Siyah gülücükler ülkesi Tanzanya

OSMAN SAĞIRLI
Kama yatima dunia anacheka (Yetim gülerse, dünya güler)
Aracımızın durduğu alanda toplanmış çocuklardan kimi yüzünü kapatıp kıs kıs gülüyor, kimi ise, ayaklarının ucunda biraz daha yükselerek bizi görmeye çalışıyordu. Hemen yanı başımızdaki çeşmede ise, sıra sıra dizilmiş bidonların başında birkaç çocuk ve kadın su doldurma telaşında... Çeşme başındaki 2-3 yaşındaki bir kız çocuğuna odaklanıyorum. O da bana. Üzerinde pembe bir elbise, bembeyaz başörtüsünün altında boncuk gibi gözleri var. Tebessüm etmemle bana doğru koşturması bir oluyor. İster istemez olduğum yere çöküyorum, kollarını açıp boynuma sarılıyor. Cılız kollarıyla boynumu sıkıyor, kendince bir şeyler mırıldanıyor... Aynı hızla olduğu yerden bizi izleyen annesine geri dönüyor. nbsp;
Rehberimiz Faruk, "o bir yetim" diyor... Aslında olup biten her şeyi bu cümle özetliyor. nbsp;
Efendim burası Tanzanya'nın Zanzibar adası... Namıdiğer Zengibar... Hint okyanusunun ortasında Afrika'nın güney doğusunda yer alan Zengibar, Şiraz'dan gelen İranlı göçmenler tarafından kurulmuş. Adı "zencilerin sahili" anlamındaki Farsça "zengi bar"dan geliyormuş. Arapça'daki Zenç, yani siyahi sözcüğünden geldiğini söyleyenler de var. Zanzibar 2 bin 643 kilometrekare büyüklüğünde ve nbsp;birbuçuk milyon nüfusa sahip. Tüccarların baharat, sömürgecilerin köle diyarı olarak adlandırdığı bu ada benim için ise, yetimler diyarı...


İHH İnsani Yardım Vakfı, "Yetim Dayanışma Günleri" için kalabalık sayılacak bir ekiple Zanzibar'dayız. Şehit Faruk Aktaş Okulunun bahçesine toplanmış yüzlerce çocuk, selam vermemizle birlikte koro halinde, "Ve aleyküm selam, duyuful kiram" nbsp;nidaları ve alkış tufanıyla bizleri karşılıyor. Sayıları 500 civarındaki bu çocukların hepsi yetim. Sapsarı okul kıyafetleri içindeki yetimlerden yaşları büyük olanları bir anda etrafımızı sarıyor. Küçükler ise, ürkek bakışları, bükük boyunlarıyla uzak kalmayı tercih ediyorlar. Bir çok Afrika ülkesinde olduğu gibi burada da çocuklar en çok beyaz tenimizle ilgileniyorlar. Kalabalık arasından uzanan ellerden onlarcasını kolumun üzerinde hissediyorum. Dokunan elektrik çarpmış gibi geri çekiliyor, aynı hareketleri tekrar tekrar deniyorlar. Bazı çocukların cılız mzungu, mzunguuuuu ( beyaz adam) şeklinde tempolu sesleri öğretmenlerin tiz volumlü "şiişşşşt" ikazlarıyla sonlanıyor. nbsp;
Bir ara fırsat bulup sınıflardan bazılarını fotoğraflıyorum. Kara tahta Swahilice, İngilizce ve Arapça kelimelerle dolu. İki dilli adada Müslümanlar ekstradan Arapça da öğreniyor. Bizimkilerin daha Türkçe'yi öğrenemediğini (uzmanların yalancısıyım) düşünürsek buradaki çocuklar zehir gibi. Zanzibar'da ilkokul 7, ortaokul 4, lise ise, 2 yıl imiş. Üstelik bizdeki gibi zorunlu...
Sırada yetim çocukların birbirinden renkli gösterileri var. nbsp;Profesyonel tiyatroculara taş çıkartacak şekilde oyunlar sergiliyorlar. İlahiler, şiirler, yarışlar, eğlencelerle dolu bir program. Herkes durumdan oldukça memnun da nbsp;ya ben?


Tören alanına kurulan tenteler güneşi kesmek şöyle dursun güneş depolama ünitesi gibi çalışıyor. Vücudumdan çıkan her damla ter için aynı oranda su içiyorum fakat nafile. Su içtikçe terliyor, terledikçe içiyorum. Güneş o kadar siyah çocuk içinde adeta bana odaklanıyor. Birkaç saat içinde açık siyah oldum bile. Bir iki gün sonra kimse bana Mzungu diyemez! nbsp;
Bembeyaz kumsalı olan Hint okyanusu sahilinde nbsp;yetim çocuklarla kuja juu, kuja juu (hadi, hadii) diye tezahürat yaptığımız yelkenlimiz yarışı sondan birinci tamamlıyor. Yüzleri kara yürekleri ak yüzlerce çocuk doyasıya eğleniyor. Ödül olarak etli pilav, muz, karpuz ve bol baharatlı yemeklerden müteşekkil müthiş bir yemek ziyafeti çekiyoruz. Rehberimiz Faruk'un önceden beden ölçülerini aldığı çocuklara İHH'nın hazırladığı hediyeler ekiptekiler tarafından tek tek dağıtılıyor. Uzaktan uzağa izliyorum. Yıllarca hüznünü gizleyen çocuklar sevinçlerini bile duvar dibinde, ağacın arkasında yaşıyor. nbsp;


Okulun hemen bitişiğine İHH tarafından yaptırılan Mustafa Ünal Sağlık Merkezinin açılışı ise, günün finali oluyor. Zanzibar Kültür ve Spor Bakan Yardımcısı Mahmut Kombo, "İyi ki varsınız. Allaha şükür iyi ki Müslümanız! Türkiyeli kardeşlerimizin, İHH'nın yanımızda olduğunu görmek, yükümüzü hafiletiyor" diyor. Tören alanında beyaz adama yakalanma korkusu ile saatlerce köşe bucak kaçan yetim çocuklar artık kollarımızda. Hepsinin yüzünde gülücükler açıyor. nbsp;Jambo (merhaba), habari gani (nasılsın) diye hâl hatır bile ediyorlar. nbsp;
Gün boyu kavuran güneş yüzümüzü kara çıkarsa da İHH'nın Tanzanya'da eğitim, barınma ve sağlık masraflarını üstlendiği 862 yetim için yaptıkları âdeta yüz akımız oluyor. Emeği geçenlere teşekkürler.
İHH İNSANİ YARDIM VAKFI