İsmail Kapan

Medyanın iyice yaygınlaşan özensiz ve dikkatsiz üslubu yüzünden, aslında son derece açık ve net olan hüküm ve statüler, nedense hep spekülasyon konusu oluyor. Zira, kişiler ve kurumlar arası münasebetler, her seferinde izaha muhtaç, vatandaşın kafasını karıştıracak ifade ve kavramlarla sunulduğundan, işin aslının gerçekte ne olduğu noktasında sürekli tereddütler hasıl oluyor... Bu son derece garip durumun sebebi ne ola?

Hani depreme karşı hazırlıklı idik? Hani yaşananlardan büyük dersler almıştık?! Maalesef hepsi laf-u güzaf... Daha doğrusu kocaman bir palavra. Çünkü Pülümür gerçeği bütün çıplaklığı ile gözümüzün önünde. Gazeteler de, söylenenlerle yaşanalar arasındaki çelişkiyi çok çarpıcı şekilde sayfalarına yansıtıyor; "Pülümür'de çadırlar tiril tiril... Eksi 15 derece soğuk iklimin hüküm sürdüğü Pülümür'de, Kızılay depremzedeler için yazlık çadırlar kurdu. Çadırların görüntüsü pırıl pırıl. Tıpkı sayfiye yerlerindeki gibi. Tabii hal böyle olunca da kimse içeri giremedi ve dışarda güneşlenmeye devam etti!.."

Sevgili okuyucularım; pazar günkü yazıda, bugün için Türk dış politikasındaki yeni üslubu ve Türkiye'nin değişen dünya dengelerinde sürdürdüğü stratejik arayışlarını irdeleyeceğimizi söylemiştik. Ancak BM silah denetçilerinin verdiği rapor ve buna karşı savaş cephesinin yaklaşımı, bugünün mecburen öncelikli konusu oldu...

Irak meselesi, savaşla mı, yoksa barışla mı çözülecek, tartışmaları devam ederken asıl gelişme ve değişmelerin ucu görünmeye başladı... 1990'da Körfez krizi patladığında Sovyetler Birliği dağılma sürecinde idi. Sovyet Bloku çöktüğü için de, Baba Bush'un telaffuz ettiği "Yeni Dünya Düzeni" ile, kabaca, soğuk savaşın bittiği ve artık tek kutuplu bir dünyanın şekillendiği anlaşılıyordu.

Anayasa Mahkemesi'nin Tayyip Erdoğan'ın genel başkanlığı hakkında verdiği karardan bahsediyorum... Aslında, belki başlığı (Bu karar ne kadar ve nereye kadar geçerli?..) şeklinde atmalıydım. Bahse konu son karar, Anayasa Mahkemesi'nin en çok tartışılacak kararı olmakta rakipsiz görünüyor. Bu kesin yargıyı medyanın dünkü haber ve yorumlarına dayanarak izhar ediyorum.

1970'li yıllarda, Vietnam savaşında ısrar eden ve her geçen gün de, batağa biraz daha fazla saplanan ABD'yi bu konuda ciddi politika değişikliğine sevk eden en önemli etken, o dönemde tam altı bin üniversite hocasının savaş aleyhtarı yürüyüşü olmuştu...

Amerika ve İngiltere'nin, piyasaya sürdüğü savaş lobisinin unsurları, dünyanın dörtbir tarafında, özellikle de Türkiye ve Ortadoğu ülkelerinde cirit atıyor... Kimi zaman gazeteci kılığında, bazen işadamı kimliği ile, bazen diplomat, bazen eski asker yeni silah tüccarı kartviziti ile icray-ı faaliyet ediyorlar.

Evet, maalesef, medyanın sicili pek düzgün değil. Her fırsatta örnek alınması istenen medeni (buna çağdaş da diyebilirsiniz) ülkelerin yazılı ve görsel medyasına göre, daha kısa bir tarihe sahip olmasına rağmen, bozuk sicil yönünden onlara sanki birkaç yüzyıllık fark atıyor!..

Anavatan Partisi, üçüncü olağanüstü kongresini tamamladı ve Ali Talip Özdemir; Özal, Akbulut ve Yılmaz'dan sonra dördüncü genel başkan oldu... Özdemir de siyasete bir süre ara verenlerden. Şimdi sırada Saadet Partisi ve MHP var...

Evet, bir Yalçın Özer vardı. Fikrinde, ismiyle mütenasip, yalçın kaya gibi sağlam, soyadına tam da yaraşır şekilde sözünün eri. Yani söylediğinin veya yazdığının arkasında dimdik duran... Dürüst, samimi, onurlu ve omurgalı bir adam. Yani adam gibi adam...

