Rahim Er

Özal, şayet İzmir'den MSP milletvekili seçilebilseydi "Turgut Özal" olamayacaktı. O adaylık Konsey döneminde Özal'ın başında Demoklesin kılıcı gibi sallandı. Veto edilenler listesine girebilirdi. Malum adaylık marjinal olarak görülmesine meydan vermekteydi.

Kime oy vermeli? Kafalar karışık. Bir çok vatandaş ne doluyu doldurabiliyor ne boşu. Şunu unutmamalı. Parti, partidir işte. Sonuçta o ne mezhep ne başka bir şey. Futbol takımı tutar gibi alışkanlıklara dayanarak parti tutulmaz.

Mustafa Akad'ı önce NTV'de, sonra da Kanal 7'de büyük bir dikkat ve zevkle takip ettik. Ünlü yönetmen Çağrı Filmi hakkında ilk defa konuşuyor. Yahut Türk seyircisi buna ilk kez şahit olmakta.

Sayın Cumhurbaşkanımız kamuoyu önüne ilk dikkat çekici konuşmayla Anayasa Mahkemesi'nin 32. Kuruluş yıldönümü münasebetiyle çıkmıştı. O zaman yüksek mahkemenin başkanıydı. Sezer, bahse konu nutkunda hukukun üstünlüğü, demokrasinin aksaksız işlemesi ve hürriyetler üzerinde durmuş, cesur bir çıkış yapmıştı.

Dünya, bir grup istiklal mücadelesi veren Çeçen'in 6-7 yüz kişiyi esir aldığı haberiyle irkildi. Hani Putin, Çeçen meselesini çözecekti? Demek ki eski KGB'cinin çözüm anlayışı değişikmiş. O, ihtilafı, Çeçenleri ve Çeçenistan'ı ezerek, yok ederek çözeceğini sandı. Ne kadar yanlış yaptığını şu son kanlı olay bir kere daha gösteriyor.

Yurdumuzda gazetelerin yanı sıra çok kere magazin ekleri verilir. Aldığımız gazetelerin içindeki o ekleri her gün üzülerek bir kenara bırakırız. Bakılıp atılmalık olarak hazırlanmışlardır. Hürriyet ve Radikal gazetelerinin dünkü ekleriyse çok hoş birer dergiydi.

MDP/Milliyetçi Demokrasi Partisi, kurdurulmuş bir partiydi. Bugün ismi kolay hatırlanmıyor. 1983 Seçimlerinde Kenan Evren, ekrana çıkarak Turgut Özal'a karşı açıktan açığa tavır koydu. İddiasına göre ANAP genel başkanı Özal, her şeyi kendisinin bildiğini iddia ediyordu. Onun için oyların ANAP'a değil, MDP'ye verilmesi gerekiyordu. Referandumda yüzde 90'ların üzerinde kabulle devlet başkanlığı tescil edilen başkanın bu konuşması halkı çok kızdırdı.

KKTC Cumhurbaşkanı muhterem Rauf Denktaş, Amerika'da hastanede tedavi görmekte. Sağlığıyla alakalı olarak hekimleri, yakın çevresiyle Rumların verdiği haberler birbiriyle çelişmekte. O mühim değil. Belli ki Rumlar, Denktaş'ı aynı zamanda bir teminat olarak görmekteler. Onun için samimi kanaatleri veya söylenti çıkartmaları önemsenecek konu değil.

Yurdumuzun en büyük sivil toplum kuruluşu TOBB, dün toplumsal bir seferberlik başlattı. Hareketin ismi "Türkiye Geleceğini İstiyor"... İnsanların krizden ümitsizliğe düştükleri günlerde ortak akıl, bir slogan yakalamıştı. "Türkiye İçin Seve Seve". Krizle mücadelede o sloganın estirdiği rahmet rüzgârının payı unutulamaz. Henüz krizden çıkılmadıysa da bir toparlanma sürecindeyiz.

