İsmail Kapan

Son günlerde, iktidarın icraatının askerler tarafından izlendiğine dair haberlerin sayısı arttı. Hatta bu "izleme" sürecinin tamamlandığı ve sıranın "uyarma"ya geldiği de yazıldı. Bu tür haberlerin yaygınlaştığı sırada, Özal'ı anma programı çerçevesinde, Malatya Belediyesi'nin davetlisi olarak, aynı zamanda memleketim olan bu şehrin merkezinde ve köylerinde yaklaşık bir hafta süre ile halkın arasına karıştım. Hemşehrilerimle hem hasret giderdim hem de aktüel olayları onlarla birlikte tartışıp konuştum. Ve bir kere daha gördüm ki, halkımız siyasi ve sosyal olayları çok yakından izliyor. Hatta bunu sadece izlemek tabiriyle anlatmak yetersiz kalır...

İki yıl iki ay önce yani 17 Şubat 2001 tarihinde, Milli Güvenlik Kurulu toplantısında, sebep ve saikleri hakkında bol ve fakat muhtelif rivayetlerin bulunduğu, anayasa kitapçığının fırlatılması dolayısıyla, Türkiye Cumhuriyeti Devleti, milli gelirinin dörtte birini kaybetme sürecine girmişti... Bir hafta içinde, dolar 700 bin liradan bir milyon yedi yüz bin liraya fırlamıştı. Krizin sonucu olarak o yıl hazine 55 milyar dolarlık kayba uğramıştı. Yani milli gelirimiz 202 milyar dolardan 148 milyar dolara inmişti...

Türkiye Büyük Millet Meclisi'nin 23 Nisan 1920'de açılışının 81'inci yıldönümünü milletçe kutluyoruz. Daha nice yeni yıllara, sulh ve sükun içinde erişilmesini temenni ederim. Meclisin açıldığı günlerde, ülkenin birçok şehri, limanları ve demiryolu istasyonları, Avrupalı emperyalistler tarafından işgal altında tutuluyordu. İzmir'e asker çıkaran Yunan-İngiliz koalisyonu, batıdan doğuya, Batı Anadolu'yu vahşice işgal etmekte, İtalyanlar Antalya ve civarında sinsice yayılma hazırlıkları yapmakta idi.

Türkiye'de medya, sürekli olarak polemik ve spekülasyolarla meşgul olduğundan işin esasını hep gözden kaçırıyor. Durum böyle olunca da, halkı aydınlatmak şöyle dursun tam aksine kafasını da karıştırıyor...

Bugün 17 Nisan 2003... Merhum Turgut Özal'ın vefatının onuncu yıldönümü. On yıl ne de çabuk geçmiş! 17 Nisan 1993'ü bugün gibi hatırlıyorum. Saat saat, dakika dakika... Önce rahmetlinin hastahaneye kaldırıldığı haberi, derken vefat haberi ve sonrası... Ekranlara yansıyan halkın duyguları, gözyaşları... Dualara karışan ve günlerce devam eden gözyaşları.

Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, önceki akşam İstanbul'da toplanan Dünya Haber Ajansları Zirvesi öncesinde yaptığı açıklamada basın mesleğinin önemi ve bu meslek mensuplarının yüklenmek durumunda olduğu sorumluluklar hakkında, genel çerçevede görüşlerini bildirdi. Bu açıklamada Başbakan'ın belirttiği hususlar aşağı yukarı basın meslek ilkelerinin tekrarı mahiyetinde olduğundan, tartışmaya açık yanı bulunmuyordu.

Güney Kıbrıs Rum Yönetimi, yarın Atina'da ala-i vala ile Avrupa Birliğine tam üyelik için imza atıyor. Hem de bütün Kıbrıs adasını temsilen!... Türkiye'nin bunu önlemek için gösterdiği son dakika çabaları bir sonuç vermedi. Tıpkı Rauf Denktaş'ın iş işten geçtikten sonra Rum Toplumu Liderine Maraş'ı teklif etmesinden hiç bir sonuç alınamadığı gibi...

Çok önemli tarihî eserlerin bulunduğu Bağdat Arkeoloji Müzesi'nin yağmalandığını, nadide el yazması eserlerin bulunduğu bir kütüphanenin yakılarak tamamen imha edildiğini ekranlardan izleyince, aklıma derhal Moğol istilası geldi.

Saddam rejimi, tam iki defa Amerika'ya kolay zafer kazandırma misyonunu ifa ettikten sonra tarihin çöp sepetini boyladı! 1991 Körfez savaşında ve şimdiki Irak istilasında, tek bir uçak dahi kaldıramayan, tam tersine koalisyon güçlerinin işini kolaylaştırmak için her şeyi yapan, en sonunda kendi süfli hayatının bağışlanması için ülkesinin ve bütün Arap âleminin onurunu da satan despot ortalıktan toz oldu.