Uluslararası Atom Enerjisi Kurumu Başkanı Muhammed El Baradey, "Irak'ta şu ana kadar şüphe çekecek herhangi bir şey bulunamadığı"nı açıkladı. Halen Irak'ta çalışmalarına devam eden BM Silah Denetçileri de birkaç gün önce, Irak makamları tarafından kendilerine herhangi bir zorluk çıkarılmadığını, kendilerinin "turist gibi" her tarafa rahatlıkla gidebildiklerini, haber vermeden ve herhangi bir izne gerek duymadan istedikleri tesisi kontrol edebildiklerini beyan ettiler...

Malum medyadan sürpriz yok. Yani kendisinden beklendiği gibi davranıyor. Seçimlerin hemen akabinde başlattığı peşrevleri yıldırma hamlelerine dönüştürdü!

Cumhurbaşkanı Sezer'in AKP'ye başından beri mesafeli durduğu biliniyor. Hatta bu mesafeli deyimini, "müsamahasız" veya "katı" şeklinde anlamak daha doğru olur. Bu yüzden olacak ki, beklenenden de erken zamanda, karşılıklı olarak yaşanan bazı polemik ve spekülasyonlar gereksiz yere siyasi ortamı gerdi.

Bilgisayarlarların beynini karıştıran bol sıfırlı 2000 yılının üzerinden ikinci sene de geçti!.. 2001'e krizle gireceğimiz, daha 2000'in Kasım ayında belli olmuştu ama, geliyorum diyen krizin üzerine adeta şal örtülerek Şubat ayına ertelenmişti. Dolayısıyla, 2000'deki birinci taksidi karşılanmayan krizin ikinci kısmı çok daha öldürücü ve bitirici oldu.

Türkiye'nin gelecek on yıllarını çok derinden etkileyecek, iki kritik tarih hızla yaklaşıyor... 27 Ocak ve 28 Şubat... Birincisi, Birleşmiş Milletler'in Irak hakkında vereceği, kitle imha silahları ile ilgili kararın açıklanacağı tarih. Bu tarihten sonra Amerika ve onun daimi destekçisi İngiltere'nin bu ülkeye yönelik hareket tarzının iyice netleşmesi sözkonusu.

Türkiye, Irak meselesi hakkında nihai bir karara varmak için bütün kurumlarıyla gece gündüz çalışıyor. Zira bu karar Türkiye'nin stratejik menfaat ve güvenliği açısından son derece önemli olduğu gibi, çok yönlülük mahiyeti itibariyle de o derece kompleks ve çetrefil...

Türk özel sektör şirketlerinin küresel rekabet şartlarında, dünyanın çeşitli ülkelerine önemli açılımlar yapması son derece memnuniyet verici bir durum. Önceki gün Koç ve ENKA gruplarının Rusya Federasyonun'da gerçekleştirdiği böyle bir atılıma, Moskova'nın eksi 13 derece soğuğunda, bizzat şahit olduk...

AK Partinin seçimlerde yüzde 34.2 oyla 363 milletvekilliğini, yani Millet Meclisi'nin yüzde 65'lik kısmını temsil etme hakkına sahip olması, Ankara'daki iktidar mücadelesini sonlandıramadı!.. Zira hükümet olmakla iktidar olmak aynı manaya gelmiyor! Özellikle çok partili sisteme geçilen yarım asrı aşkın süre içinde, "sağ" dediğimiz yelpazeden bu şekilde hükümet olan ama çoğu zaman iktidar olamayan siyasi partilerin hikayesi çok ibret verici.

1970'li yıllarda televizyonda uzun süre yayınlanan bir diziyi orta yaş grubu iyi hatırlar; Komiser Colombo... Her cinayetten sonra olay mahalline gelen müthiş dedektif, ilk önce şu sorunun cevabını arardı; Bu cineyetten kim veya kimler faydalanmış olabilir... Halbuki sıradan insanların aklına, daha çok (Bu cinayeti kim veya kimler işlemiş olabilir?) şeklindeki soru üşüşür. İkisinin arasındaki fark oldukça büyük.

Kıbrıs konusundaki tartışmalar, giderek alevleniyor... Hem Türkiye'de hem de Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nde farklı görüşleri savunanlar arasındaki tansiyon günbegün yükseliyor. Bir taraf, "Kıbrıs'ın satılması"ndan, yahut "Ver kurtul..." politikası güdüldüğünden bahisle, Ada'ya barışı getirecek çözüm şansını değerlendirmek isteyenleri "Teslimiyetçi" olarak itham ediyor. Buna mukabil, diğer taraf da, "Çözümsüzlüğü çözüm olarak gören" ve bunun üzerinden en hafif tabiriyle "kahramanlık rantı" kotaran kişilere veryansın ediyor...