Tam bir ayıp!.. Basketbol adına ayıp. Galatasaray adına ayıp. Onca basketbolcu, onca teknik adam ve menajer adına ayıp. Hele hele “Galatasaray antrenörü Murat Özyer” adına çok ayıp!.. Onca “ağabey” adına ayıp. Dahası ayıbın da ayıbı!.. Nedir ayıp olan?.. Galatasaray’ın, “kolu kanadı kırılmış”, paralarını alamadıkları için antrenmanlara çıkmamış, en iyi “yabancı” oyucularını “şu veya bu” sebepten maça getirememiş, adeta “ne kalmışsa onunla sahaya gelmiş” ve de “cezalı” hocası tribünlerde oturan Beşiktaş önünde düştüğü durum ve “basketbol” diye oynadığı yürekler acısı şey!.. “Şey” diyorum, zira “o şey” basketbol değil, “oyun” değil!.. O şey tam bir rezalet!.. “Alan savunması” yapıyorlar; “5 adam” bir Cevher’i tutamıyor; dahası; atıyor Beşiktaşlılar girmiyor; Galatasaray’da topa zıplayan yok, gene alıyor, gene atıyorlar, gene girmiyor, gene alıyorlar gene atıyorlar, gene girmiyor, gene alıyorlar gene atıyorlar, gene girmiyor, gene alıyorlar bu defa Galatasaraylılar acz içinde “ancak” faul yapıyorlar, topu gene Beşiktaşlılar oyuna sokuyor ve bu defa atıyorlar; saydınız mı kaç defa; “takım olarak” sahada “Beşiktaşlılara üstten bakacak kadar” uzun boylu onca Galatasaraylı basketbolcu varken oluyor bunlar ve bir maç boyu sürüyor bu tablo; vah ki ne vah!.. Defansta “böyle” olan Galatasaray ofansta nasıl?.. Orada “çok daha acı” ve ne yazık ki “komik” şeyler oluyor!.. Topu kapan Galatasaraylı basketbolcu “yaşlı oyuncuları daha Beşiktaş potası önüne ve altına yerleşmeden” sallıyor, girdi girdi, girmedi, topu kapan Beşiktaş Galatasaray potası önünde fink atıyor; Galatasaraylı “yaşlı oyuncular” sahanın yarısından bile potalarının altına zor dönüyor!.. “Dönmüş olsa” ne yazar; işte yukarıda “ne yazdığını” anlattım; attı Beşiktaşlılar, aldı Beşiktaşlılar, attı Beşiktaşlılar, aldı Beşiktaşlılar, attı Beşiktaşlılar!.. Koca Galatasaray, son periyodun ilk 5 dakikasında 2, evet yazı ile “sadece iki” ve de son 5 dakikasında 3, evet yazı ile “sadece üç sayı” atabiliyor!.. Tribünde “ağabeyler”, bana kalırsa “amcalar” hatta tamı tamına “tribündeki dedeler”, herhalde fıtık oluyorlar ve “ağabeylik nasıl olur” dersi veren Beşiktaşlı Halûk Yıldırım’ı seyrediyorlar!.. Kenarda “çırpınan” ama, “topu alıp potaya salmamaktan başka bir şey yapmayan” Galatasaraylı basketbolculara “söz dinletemediği” açık açık görülen bir antrenör, “kıpkırmızı bir yüz ile” zıplayıp duruyor!.. Arkasında bir de “ağabeylerin antrenörü” ve de “başka bir unvan ile” varmış galiba, ama o da nafile!.. “Bunca adama” rağmen, takım disiplini sıfır, oyun (O da ne ki?) disiplini sıfır; basketbol sıfır!.. Bence Galatasaray Yönetimi “disiplin tutkunu” Feldkamp’ı “teknik danışman” olarak “yanlış” takıma getirdi; onu basketbol takımının başına getirmeliydi!.. Defansta “iki ön liberolu 2-3” ve de ofansta “2 santrforlu 3-2 taktiği” ile ve de “disiplinli” bir alan savunmasıyla, Beşiktaş’ı yener, “sözünü dinlemeyeni” de, bir sezon boyu “yedek sırasında” oturtur, “takım ve oyuncu disiplinin ne menem bir şey olduğunu”, bu “sorumsuz” basketbolculara öğretir; Murat Özyer’e de “Bir hoca, kendini bu duruma düşürür mü” diye fırça çekerdi!. Maçta “bir başka” komedi de, TV’de maçın anlatılışı ve yorumlanışı idi!.. Anlatıcı ve yorumcu, “muhteşem mücadele” gibi lâflar edecek kadar “naklen yayın” dalkavukluğu yaptılar, maç boyunca!.. “Artık Galatasaray maçın kontrolünü aldı” deyip, bunu sık sık tekrarlarlarken, “Galatasaray ancak beraberliği yakalayıp, bir sayı öne geçebilmişti” ve “kontrolü ele almışken (!)” de maçı 58-66 kaybetti!.. Ama bir şeyi itiraf etmeliyim; TV başındakilerle adeta alay eden ve binlerce izleyiciyi “aldatabileceklerini” zanneden “bu ikili” olmasa, basketbola adına “yüz karası” olan bu maçı seyretmek çok zordu; bizi bol bol güldürdüler de, hakemlerin son düdüğüne kadar “basketboldan başka her şeye benzeyen” bu “şeye” tahammül edebildik!..