Din, kimsenin tekelinde değil. Son ilâhi din İslamiyet. Dolayısıyla İslamiyet de kimsenin tekelinde değil. Bir buçuk milyon Müslüman, bir kere daha bir kandili yaşadı. Ramazandan önceki bu Berât Kandili, sanki ramazanın provası gibiydi. Nice bin vatandaşımız oruçluydu. Öyle ki kimin oruçlu olup olmadığı gerçeğin öğrenilmesinde çok kimseyi şaşırttı. Rabbi ile kul arasına kim girebilir? İbadet kimsenin iznine bağlı değil ki.

Eskiden, çok eskiden 3 aylar toplumda varlığını çok daha kuvvetle hissettirirmiş. Recep, Şaban, Ramazan aylarının varlıklarını kuvvetle hissettirmeleri toplumu reorganizasyona tabi tutmak demek. Maddeten ve mânen.

Liderlerin vaadlerinden biri de iktidar olduklarında dokunulmazlığı kürsüyle sınırlayacaklarına dair. Sanki şimdiye kadar nerede idiler? Evet, bu soruya müstahaklar ama yine de sözün tutulmasını beklemek kamuoyunun hakkı.

Umumi efkâr, böyle bir partinin varlığından şurada en fazla iki aydan beri haberdar. HADEP'in kapatılma ihtimaline karşı yedek olarak kurulmuş. DEP, HADEP zincirinin üçüncü halkası. Seçime girebileceği YSK tarafından önceki gece açıklandı. Hayırlı olsun. AB, bahanelerinden birini daha kaybetti.

Çok partili hayat başladığından bu tarafa böyle bir seçim yaşanmadı. Hâlâ gündemde şaşırtıcı haberler dolaşmakta. Bugün 16 Ekim, seçim 3 Kasım'da. Sandığa kısa bir zaman kalmış. Buna rağmen seçimlerin akıbetiyle oynanmak istendiği ileri sürülüyor.

Osmanlı'da İstanbul'un emniyet hududu Belgrat'tan geçermiş. Belgrat'ın düşmesinden sonra İstanbul nihayet iki asır dayanabilmiştir.Dünyada her şey aklımıza gelirdi de Kerkük'ün bir gün elden çıkacağı aklımıza asla gelmezdi.

Bunu bizzat başbakan haber veriyor. Halbuki işlerin o noktaya gelmesini önlemek hükümetin vazifesiydi. Ne var ki hükümet bir süredir rölantide. O kadar da değil. Devlet de iki ayrı cephede. Biri 'garp cephesi'. Orada AB marifetiyle bir kere daha ayrı muameleye maruz kalındı.

Kürtler, Kuzey Irak'ta devletleşme sürecindeler. Bayraktan, paradan sonra dünden itibaren anayasa metni de mevcut. Açıklanan 'anayasa'yla Kerkük başşehir ilân ediliyor. Diğer taraftan İncirlik'te kavun-karpuz mevsimi geçmiş olmasına rağmen "adamlar" hummalı bir çalışmayla kavun-karpuz taşımaktalar.

AB İlerleme Raporu açıklandı. Raporda 2004'te, 2007'de birliğe kimlerin tam üye olacakları isim isim sıralanmakta. Türkiye'ye ise tarih yerine nasihat veriliyor. Şimdi Türkiye'nin en önemli gündem maddesi bu.

Seçim demek meydan mitingi demektir. Bazı kaymakamların işgüzarlıklarına şaşıyoruz. Balkondan konuşunca oluyor, TIR'dan konuşmak yasak. Onlar da herhalde büyüklerinden ilham almaktalar.

Avrupa Birliği ile münasebetlerimiz tarihine bakıldığında "onlar ortak biz pazar" korkusunu Türkiye'nin hem solunda hem muhafazakâr çevrelerinde yaşanmıştır. O kadar da değil. Bugün AB'ye çok yakın duran aynı muhafazakâr kitle sözcüleri, aynı AB'yi "Hıristiyan Kulübü" olarak idrak etmekteydiler. Endişe toplumun bütün kesimlerinde izale olmamıştır.