Meryem Aybike Sinan

Vakit nakittir demiş atalarımız. Demişlerse de pek inanmayız aslında nitekim vakit ne elle tutulur, ne de sahip olunur. Nakit olsaydı onu çalıştırır, çoğaltır, cüzdanlara saklar üzerine kırk düğüm atardık…

​31 Aralık 1988 yılı… Türkiye gazetesi okurları için, hüzünlü bir gündür. Bilge bir mütefekkirin, bir ülkü devinin, bir arifin, bir dava adamının rahmet-i Rahmana yürüyüşünün yıl dönümüdür zira.

Geçtiğimiz günlerde medyada, Türk diliyle ilgili çok sevindirici bir haber geçti. Açıkçası bu habere ziyadesiyle mutlu olduğumu söylemeliyim. Güzel Türkçemizin korunması hususunda başlatılan bu kampanyanın çok faydalı olacağını düşünüyorum.

İlginç bir çağdayız. Canciğer kuzu sarması olduğun arkadaşınla azıcık bir tartışmaya gör, kaldırıp atıyorsun hemen. Sen atmasan o atacak zaten, öylesine pamuk ipliğine bağlı dostluklar ve arkadaşlıklar. Bir iki kez giydiğini kaldırıp atıyorsun zaten vitrinlerin tümü senin, sen paradan haber ver.

Aralık ayı, Mevlâna’yı çağrıştırır. Mevlâna Konya’yı. Konya geçmişi, tarihi, Selçukluyu… Bu çağrışımlar nefes nefes arifane bir yürüyüşe çıkarır sizi dil hanenizde.

Geçtiğimiz gün bir alışveriş merkezinde iki genç kızın hemen arkasında yürüyen merdivendeyim ve ister istemez konuşmalarına şahit oluyorum. Kızlar bir de sesli ve coşkulu konuşunca istemesiniz de duyuyorsunuz konuşmalarını.

​Önceki gün, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, Dünya İnsan Hakları Günü kapsamında düzenlenen "İnsanlığın Medeniyeti Programı" ve "İnsanlığa Umut: Türkiye" programında konuştu.

Son yıllarda musiki dünyasında bir sessizlik var.

​Hayat bir yarışma. Kıyasıya bir yarışma. Bilgide, irfanda, ahlakta, merhamette, izan ve marifette yarışmak güzeldir. İnsanı olgunlaştırır, toplumu güzelleştirir, gelecek adına güven ve cesaret verir topluma…

​Önceki gün gazetemizin Haber Müdürü ve yazarı Fatih Selek, “yazılı basının” akıbeti hakkında güzel ve isabetli bir yazı kaleme almıştı.

Geçen gün bir televizyon programında bir münakaşaya denk geldim. Birkaç hanımefendi, bir kadın yarışmacının evinde toplaşmış bildiğiniz kavga ediyorlar!

Siyaset yazmıyorum ve alanım da değil. Aslında siyasetten hoşlanmıyorum da. Bu yazıyı kültüre, sanata ve sanat erbabına verdiği destek için kaleme alıyorum çünkü böylesine medeniyetimize aşina, kültür ve sanat meselelerine vakıf bir ismin belediye başkanı olması Manisa için büyük bir kazanımdır.

Klasikler, klasik kitap, dünya klasikleri vs…

Kitap fuarlarını severdim…

Prof. Dr. Ayhan Songar ismini gazetemiz okuyucusu iyi bilir. Bir süre köşe yazarlığı yaptığı bu sütunlarda kıymetli fikirlerinden feyiz aldığımız bu güzel insanın fikir dünyamıza düşürdüğü öyle güzel anekdotlar vardır ki her biri ruh ve gönül dünyamızda derin izler bırakmıştır…

Gazete sütunlarında hep ünlü kişilerin ölümünü duyarız. Ünlü kişilerin ölümü üzerine günlerce yazar konuşuruz, çünkü o tanınmıştır, çünkü onun şanı şöhreti vardır.

​Başlık yanlış oldu değil mi? Şiddetin tarafı mı olur, şiddet şiddettir. İnsana zulmetmek cihana zulmetmektir, insan ki eşref-i mahlûkattır yani yaratılmışların en şereflisidir.

Bu da ne şimdi diyeceksiniz, biliyorum. İşte ben de onu diyorum. Bizim vekillerimiz sosyal medyayı neden muhabir veya gazeteci olarak kullanıyorlar bileniniz var mı? Açıkçası ben çözemedim.

​“Her güçlü erkeğin arkasında güçlü bir kadın vardır” derler ancak bu sözün doğrusu “Her güçlü erkeğin yanında güçlü bir kadın vardır” olmalıdır…

​Gazetemizin Haber Müdürü Fatih Selek’in önceki gün yazısında bahsettiği “Passat” marka beyaz araba skandalı ile ilgili haberi okuyunca hiç şaşırmadım; zira artık etrafımız böyle sonradan görme tiplerle kaynıyor! Maalesef!