Toplumun bireye etkisi -2

Şuurlu birey modayı altı ayda bir değiştirseler de, üzerindeki kıyafet eskimediği sürece veya kullandığı telefon iletişim bilgisini sağladığı sürece veya aracının herhangi bir hasarı, arızası falan olmadığı sürece değil altı ay, altı yıl dahi geçse giyebilme, kullanabilme iradesini gösterebilmelidir.

 

Kullandığı sosyal medya araçlarında her ulaşan bilgiyi doğru gibi kabul etmemelidir... Burada yine insan faktörü öne çıkmaktadır. Sosyal algıların baskısından bunalan insan, yakın çevresinde tanıdığı bildiği aile büyüğü denilen insanlarla görüşüp konuşmayı unutmamalıdır.

 

Onların hayata bakışını bizzat onlardan öğrenerek bir de onların bakış açısıyla hayatı değerlendirebilmelidir.

 

Hayatın filmlerdeki, bilgisayar oyunlarındaki veya arkadaş muhabbetlerindeki uçuk pozisyonlarla bire bir uyuşup uyuşmadığını sorgulamalı, eğer ilgilendiği obje hayatın realitesine uymuyor gözüküyorsa o objeden süratle kurtulmanın yollarını aramalıdır.

Ancak bu şekilde insan, kendisini çevreleyen sosyal olguya karşı bireysel iradesini koruyabilir. Aksi takdirde toplumun içinde nereye istenirse oraya yönlendirilen, saman çöpü gibi her rüzgârda savrulan kimselerden olmak kaçınılmazdır.

 

Çünkü günümüz insanı yukarıda örneklerle saydığımız gibi “parasız adam gereksiz adam” moda sözünü kendine rehber etmiş durumdadır.

 

Demek ki insanı ailesi, ya da okulda okuduğu ders kitapları değil esasında içinde bulunduğu sosyal hayat çok daha fazla etkilemektedir. Önceki dönemlerde her kuşak kendinden bir önceki kuşaktan bir iki hayran olduğu, örnek alacağı ağabey veya abla bulur onların yönlendirmesine göre hayatta üslup ve prensip kazanırdı. Bugün kuşaklar arası bu zincirleme etkileşim tamamen kaybolmuş zincirlerin halkaları devamlılıktan uzak kopuk duruma gelmiştir. Hangi kuşak olursa olsun her kuşağı kendi kategorisinde kendine bağımlı hâle getirmiş dış etkenler gayet başarılı bir şekilde ailede kimseyi kimseye bırakmamaktadır.

     Betül Tuğcu

 

 

 

 

          ÇEŞME

 

Şekilsiz mermerdim toprak altında,

Bulup çıkaranlar salihti yolcu,

Yontuldum bir ulu revak altında,

Arkamızdan esen talihti yolcu.

 

Zarafet fışkıran bir çeşme oldum,

İstanbul’u gören yere kuruldum,

Sen vakıfsın diye hitap olundum,

Kazılan kitabem sarihti yolcu.

 

Mehter vurdu bir gün hücum marşını,

Seyrettim ordunun gaza arşını,

Atladı çeriler nice arşını,

Bin dört yüz elli üç tarihti yolcu.

 

Yürüdü deryaya o gün kır atlar,

Gemileri dağa çekti halatlar,

Müjdeciye gitti selam, salatlar,

İstanbul’u açan Fatih’ti yolcu.

 

Fahri âlem aşkı açtırdı çağlar,

Aşıldı aşılmaz denilen dağlar,

Yeşerdi sararan bahçeler, bağlar,

Yağan sağanak sağanak fetihti yolcu.

 

Verildi herkese hemen hürriyet,

Huzur buldu bizde nice milliyet,

Sultanda adalet, halkta hamiyet,

Şiddet ve eziyet fesihti yolcu.

 

Serpildi her yana sadaka taşı,

Dindi mazlumların akan gözyaşı,

Okşandı yetimin o mahzun başı,

Yetim hakkı yemek kerihti yolcu.

 

Hattat levha levha yazdı Kur'ânı,

Şiirle doldurdu şair divanı,

Mermer eser oldu gördü Sinan’ı,

Sanatkârın dili fasihti yolcu.

 

Benzerdi Resule bizzat özleri,

Hakikati görür gönül gözleri,

Daim hakkı söyler halis sözleri,

Âlimlerin ilmi rasihti yolcu.

 

Cihana ihsandı bu medeniyet,

Huzurla yaşamak biricik niyet,

Zalimler öderdi adl ile diyet,

Hâkimlerin hükmü sahihti yolcu.

 

          Celaleddin Küpeli

 

 

 

 

 

EYYAM-İ BAHUR: Eyyam, yevm kelimesinin çoğulu. Günler anlamındadır. Bahur kelimesi de sıcakta yerden yükselen buhar, tütsü. Yakılarak güzel kokular elde edilen ot vesair şey.

ZÜMRE: 1. Topluluk, takım, grup, camia. 2. Tür, cins.

TEMAYÜZ: Başkalarına göre üstün duruma gelme, sivrilme, seçkinleşme.

TEMEYYÜZ: Kendini gösterme, sivrilme.

MEMBA: 1. Kaynak, pınar. 2. Bir şeyin ilk olarak ortaya çıktığı yer.

MÜLAKİ: Buluşan, kavuşan, görüşen.

VECHE: Yön, taraf.

ŞAHANE: 1. Hükümdarla ilgili, hükümdara özgü olan. 2. Hükümdara yakışacak durumda olan. 3. Mecazi anlamda çok güzel, mükemmel, üstün nitelikli.

TEŞBİH: Benzetme.