Abdüllatif Uyan

Nûh Nebî nasîhat ediyordu. Kavmi inanmıyordu. İnkâr ediyorlardı.

Hazret-i Nûh, inanmayanları Allahın azâbı ile korkutunca, kâfirler rahatsız oldular. Çâreler aradılar. En iyisi Onu susturmaktı.

Nûh Nebî Dermesil'e; "Ben Nûh bin Lamek'im. Âlemlerin Rabbi olan Allahü teâlânın peygamberiyim. Sizleri, putları terk edip, Allahü teâlâya îmâna dâvet ediyorum" buyurdu.

"Ey kavmim! Allahü teâlâ tarafından, size nasîhatçi olarak geldim. Sizi, Allaha îmâna ve O'na ibâdet etmeye dâvet ediyorum. İbâdet edilecek O'ndan başkası yoktur" diye nidâ etti.

Hazret-i Nûh "aleyhisselâm" elli yaşında iken Hak teâlâ Ona Cebrâil aleyhisselâmı gönderdi. O da yanına gelip; "Esselâmü aleyke yâ Nûh!" dedi.

Nûh Nebî'nin annesi, yeni doğurduğu oğlunu mağarada bırakıp, yaşlı gözlerle dışarı çıktı. Onu Allaha emanet etti. Ağlayarak eve döndü.

O an bir dalga geldi. Oğlu Ken'an boğuldu. Sular yükselip dağları aştı. İnsanlar ve hayvanlar telef oldu.

Nûh aleyhisselâm İdrîs aleyhisselâmdan sonra gönderilen peygamber olup, ülü'l-azm denilen en büyük altı peygamberin ikincisidir. İdrîs aleyhisselâm göğe çıkarıldıktan sonra, insanlar azdılar.

Kıyâmet gününde, Peygamber Efendimiz "sallallahü aleyhi ve selem" ümmetinin önünde durur. Hak teâlâ; "Ey Habîbim! Ümmetini hesâba getir!" diye emreder.

Çandarlı Kara Halîl Hayreddîn Paşa, İznik toprağını nurlandıran bir Allah dostudur.Bu zât, Orhaniye medresesinde talebe iken bir gün Sultân Orhan geldi o medreseye.

Orhan Gâzi'nin İnegöl'de bir baba dostu vardı. Korkut Alp... Çok ihtiyarlamıştı.

Orhan Gazi, halîm selîmdi. Son derece merhametliydi. Kolay kızmazdı. Kızarsa, belli etmezdi. Çok âdildi.

Hanım sahâbîlerden hazret-i Ümmü Hiram "radıyallahü anhâ", Efendimiz'in "aleyhissalâtü vesselâm" süt teyzesidir. Resûlullah Efendimiz, sık sık ziyâretine giderdi bu hanımın.

Hazret-i Alî'nin "kerremallahü vecheh" bir ismi de Ebû Türâb idi. Kendisi zaman zaman; "Bana Ebû Türâb adından daha sevgili ad yoktur. Zîrâ onu Fahr-i âlem Efendimiz koymuştur" buyururdu. Hâdise şöyle oldu:

Kays bin Hâris rivâyet eder: Bir kişi hazret-i Muâviye bin Ebî Süfyân'dan "radıyallahü anhüm" bir mesele suâl etti.

Hazret-i Osmân "radıyallahü anh" Tebük gazâsında "bin altın" getirdi. Resûlullahın kucağına döktü. Efendimiz çok sevindi.

Resûl-i ekrem Efendimiz bir gazâdan sâlimen dönmüştü. Huzuruna bir câriye gelip; "Yâ Resûlallah! Sen gazâdan sâlimen geri dönersen, huzûrunda tef çalıp tegannî edeyim diye nezr etmiştim" dedi.

Abdullah bin Ömer "radıyallahü anhümâ" hazretlerinden rivâyet edilmiştir. Hazret-i Habîbullah "sallallahü aleyhi ve sellem";

Bir gün Resûlullah "sallallahü aleyhi ve sellem" sabâh namâzını kılıp, mübârek yüzünü eshâba dönünce, Ebû Bekr-i Sıddîk'ı "radıyallahü anh" suâl etti.

İdrîs Nebî Cehenneme girdi. Her yerini gezdi, gördü. Ve dışarı çıktı.