ROMAN Bizim Sayfa Senaryo Grubu

Betül mutfağa gidince Hacer yeniden yerine oturdu. Karnında hafif bir sancı vardı...

Ferit Bey, hanımının mutluluğunu gördükçe keyifleniyor, onu sevgi dolu tebessümlerle izliyordu...

Umutları sönmüş bir şekilde boynunu büktü Hacer. Acısını ve ızdırabını yüreğine gömdü yeniden...

"Doğumuna çok fazla bir zaman yok. Tahlillerin yapılsın, böyle hiç bakılmadan olmaz."

"Siz benimle geleceksiniz. Bugün Bakırköy’e gideceğiz. Hakan sen yine gözcülük yapacaksın!"

"Tabii abla, bırakır mıyım peşini hiç. Karakolun telefonunu biliyorum. Komşumun da numarası var."

Hacer yine sandalyesinin ucuna oturmuştu. Sanki kalkıp gidecekmiş gibi, bir hâli, vardı.

Telaşla kalktı yerinden ve antrede asılı olan mantosunun cebinden nüfus kâğıdını getirip uzattı...

"Gel bakalım Hacer, ben sana rahat bir kıyafet vereyim. Ölçülerimiz birbirine uyuyor..."

"Karnımız doydu şükür, anlat bakalım şimdi, ne oldu sana, ne geldi başına?.."

Adam dikkatle bakıyordu genç kadına. Onun gözlerindeki korkuyu çok net olarak görebiliyordu.

Hızla dışarı çıktı. Sokak bomboştu. Hava soğumuştu. Hemen karşı komşunun kapısına yöneldi.

“Bana bak, kendine iyi bak. Karnındaki veledi iyi koru, o benim yüzümü güldürecek...”

Omzundan tuttuğu gibi itekleyerek soktu içeriye... Ağlamaktan şişmiş gözleriyle baktı kocasına...

"Ne bileyim ben nereye gitmiş, anası bağırıp duruyordu evde. Bıraktım çıktım. Kim uğraşacak onunla..."

Hepsinin yüzü kir pas içindeydi. Birisi yanındaki kese kâğıdının içinden bir parça simit çıkartıp uzattı Hakan’a...

"Neyim kaldı ki kaybedecek? Canlarım gitti işte, bir değersiz kendi canım kaldı, beni de öldür!"

"İki küçücük yavruya sahip çıkamadın, bize sahip çıkamadın.. Bizi hiçe saydın!"

Hacer yan gözle oğluna baktı. Küçük çocuğun gözlerinde sanki şimşekler çakıyordu.

​"Ben biliyorum anne. Yarından sonra babam beni de satacak. İstemiyorum ben senden ayrılmayı."