Meryem Aybike Sinan

Beş on sene evvel “öne sürülerek savunulan düşünce” anlamına gelen “dava” sözcüğünün yüksek bir itibarı vardı. Toplumda da bu kelimenin hatırı sayılırdı hani…

Yoksa tuhaf ama her ikisi mi?

Biliyorum sorumuz çok tuhaf!

Sinema büyük bir güçtür.

Her şeyin bir bedeli vardır.

15 Temmuz… Türk milletinin, vatanına kasteden çakallar güruhuna okkalı bir Osmanlı tokadıyla haddini bildirdiği, tarihe mal olmuş çok önemli bir günün yıl dönümüdür.

​Derdimiz orman çakallarını yermek değil… Nitekim ormanda kendi fıtratlarının gereği yaşayan bu hayvancıkların gerçekten de kimselere bir zararları yok. Bizim kastettiğimiz şehrin göbeğinde kendi kusurlarını kapatmak için masum insanlara insanın yaradılış seciyesine zıt bir şekilde saldıran iki ayaklı çakallar!

​Noksan sözcüğü de meğer itibardan düşmüş de farkında değiliz. Geçtiğimiz gün lise 12. sınıfa geçen kızım aniden sordu: -Anne noksan ne demek?

Tarihî figürlerimizi bilmiyoruz.

Siyasetçilerin en az ilgili olduğu alan hangisidir diye soracak olursanız en başta “kültür ve medeniyet” unsurlarının geldiğini rahatlıkla söyleyebilirim. Bu durum bizde mi yoksa bütün dünyada mı böyle bilmiyorum lakin emin olduğum bir şey var ki bu ilgisizlik bizde hayli yüksek ve kangren olmuş durumda…

Nihayet seçim faslı bitti.

İlginç bir çağa demir attık.

Geçen cumartesi ve pazar günleri yapılan YKS sınavlarını yakından gözleme imkânım oldu zira sevgili oğlum Mehmet Kağan da bu yıl bu sınavlara giren öğrenciler arasındaydı. Dolayısıyla bir lisenin duvarları dibinde birçok anne ve baba gibi bendeniz de eşimle birlikte bu heyecanlı saatleri yaşayanlardan birisiyim

Yine siyaset var yine siyaset var…

Adını Koca Yunus’tan alan bu güzel ve özel kuruluşu biliyor muydunuz? diye sorsam bilmeyenlerin sayısının bilenlerin sayısını katlayacağından eminim.

​Bayram da bitti işte. Yine içimizi daraltan, onca dert, tasa, gürültü ve patırtılarla kavga edecek, gündem dediğimiz onca şeye yeni baştan sarılacak ve buna da “yaşamak” diyeceğiz!

“Bayram geldi mi bütün evlere bir şetaret, bir huzur el atıyor.

Peş peşe gelen şehit haberleri karşısında acı acı yutkunuyoruz, içimiz kan ağlıyor lakin elimizden hiçbir şey gelmiyor. Ramazan Bayramı’na buruk, hüzünlü ve acılı giriyoruz...

​Bu sözler Azerbaycan’ın Şamahı şehrinde yaşayan Şehla Abla'mıza ait. Şehla Abla bir şehit annesi. Oğlu askerde iken şehit edilmiş. Acılı ve kederli bir kadın.

Yazacağım yeni roman çalışması için günlerdir Azerbaycan’dayım.