Söz gümüşse gol altındır…

¥ Konyaspor daha ikinci dakikada, bir duran topta savunmacısı Moke ile golü bulunca maç bambaşka bir havaya büründü. Ve bendeniz, ipteki danstan hangi tarafın düşeceğini kestiremediğim için uzun süre bir şey yazamadım.
¥ Yer Türk Telekom Stadıydı ve bu maç böyle bitmeyecekti. Galatasaray maçı hemen tek kaleye çevirdi ama Konyaspor’un kontra toplarla iki karşı karşıya pozisyonu vardı.
¥ Galatasaray’ın Konyaspor’u ceza sahasına hapsedip bir de penaltı bulması… “Erken gol kralı” Gomis’in bu penaltıyı kaçırması… Neler oluyordu böyle?
¥ Sergen Yalçın’ın elinin değdiği Konyaspor devreyi önde bitirmeyi başarmıştı ama maçı böyle bitirebilecek miydi?  
¥ Fatih Terim devre arasında gerekli rötuşları yapıyor ve Galatasaray önce beraberliği bulmayı başarıyordu Sinan’ın asisti ve penaltıyı kaçıran Gomis’in golü  ile…
¥ Doğrusu Galatasaray “geriye düşmüş bir büyük takım” nasıl oynarsa onu oynuyordu. Özellikle ön oyuncuları Feghouli, Belhanda, Rodrigues ve Gomis “ayağından geleni” yapıyor, hücum varyasyonlarının her türlüsünü deniyordu ama karşılarında on bir kişilik duvar vardı.
¥ Bu duvarı delmek için 86. dakikaya kadar bastırdı sarı-kırmızılı oyuncular… Ve Terim’in sahaya sürdüğü ikinci forveti Sinan Gümüş’ün altın golü ile kâbus düğüne dönüyordu.
¥ Soldan gelen ortaya müthiş bir vole vuran Sinan Gümüş, Sergen Yalçın’la dirençli bir takım haline gelen Konyaspor’un gardını düşürüyor ve belki de şampiyonluk golünü atıyordu.
¥ Sonradan oyuna giren Sinan Gümüş bir asist ve şahane bir golle tek devrede maça damga vurmayı başarıyordu.
¥ Ve Galatasaray, bu kadar enerji harcayacağını hiç hesaplamadığı maçtan 3 puan çıkarıyor ama derbi için Mariano’yu kaybediyordu.

MAÇIN ADAMI: Sinan Gümüş