Osman Ünlü

İlim yani öğrenilecek şeyler çoktur fakat ömür kısadır. Bunun için herkes, kendisi için dinde zaruri lâzım olan ilimleri öğrenmelidir. Zira öğrenmenin acısını bir müddet tatmayan kimse, hayatı boyunca cehaletin zilletini yudumlamak mecburiyetinde kalır ve ebedi saâdetini de kaybedebilir.

Nefsini seven, kendini över ve herkesin de kendisini övmesini bekler. Kendisini beğenen ve öven bir kimse, başkalarını beğenemez ve onlardaki güzellikleri, üstünlükleri anlıyamaz ve böylece onları kötüler.

İslâmiyetin bildirdiği sosyal ve ekonomik ahlâktan, ahkâmdan ayrılan insanlar, milletler, sıkıntıdan, ıstıraptan, felâketten kurtulamamışlardır. Geçmiş milletlerde böyle olduğunu târîh yazmaktadır...

İnsanın din ve dünya saâdetine kavuşması için ilim öğrenmesi şarttır çünkü ilim tohumdur. Amel ise, o ilim tohumunu ekmek yani tatbik etmektir. Bu tohumun suyu da, ihlâstır yani samimiyettir. Peygamber efendimiz; (Allahü teâlâ buyuruyor ki, benim şerîkim yoktur. Başkasını bana şerîk eden, sevâblarını ondan istesin. İbâdetlerinizi ihlâs ile yapınız! Allahü teâlâ, ihlâs ile yapılan işleri kabûl eder) buyurmuştur.

İnsan, nefsini ne kadar aşağılarsa, Allahü teâlâ indinde kıymeti o kadar yükselir. Kendine kıymet verenin, Allahü teâlâ katında kıymeti olmaz. Nefsini beğenen kimse, muhakkak helâke, felâkete düçâr olur...

Zamanında zekâtını vermeyen ve malını âhiret yolunda sarf etmeyen bir kimse, fakîr olunca, çok pişmân olur. Fakat iş işten geçmiştir. Bunun için hayırlı işlerde acele etmelidir...

Tevekkül; bütün işlerinde, meşrû sebeplere yapıştıktan sonra, Allahü teâlâdan başkasına güvenmemek ve O'ndan başkasından korkmamaktır...

İnsan, değişime uğrayan varlıklardan birisidir. O da, doğar, büyür ve ölür. Dünyaya gelmek, ölümün habercisidir. Yaratılan her varlık için, mutlak bir son vardır. Başlangıcı olanın, sonu da olur...

Aklı olan bir kimse, hemen îmân eder. Aklına uymayıp, nefsine, şehvetlerine uyan kimse ise, başkasına aldanır ve inkâr bataklığına saplanır. Ananeye, modaya uymak hastalığı, nefislerimizin tuzaklarından biridir...

Kabirleri ziyâret etmeyi, dinimiz emretmektedir. Şartlarına uygun olarak ziyâret edilince, hem ziyâret edene, hem de ziyâret edilene faydalı olmaktadır...

İnsânın kemâli yani olgunlaşmış olması, kendisinin fânî ve bir hiç olduğunu anlamasıdır. İnsan ne kadar yaşarsa, ne kadar meşhûr olursa olsun ölecektir ve arkasından er kişi niyetine denecektir...

Başkalarının sevgisine ve övmelerine, iltifatlarına kavuşmak için, dünyâ işleri ile, onlara iyilik yapmak, riyâ yani gösteriş olur. İbâdet ile olan riyâ, bundan da dahâ kötüdür...

"Ey oğul! Tevâzu ve alçak gönüllülükte toprak gibi, başkasına fayda vermekte meyveli ağaç gibi, cömertlikte akan nehir gibi, ihsân ve iyilik yapmakta deniz gibi, ayıpları örtmekte karanlık gece gibi ol!"

Nasîhat etmek, dinimizin emridir. Allahü teâlâ, bütün Peygamberleri, kullarına nasîhat etmeleri için göndermiştir. Peygamberlerin ve Onların vârisi olan âlimlerin nasîhatlerini dinleyenler, ebedi saâdete kavuşur...

Bir kimse, kıyâmet günü kimler arasında bulunacak ise, kabir hayâtında da, onların arasında bulunur. Dünyâda iken kimleri seviyorsa, kimlerin arasında yaşıyorsa, kıyâmette de, onlarla berâber haşrolunacaktır...

Niyetsiz hiçbir şey olmaz. Herhangi bir kimse, levhalara bakmadan otobanlara yanlış girse, ömür boyunca da gitse, bir yere varamaz ve arzu ettiği yerin yanından bile geçemez...

Dünyada iken aldanan, âhirette kazanır, aldatan ise kaybeder. Mazlum olan kazanır, zâlim olan kaybeder. Gözyaşı döken kazanır, ağlatan ise kaybeder. Dünyada aldanan, âhirette sevinir...

Allahü teâlâdan ümit kesmek imânı giderir. Onun için Rabbimizin mağfiretinden daima ümitli olmalıyız. İnsan olarak hepimizin günahı çok, tövbemiz ise bozuktur. Hatta çoğu zaman, tövbe etmeyi bile unutuyoruz...

İnsan, ölümü özüne sevdirmelidir. Çünkü ölüm; inansa da, inanmasa da insanın başına gelecektir. Bir şey muhakkak olacaksa, onu olmuş bilmeli, ona göre tedbir almalıdır...

Dünyaya gelen her insan, aynı yaşta ve aynı zamanda kalmıyor, devamlı olarak bir yere doğru gidiyor yani ömrü tükeniyor. Bu yolculukta, binilen vasıtadan, vakti saati gelenler iniyor ve dünyaya yeni gelenler de biniyor...