Prof. Dr. Ramazan Ayvallı

Zaman en büyük sermâyedir. Dünyâ ve âhiret saâdetini kazanmak, bu sınırlı zamânı iyi kullanmaya bağlıdır.

En fazla hadîs-i şerîf rivâyet eden sahâbîler: Ebû Hüreyre, Abdullah bin Ömer, Enes bin Mâlik, Hazret-i Âişe, Abdullah bin Abbâs, Câbir bin Abdullah, Ebû Said el-Hudrî...

Abdullah İbn-i Amr İbnil-Âs (radıyallahü anhümâ) gibi, Peygamberimizden özel izin alarak hadîs-i şerîfleri yazan Sahâbîler vardır...

“Şunu yapan Cennete girer”, “şunu yapan Cennete girmez”, buyurulan bazı hadîs-i şerîfler var. Bunları nasıl anlamalıdır?

Muteber kitaplarda geçen "Şunu yapanlar, mü'min (veya bizden) değildirler” hadîs-i şeriflerini nasıl anlamalı?..

“Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarında uydurma hadîs var” diyenler fırak-ı dâlle mensûbu, bid’at ehli olan, Ehl-i Sünnet olmayan kişilerdir.

“Hadîs-i Mütevâtir” denilen hadîs-i şerîflere muhakkak inanmak ve gereğini yapmak lâzımdır. Bunlardan birine bile inanmayan kimseler kâfir olurlar.

Sekiz yüz bin hadîsi râvîleri ile, senedleri ile birlikte ezber bilene “Hâkim” veya “Hadîs imâmı” yâhûd “Hadîs müctehidi” denir.

“Peygamberimize âid olduğu ifâde edilen her türlü kavil (söz), fiil (iş) ve takrîr (onaylama) ve hâl (durum) ile ilgili haberler”e hadîs denilir.

Resûlullah Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) buyurdu ki: “Müşriklere karşı mâllarınızla, cânlarınızla ve dillerinizle cihâd ediniz.”

Cihâd; beden ile yâni her türlü harb vâsıtası ile, her türlü neşriyât (basın ve yayın) vâsıtaları ile ve duâ ile yapılır...

Dünyâlık bir gâye için savaşan kimse, gerçekte Allah yolunda ve dîn uğrunda savaşmış olmaz...

 “Cihâddan maksad, İslâm dînini yüceltmek ve dîn düşmânlarını zelîl etmektir. Cihâdda şehîd ve gâzîler için bildirilen sevâblar, niyet iyi ve hâlis oluncadır.”

Mescid-i Aksâ’nın ismi, Kur’ân-ı kerîmde zikredilmektedir. Peygamber Efendimiz, Mîrâc gecesinde oraya götürülmüştür.

Kubbetüs-Sahrâ Câmiinin ve Kudüs sûrlarının bugünkü hâli, Kânûnî Sultân Süleymân zamanından kalmadır...

Selçûklular, Fâtımi hâkimiyetine son verdikten sonra, Selçûklu komutanı Atsız, Kudüs’ü 1070 senesinde Fâtımîlerden aldı...

Allahü teâlâ indinde, yeryüzünün en kıymetli mekânları, Mekke-i mükerreme ve Medîne-i münevvere’den sonra Kuds-i şerîftir.

“Bir kimse, bir kişinin zâlim olduğunu bildiği hâlde, zâlime yardım maksadıyla onunla birlikte adım atarsa, İslâmdan çıkmış olur”

Mukaddes dînimiz İslâmiyette “zulüm”, kimden gelirse gelsin ve kime karşı yapılırsa yapılsın, kesin sûrette harâm kılınmıştır...

İstanbul’un her taşı, üzerinde yaşamış medeniyetlerden birtakım izler taşır. Dünyâ çapında bir târih ve kültür başkentidir...