Rahim Er

13 Kasım 2002 tarihinde kaleme aldığımız "Kıbrıs" isimli köşe yazımızda şunları diyorduk:-Şundan endişe ediyoruz. KKTC'de ajanların halkı kışkırtarak ayaklandırmaları. 25 bin kişi meydanlara toplanıp "ya AB ya ölüm" derlerse pirincin taşını kim ayıklayabilir? Böyle bir şey olabilir mi? İki taraf arasındaki ekonomik uçurumu unutmayınız. O itibarla Kofi Annan'ın "kitabı" peşin bir hükme kapılmadan soğukkanlılıkla okunmalı.

Türk ekonomisi, ilk büyük enflasyon darbesini 1974 Kıbrıs Harekâtıyla yedi. Harekâtın hemen ardından her şey 4-5-10 kat pahalandı. Orada kalsa neyse 15 yıl süreyle de şiddetli bir Amerikan ambargosuna muhatap olduk.

İnsanın kendisiyle barışık olması, ailesiyle, çevresiyle arkadaşlarıyla birlikte arkadaşlarıyla barışık olması... milletlerin komşularıyla ve diğer milletlerle barışık olmaları. Devletlerin yakın-uzak öteki devletlerle barışık olmaları... güzel olanı, makbulü, tercihe şâyânı budur. Bizim de mensubu olduğumuz İslam kavimleri esas itibariyle barıştan yanadır.

Meğerse Washington ve Londra, kafa kafaya vermiş ve Türkiye'nin iyiliği için neler düşünmemişler ki? Ya Irak Türkiye'yi vurursa? Uykularını kaçırtan endişe bu. Bu endişe üzerine tedbirler aramışlar. Vardıkları ortak görüş NATO'yu devreye sokmak.

Sene 2003. Suriye devlet başkanı, Beşar Esad, Türkiye başbakanı Abdullah Gül'ü kabulünde hiç de beklenmedik bir teklifte bulunuyor. "Aramızdaki sınırı kaldıralım". Suriye, bizim, iki sebepten dolayı uzun zamandır ihtilafta olduğumuz bir devlet. Birinci sebep, Hatay vilayetimiz. Suriye, Hatay'ı sürekli kendi haritasında gösterir. İkincisi de PKK liderinin bu devlette barınması. İkincisi ortadan kalktı, birincisi de Gül'ün ziyaretinden sonra düzeltiliyor.

Geçmiş hükümetlerden birinde Orta Asya ihmal edilmişti.Türk cumhuriyetlerine gidilmiyordu. Buna mukabil İslam ülkeleri ön plandaydı. Bir önceki hükümet zamanındaysa aksine bir yol tutuldu. Bu defa da İslam ülkeleri göz ardı edilmekteydi. 58. Hükümet dengeyi yakalamıştır.

Genelkurmay Başkanının 8 sayfalık konuşmasının 4 sayfasından fazlasını medyaya tahsis ettiğini yazmıştık.Öyle sanıyoruz ki bu kuruluşta kendi şartları içinde iyileştirmeler sürmekte. Bunlar yapılırken takip edenlerin doğru idrak etmesi gerekiyor.

8 Ocak 2003 tarihinde Genelkurmay Başkanı Hilmi Özkök'ün Ankara'da bir Basın Kokteyli oldu. Gazi Orduevi'nin sade şartları içinde gerçekleştirilen kokteyle dair tahliller, Diyarbakır ve Malatya'da meydana gelen çok elim iki uçak kazası yüzünden gölgede kaldı.

Aslında Osmanlı Devleti yetkilileri, para kazanmak için Amerika'ya gitmek isteyenlere karşı değildir ve herhangi bir vukuata karışmadan geri gelenlere de imkân tanımıştır. Fakat gidenlerin çoğu tâbiiyet değiştirerek dönüşte Osmanlı Devleti'nin başına gaileler açmıştır. Geri dönenler tekrar eski topraklarına ayrıcalıklı olarak gelip yerleşiyorlardı.

Amerika'ya, özellikle misyonerlerin Harput'a gelmesinden sonra başlayan göç akımı, zaman içinde Osmanlı yetkililerini de rahatsız etmiştir. Hem nüfus kaybı, o dönem için iş gücü kaybı, hem de prestij kaybına sebep olduğu için Osmanlı Devleti'nden göç rahatsızlık vermiştir. Bu yüzden çareler aramaya çalışılmıştır.

