İyi bir tedavi gördüm...

“Annemin bana telefonda söylediklerini ölüm döşeğinde bile unutacağımı sanmıyorum...”

 

 

Krize girmemek için oraya gitme isteğime, irademle engel olamıyordum. Bütünlemelerim var diye yalan söyleyip bir hafta sonra bavulumu alıp tekrar o bataklığa gittim... Ailemden para çalmadım ama bir sürü bahane söyleyip çokça para aldım. Anneme yalvardım. “Babama söyleme” dedim. Ama aslında ailemden kopmakta olduğumu ne ben ne annem biliyordu...

Neden sonra annem de bağımlı olduğumu öğrendi. Bana telefonda söylediklerini ölüm döşeğinde bile unutacağımı sanmıyorum. Dünyada gerçek anlamda hezimete uğramak, bir evladın annesini gerçek manada hayal kırıklığına uğrattığı andır...

Kürsüdeki bardaktan bir yudum su alıp devam ettim:

-Şimdi de bağımlı olmadan önceki ve sonraki ben hakkında bahsetmek istiyorum... Önceki hayatımda edep vardı, sakinlik vardı. Ama hayır demeyi bilmiyordum. Bana çocukken öğretilmemişti… Hep “sus”, “peki de”, “kabul et!” sözleri ile yetiştiğim ailemde ailem benden dolayı rahatlıyordu ama ben arzu etmediğim bir durumda “hayır!” diyebilecek bir öz güvenden mahrum yetişiyordum.

Allahtan, babam konuyu öğrenir öğrenmez çevre değişikliğinin ilk önce alınması gereken tedbir olduğunu iyi bildiği için hemen tayinini istedi ve başka şehre atandı… Sırf beni bu bataklıktan çıkarmak için senelik iznini buna harcamıştı. Babam çok iyi adamdı... Görmezlikten gelmedi beni. Öğrenince elinin tersiyle bir tarafa fırlatıp atmadı. Aksine sahip çıktı evladına. Oysa evladını böyle görünce reddeden, onu dışlayan ve sahipsizliğin verdiği ikinci bir darbeyle sokaklarda sürünen insanlarla dolu her yer.

Ayrıca derler ki: “Bir insanı boğulmaktan kurtarmak için bir dal yeterlidir." Bu dal evladına kesinlikle sahip çıkacak olan ailesidir. Ailesinin sahip çıkmadığı bir evlada bir başkası sahip çıkar mı?

Babam son iki senede neredeyse on yaş daha hızlı yaşlandı. Saçları döküldü. Bunun en büyük sebebi de bendim. Annem kimsenin yüzüne bakamaz olmuştu. Sadece kendimi değil ailemi de dibe sürüklemiştim. Neden peki? Beni bu dünyaya getirmelerinin bedelini bu kadar ağır mı ödemeliydiler? Ne hakkım vardı buna? Bunu fark etmem altı yılımı aldı.

Sonra taşlar yerine oturmaya başladı ailemin sahip çıkmasıyla… Vicdanımla savaşmaya başladım… Sonra profesyonel yardım alarak iyi bir tedavi gördüm. Zaten o insanlar benden ben onlardan uzaklaşmıştım. Allah’a şükürler olsun...