Yunan oyuncak olunca...
Rus Çariçesi 2. Katerina muhteris bir kadındır. Osmanlı'nın başına gaileler açmak için Bizans'ı hortlatmaya, Yunanistan meselesini kaşımaya başlar. O yıl doğan torununa "Konstantin" adını koyar, aklı sıra müstakbel Roma İmparatorluğuna ipotek koyar. Ancak bütün bu tasavvurlarını gerçekleştirecek kadar güçlü değildir. Tutar eteğini müttefik aramaya çıkar ve gidip Avusturya İmparatoru 2. Jozef'i peşine takar. Oturup bir anlaşma imzalar (1781-Petesburg) kâğıt üzerinde Osmanlı'yı paylaşırlar. Üzerinde çift başlı kartal olan bayraklar yaptırır, İmparator tahtından, zafer taklarına kadar her ayrıntıyı konuşurlar. Ancak hesapta olmayan işler olur. İsveçliler bu ittifaka çok bozulur ve ansızın Rusya'ya saldırırlar. Neredeyse Çariçeyi ele geçirecek kadar ilerler Moskof'u dağıtırlar. İngiltere ve Prusya da bizim safımızda yer alır ve maceraperestlerin hevesini kursaklarında koyarlar. Katiller yola çıkınca... Ancak Yunanlılar "Magelo İdea" hayali ile ayağa kalkar ve oyuna getirildiklerini bir türlü anlayamazlar. Ruslar 1820 yılında tekrar faaliyete geçer, bu kez İpsilanti Kardeşleri kullanırlar. Plana göre Çar müşaviri Aleksandr İpsilanti, Romanya üzerinden güneye inecek, kardeşi Dimitrios da Mora'dan yola çıkacak ve Sofya'da birleşip İstanbul'a saldıracaklardır. Aleksandr, Moskova'dan yola çıkar, ancak Eflâk-Buğdan halkı bunlara yanaşmaz. İşler sarpa sarınca Çar yan çizmeye başlar. Buna rağmen Batı Trakya'da 15 bin Müslümanı katleder, zemini al kanlara boyar. Bu seri cinayetler Atina, Teselya ve adalara yayılır "Etniki Eterya" çok ocak söndürür, çok can yakar... 2. Mahmud Han isyancıların alayını kıracak güce ve gerekçelere sahiptir ama o sadece elebaşılarını yakalar. Halka dokunmaz lâkin Patrik Gregoryüs'ü Fener Patrikhanesi'nin orta kapısında sallandırmaktan da kaçınmaz. Avrupalı mutaassıp Hıristiyanlar, liberaller, özentiler, platonik Grek hayranları Yunanlıların yanında durur, Lord Byron ve Viktor Hügo gibi ünlü isimler Helen'e destek olurlar. Yunanlılar tekrar ayaklanır. Osmanlı bu kez isyanla direkt ilgilenmez zira Fransız İhtilalini takiben milliyetçilik rüzgârları sert esmeye başlar. Bu işi Mısır Valisine havale eder. Hıdiv Mehmed Ali Paşa, oğlunu 20 bin asker ve 60 gemiyle Mora'ya yollar. Dört günde süt liman Bunlar Rodos'ta "Donanma-yı âliye" ile buluşurlar, Girit, Mora derken dört yıldır süren yılan hikâyesini 4 haftada bitirir, militanları ayıklar, sükuneti sağlarlar. Rum liderleri bakarlar bu iş Rusya'yla olacak gibi değil ikiyüzlü siyaset güden dalavereci İngilizler'e sığınırlar. Kraliçe sırf bu iş için General Wellington'u vazifelendirir. Ardından Bâbıâli'ye bir nota verir "Yunanistan'a muhtariyet verilmesini" arzularlar. Hariciyecilerimiz de aynı gerekçelerle "İrlanda meselesini kaşıyabileceklerini" ima eder, sâniyen (ikinci olarak) imzalanan anlaşmayı hatırlatır "ihtilal ve isyanları gayri meşru ilan etmemiş miydik" diye sorarlar. Ama İngiliz İngiliz'dir, işine gelmeyeni duymaz, anlaşmalara uymaz. Sadece Yunanlıları değil imparatorluk içindeki bütün azınlıkları ayaklandırmaya bakar...