Harput'ta görev yapan ilginç bir sima da Dr. Henry H. Atkinson'dur. Harvard'da tıbbî eğitim görmüş olan Dr. Hanry Atkinson, mezrada Amerikalılar tarafından kurulan Annie Tracy Riggs Hastahanesi'nin kuruluş ve gelişmesinde önemli bir rol oynamıştır. Doktorluğunun yanı sıra, fizik konusunda da uzman olan Atkinson'a, Türkçe bilmesi de büyük avantaj sağlamıştır.

Hiç âdetimiz olmadığı halde 4 gün boyunca bu sütunda bir başka kalemi misafir edeceğiz. Fırat Üniversitesi Öğretim üyelerinden Sn. Dr. Erdal Açıkses'in doçentken sunduğu "Amerika'dan Harput'a, Harput'tan Amerika'ya Göç" ismindeki bir tebliğ.. Mevzuu, fevkalâde derleyip toparlaması itibariyle virgülüne dahi dokunmak istemedik. Kısaltmayı, özetlemeyi düşündük fakat kıyamadık. Bu tebliğ; filmler, romanlar, araştırmalar ve bu milletin bekası konusudur.

"Rüya okullar", üstünlüğü özel okullara kaptırmamak için bağış kampanyaları başlatmışlar. Bu en son haberde kastedilen okullar malum. Ayrıca burada saymamıza lüzum yok. Korkunun ecele faydası da yok. O rüya bitecek. Bu çağ her alanda rekabeti emrediyor. Rekabete dayanabilen, kendini yenileyen kalacak, diğerleri gidecek veya en azından başındakiler gidecek.

Her gün polisle yüz yüzeyiz. Polisi görmediğimiz gün herhalde yoktur. Bir de sivil polisler var. Polis, adeta şehirdeki akrabamızdır. Şöyle bir düşününüz en yakın akrabanızı mı, polisi mi daha çok görmektesiniz?

İkinci süper güçten bahsederken Çin ve Japonya'dan söz etmememiz unutkanlıktan değil. Evet, o yönde de tahmin ve faraziyeler var. Bir Asya-Pasifik kuşağına dikkat çekiliyor. Vakıa o güçler toplamı da gözardı edilemez ama buna rağmen Çin ve Japonya, yine de kastettiğimiz manada ikinci süper güç olamaz.

Dünyanın ikinci bir süper güce ihtiyacı var. Tarihte süper güç yani Cihan devleti, devleti aliyyedir. Karşısında Rusya yer alır. Osmanlının ekseri savaşları da bu rakip devletledir.

BM genel sekreteri Kofi Annan, Amerika'ya rağmen ilginç bir çıkış yaptı. Annan, "Irak, BM denetçilerinin çalışmalarını engellemiyor, bizimle işbirliği halindeler" diyor ve ekliyor: "Bu sebeple Irak'a yönelik askeri bir harekât için makul bir sebep yoktur. Denetçilerin raporunu beklemek gerekir."

Hicri takvim dahi hicri kameri-hicri şemsi diye kendi içinde ikiye ayrılmakta. Kamer ay, şems güneş. Uzun yıllar, hicri takvim kullanmışız. Bugün de kullanılmakta. Bu toplumda ve daha nicelerinde hicri yeni yıllar büyük bir sevgi ve saygıyla kutlanmakta.

Başında kafaya iyice oturmuş Nazi kokartlı kasketi, üstünde ön göğüs yan cepleri düğmeli ceketi, ayağında külot pantolonu, körüklü çizmesi ile badem bıyıklı, ciddi suratlı, hep havadaki sağ kolu gamalı haçlı ve on binleri heyecana getiren nutuklarıyla Führer yani önder.

Yapmacık ifadeyi sıkça işitiyorsunuz, "olası Irak operasyonu". Bazıları, Irak'tan evvel "ihtimal" kelimesine saldırmaktalar. Sanki "muhtemel Irak operasyonu" dense bir şey olacakmış gibi hayali Türkçeye kaçıyorlar.