Amerika'nın Türkiye'ye vereceği bir milyar dolarlık hibe, veya bu hibeye dayalı sekiz buçuk milyar dolarlık kredi, Türkiye'nin tek taraflı olarak Kuzey Irak'a girmemesi şartına bağlanabilirmiş!.. ABD Senatosunda alınan bu kararın uygulanıp uygulanmaması prosedür gereği Başkan Bush'un yetkisinde olacakmış... vs. vs.

ABD ve İngiltere'nin Irak'ta sürdürdüğü gayri meşru savaş iyice zıvanadan çıktı... Başından beri, misket bombalarıyla, gelişigüzel füze atışlarıyla sivillere büyük zarar veren koalisyon güçleri, son günlerde medya mensuplarına karşı başlattığı saldırılarla adeta katliam yapıyor!

Irak savaşı başladığından beri, her gün yönünü ve hedefini şaşıran füze ve bombaların hikayesini dinleyip duruyoruz.. Savaş haber ve propagandasının fazlaca etkisinde kalmak iyi bir şey değil. Zira cambaza bakarken, cebindeki cüzdanının maharetli parmaklar arasında kaydığını fark edemeyen vatandaş gibi, bazı önemli şeyler de dikkatlerimizden kaçıyor olabilir...

Anadolu'da, baştan aşağı yalan olan, yahut içinde pek çok yalanın yer aldığı bir hikayeyi nitelemek için çok kullanılan bir tabir vardır; "KÖKÜ YALAN..." Irak savaşı için de, Amerika ve İngiltere'nin başından beri söylediklerini, (kökü yalan...) tabiri ile anlatmak en kestirme yol olsa gerek.

Irak'ta devam eden ve "gayri meşrû" olduğu, BM Genel Sekreteri Kofi Annan tarafından da sonun da itiraf edilen savaşın Irak'a demokrasi getirme meselesi olduğuna hâlâ daha inananlar varsa, yukarıdaki başlığı bir daha okusunlar!... Okusunlar ki, bölgemizi ve Dünya'mızı nelerin beklediğini görsünler.

Irak halkının ABD ve İngiltere'ye karşı gösterdiği direniş, daha işin başında işgalcilerin hesaplarını alt-üst etmişe benziyor. Direnişin bu şekilde sürdürülebilmesi halinde, global yansımalarda da büyük değişmelere yol açılabileceği anlaşılıyor...

Dünkü yazımızda, Arap âleminin son yüzyılını çok özet şekilde ele almıştık. Bugün de hali hazırdaki vaziyetine bakmak istiyoruz. Durum kısaca şöyle; Arap âleminin bazı devletlerini yola getirmek için yapılan saldırıya, (Süper Güç buna demokrasi getirmek diyor...) yine bazı Arap ülkeleri yataklık yapıyor!..

Belgesellere meraklı olan izleyiciler, yukarıdaki başlığı okuyunca hemen manzarayı zihinlerinde canlandırabilirler... Küçücük bir ceylan yavrusunu, yalnız yakalanmış bir zebrayı, yahut doğum yaparken üzerine çullanılmış bir bizonu parçalayan sırtlanların hemen didişmesini, onların yanı başında sıranın kendilerine gelmesini bekleyen leş kargalarını düşünün. Irak'ta Amerikan ve İngiliz firmalarının bölüşemedikleri ihaleler yüzünden sürtüşme ve kapışmaları aynı görüntüleri andırmıyor mu?

Amerikan Savunma Bakanlığı (Pentagon)'nı bugünlerde en fazla kızdıran ve sıkıntıya sokan şey; cephedeki Irak askerlerinin ve halkının direnişi değil, ondan daha şiddetli olarak, bu ülkenin Enformasyon Bakanı Muhammed El-Sahaf'ın medya brifingleri... El Sahaf'ın ağzından çıkan her söz, Scud füzesi gibi Pentagon duvarlarını dövüyor!

Genelkurmay Başkanı Orgeneral Hilmi Özkök, dün Diyarbakır'da, dost-düşman herkese çok açık ve net mesajlar verdi. Dedi ki: "Bu savaş bizim değil. Bu bizim işimiz değil..." Silahlı Kuvvetlerin en yetkili ağzı olarak Özkök, bu sözlerle, Türkiye'nin, Amerika ve İngiltere'nin başlatmış olduğu kirli savaşın dışında olduğunu hiçbir şüpheye mahal vermeyecek şekilde ortaya koymuş oldu.

1991'deki Körfez Savaşı sırasında, ilk defa bombardıman ve ardından kara muharebesinin Amerikan CNN televizyonu tarafından canlı olarak yayınlanmasıyla başlayan (medyatik savaş) kulvarında, ne kadar ilerleme kaydedildiğini, şimdiki Irak harbinde çarpıcı şekilde görüyoruz. Tankın içerisine yerleştirilen kameranın birlik hareketini saniyesi saniyesine kaydedip, tam anlamıyla canlı savaş yayını yapması insanların ağzını açık bırakırken, diğer taraftan "videofon" ismi verilen teknolojinin son ürünü olan bir yayın seti ile, cephenin en ileri noktalarında film çeker gibi muharebe görüntüsü kaydedilerek canlı yayına veriliyor...