üzerinden geçen bu bir haftada, AKP ve lideri Tayyip Erdoğan, son derece dikkatli ve dengeli bir tutum sergileyerek, iç ve dış kamuoyundan çok olumlu tepkiler aldı. Kıbrıs meselesi hakkındaki parti görüşünde beliren tereddüt ve hafif yalpalamayı bir tarafa bırakırsak, iki üç hafta içerisinde iktidarı devralacak olan AK Parti ve kurmay kadrosu iyi bir performans gösterdi...

Evet, seçim sonuçlarına herkes saygı duymalıdır. Bunu özellikle yazıyoruz, çünkü hâlâ daha amiyane tabiriyle "karnından konuşanlar" var. Yok efendim şöyleymiş de, yok meşruiyet sorunu var mış da, mış mış da mış mış... Hayır beyler, o bulmaya çalıştığınız bahanelerin hiçbirisi geçerli değildir! Eğer gerçekten demokrasiye, ondan da ötesi milletin iradesine inanıyorsanız, gereğini yapınız.

Bugün partiler, liderler ve adaylar değil; seçmenler, yani vatandaşlar konuşacak, daha doğrusu katılımda bulunarak demokrasiye katkıda bulunacak... Çünkü demokrasinin gerçek anlamda hüküm sürmesi ancak vatandaşın yönetime katılımı ile mümkündür. Vatandaş yani halkımız, bugün işte böyle mühim bir görevi ifa edecek.

Pazar günkü yazımızda (Az gittik uz gittik... Arpa boyu yol aldık!), Cumhuriyetin kuruluşundan bugüne kadar özellikle ekonomik alanda, ne kadar geri kaldığımızı ve bunun sebebinin araştırılması gerektiğini yazmıştık. 20. asrın son çeyreğinde her şeye damgasını vurmaya başlayan ve bundan sonra daha fazla belirleyici faktör olacağı kesinleşen insan hakları ve hürriyetler meselesine bugün bir nebze de olsa temas etmek istiyoruz.

Bu gün, Yüksek Seçim Kurulu'nun da yasaklama kararlarına (ne olur ne olmaz!...) uyabilmek için seçimlerle ilgili bir şey yazmayacağım. Bu durumun size de bana da kaybettireceği bir şey yok. Çünkü, ele alınması gereken daha önemli ve daha aktüel ( 3 Kasımdan önce olduğu için) bir mesele var. 29 Ekim Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluş yıldönümü...

Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği (TOBB)'nin dün bütün gazetelerde tam sayfa olarak yayınlattığı manifesto, muhteva ve zamanlama olarak dört dörtlük bir çalışma. Bundan dolayı, şahsen TOBB'u kutluyorum. Geçmişte, daha çok TÜSİAD'ın muhtelif konularda buna benzer faaliyetlerine şahit olduk. Kaldı ki, TÜSİAD'ın bu çeşit ilanları kamuoyunda her zaman geniş destek de bulamıyordu...

Her şey iyice su yüzüne çıktı... Çalınacak minareye kılıfı şimdiden hazırlandı. ABD yönetimi, bir rivayete göre 2. dünya savaşından bu yana en yüksek savunma bütçesini kotardı... 355 milyar dolar! Türkiye'nin 79 milyar dolarlık bütçesinin neredeyse dört buçuk katı... Üstelik en iyimser rakamlarla bu bütçenin en az yarısı sadece ve sadece borç faizine gidecek. Ona göre bölgesel güç Türkiye ile, küresel hiper güç Amerika'nın imkanlarını mukayese ediniz.

3 Kasım'a iki buçuk hafta kalmış olmasına rağmen, her ne kadar hâlâ daha seçimlerin yapılıp yapılamayacağı tartışılıyor ise de, partiler can havliyle sandıktan çıkmak için son kozlarını kullanıyorlar. Ve son günlerde tartışma, en çok kadrolar ile beceri meselesine yoğunlaşmış durumda...

Avrupa Birliği Komisyonu'nun Türkiye hakkındaki ilerleme raporu, beklentilerimizi karşılamaktan uzak kaldı. Ama ümitleri de büsbütün söndürmedi. Aralık ayındaki Kopenhag Zirvesine kadar kapıları açık bıraktı. Bir ümit daha... nasıl olsa ümit fakirin ekmeği.

Bugünlerde gazete yazarlarının önemli bir kısmı, Türkiye'nin yaşamakta olduğu ve gelecekte de yaşaması muhtemel "ZOR GÜNLER"den bahsediyor. Son 20 yılını, terör belası ile boğuşarak geçirmiş ve onun yol açtığı yaklaşık 400 milyar dolarlık ekonomik kayıp sebebiyle de son on yılını hep borçlanarak ve bu borç yükünü de halkın sırtına yükleyerek işin içinden çıkmaya çalışmış olan ülkemiz, şimdilerde hem iç hem dış şartların dayattığı yeni zorlukları göğüslemekle yüzyüze...

Amerika ve İngiltere ve İsrail ve Fransa ve Almanya ve Rusya ve Çin ve Suriye ve İran ve Barzani ve Talabani ve... ve... Kuzey Irak'ta senaryoların bini bir para! Oynanmak istenen oyun sayısı oldukça fazla. İrili ufaklı oyuncu sayısı da ondan az değil.