Osman Ünlü

İnsanlar, verdikleri sözlerini, taahhütlerini yerine getirdikleri ölçüde faziletli, ahlâklı, güvenilir olarak kabul edilmişlerdir. Başkalarından vefâ bekleyen kimsenin, önce kendisi vefâlı olması lazımdır...

Allahü teâlâ, hayırlı, iyi şeylerden râzıdır, beğenir. Şer olanlardan yâni kötülüklerden râzı değildir, beğenmez. Hayırlı, iyi işleri yapmak, şer yani kötü olan işlerden kaçmak, ahlâkı güzelleştirir...

En kıymetli ibâdet, insanlara yapılacak en büyük iyilik, İslâmiyetin öğrenilmesine, yapılmasına çalışmaktır. Hakiki iyilik, insanları azâb-ı ilâhiden yani Cehenneme gitmekten kurtarmaktır...

Münâkaşa; dostun dostluğunu giderir, düşmanın da düşmanlığını artırır. Nerden bakılırsa bakılsın münâkaşa, hep zarardır. Bunun için münâkaşa etmek, münâkaşaya girişmek, fayda kapılarını kapatır...

Günâh işleyince, hemen tövbe etmelidir. Gizli işlenen günâhın tövbesi gizli olur. Açık işlenmiş günâhın tövbesi açık olur. Tövbeyi geciktirmemelidir. Kirâmen kâtibîn melekleri, günâhı hemen yazmaz. Tövbe edilirse, hiç yazılmaz...

Kibir, hased, riyâ gibi haramlar, kalb ile yapılmaktadır. İmân etmek ve inkâr etmek de, kalb ile olmaktadır. Kalbde, inkâr pisliği ve diğer kötü huylar bulunduğu müddetçe, bu kalb temiz değildir ve hastadır...

İşimiz, mevkimiz, vazifemiz, bizlere asıl maksadı unutturmamalıdır! Asıl maksat, zengin olmak, şan şöhret sahibi olmak değil, ahireti kazanmaktır. Her an son nefes endişesi ile yaşamalıyız...

Güzel ahlâk, güler yüzlülük, cömertlik ve kimseyi üzmemek demektir. Güzel ahlâk, kimseye yük olmamak, fakat herkesin yükünü çekmektir. İnsanların sıkıntılarına katlanmak, güzel ahlâktır...

Mahlûklar içerisinde en âciz ve zayıf olan mahlûk, insandır. Bununla berâber, bu kadar mahlûk arasında, Allahü teâlânın emirlerine insan kadar isyân edip yüz çeviren mahlûk da yoktur...

Ölmemek için, yemek, içmek lâzım olduğu gibi, din düşmanlarına aldanmamak ve dinden çıkmamak için de, dînimizi, îmânımızı doğru olarak öğrenmemiz lâzımdır. Ecdâdımız böyle yapardı...

İnsanın, bedenini, malını hatta canını Allahü teâlânın yolunda fedâ edebilmesi kolay değildir. Dünyada iken, bu fedâkârlığı yapabilenlenler, hakiki bayrama ve sonsuz Cennet nimetlerine kavuşmaktadırlar...

"Ben sağ olduğum müddetçe Kur'an'ın kölesiyim/Ben Muhammed muhtarın yolunun tozuyum/Benim sözümden bundan başkasını kim naklederse/Ben ondan da bizarım, o sözlerden de bizarım."

Hakkı bâtıldan, doğruyu eğriden ayırmak, dünyada en zor olan şeydir. Bir rehber olmadan da, bu mümkün değildir. Ayrıca câhillik ve tembellik de, hakkı bâtıldan, iyiyi kötüden ayırmamıza mâni olmaktadır...

İbâdetleri, ihlâs ile yapmalıdır. Allahü teâlâ doğru ve ihlâs ile ibâdet yapanları seveceğini, bunların kalblerine dünyâda feyzler, nûrlar vereceğini, âhirette de sevâb yani iyilik vereceğini vaat etmiştir...

Her gün beş kere, Rabbinin huzûrunda olduğuna niyet eden kimsenin kalbi ihlâs ile dolar. Zira namâzda yapılması emrolunan her hareket, kalbe ve bedene çeşitli faydalar sağlamaktadır...

Kim amelinin karşılığını âhirette almak isterse, yaptığını sırf Allah rızâsı için yapmalıdır. Kimseden bir karşılık beklememelidir. Karşılık beklediğinde, birçok zahmet çekerek yaptığı amel boşa gider...

İnsanların dünyada yaşayabilmeleri, nefslerinin gafleti ve dünyâ lezzetlerine düşkün olması iledir. Nefis, iki tarafı keskin bıçak gibidir. Hem de, zehirli ilâç gibidir. Doktorun tavsiyesine göre kullanan, bundan fayda kazanır...

İyilik edene, mal ve hizmet ile karşılığı yapılır. Bunu yapamayan, teşekkür ve duâ eder. Karşılık yapmayanın başına kakılır, kötülenir, incitilir. Çünkü, iyiliğe karşı iyilik yapmak insanlık vazîfesidir...

Sâlih kimseler iyi ameller işlediklerinde şeytan harekete geçer. Onlara işledikleri ameli güzel gösterir. Böylece onları ucba ve kendini beğenmişliğe sürükler. Sonunda hiçbir âlimin öğüt ve nasîhatini dinlemezler...

Câhil olanlar, sertliği, öfkeyi, yiğitlik, mertlik zannetmekte ve övmektedirler. Halbuki öfkeli, hiddetli ve sert olmak, kötü huylardandır. Çocuğun ağlamasına, hayvanın bağırmasına öfkelenmek, çok çirkindir...