ROMAN Bizim Sayfa Senaryo Grubu

"Artık bizim evimizin hiçbir eksiği yok. Onun için neler planlıyorum bilsen Ferit..."

Yaşar memnun bir şekilde daldı eve. Dumandan göz gözü görmüyordu salonda.

Yaşar eve gelmemişti. Ondan sonraki bir hafta boyunca da hiç gelemeyecekti...

Küçük Nalân cin gibi bakıyordu İpek’in yüzüne. Minik ellerini uzattı İpek’e doğru.

"Merak etmeyin efendim, duruşma salonunu biliyor, oraya gelir. Sakin olun lütfen, buyurun gidelim."

"Çok güzel canım, minicik bir burnu var, gözleri renkli, sarı, kıvırcık saçları var. Çok zeki bakıyor."

"Daha önce sana söylemedim. İşin kesinleşmesini bekledim. Önümüzdeki hafta bu eve bir kişi daha katılacak!"

"Elimden ne gelir ki Nezihe Abla? Bu benim kaderim, ne yazık ki yavrularımın da kaderi..."

İpek'in hayatındaki en büyük ve tek eksik bir çocuk. Bundan sonra sevgi dolu bir hayatı olacak..."

Ferit yerinden kalktı ve bebeğe yaklaştı. İri boncuk gibi gözleriyle şaşkın bir şekilde bakınıyordu etrafına...

​Yaşar aniden fırladı ayağa ve kadının saçlarından tuttuğu gibi savurdu odanın öteki ucuna!..

Yaşar eline geçen bu fırsatı değerlendirmek istiyordu. Yutkundu. Hafifçe bir rakam mırıldandı.

"Yaşar Beyin çocuğunu evlatlık olarak almak istiyorum. Senin de burada bulunmanı uygun gördüm."

Ferit Bey yine masasında oturuyordu. Sanki dünden beri oradan hiç kalkmamış gibiydi...

"Yarın sabah erkenden gideceksin ve o adamı yalnız başına alıp buraya getireceksin!.."

"Bizim evladımız olacak çocuk hiçbir zaman bizim onun öz anne ve babası olmadığımızı bilmemeli!"

"Turgut, hemen kapıdan çıkan adamlardan bıyıklı olanını takip et. Oturduğu evi öğren bana."

"Size nasıl güvenebilirim ki? Yarından sonra kalkıp ben çocuğumu istiyorum diye başıma ekşirseniz?"

Adam yukarıdan aşağıya süzdü iki adamı. Sonra hiçbir şey söylemeden üstlerini aradı.

"Tanımadığım bir adam telefon etti. Benimle özel bir konuda konuşmak istiyormuş."