Abdüllatif Uyan

Bir gün Server-i Enbiya (sallallahü aleyhi ve sellem) mescidde otururken Cebrail aleyhisselam geldi. Efendimiz, Hazret-i Cibril ile söyleşirken Sahabe-i Kiram (aleyhimürrıdvan) birer ikişer mescid-i şerife gelip Seyyid-i kâinatı meşgul görüp bildiler ki Hazret-i Cebrail ile söyleşir.

Halîme Hatun; "Kocama danışayım" dedi. Ve bir koşu gidip anlattı bunu kocasına. Hâris sevindi.

Peygamber Efendimiz'in (sallallahü aleyhi ve sellem) doğduğu tarihlerde görülmemiş bir kıtlık vardı Benî Sa'd kabilesinde. Açlık, Halîme Hatun'u da bezdirmişti hayatından. Ama o, hiç sızlanmadı. Daima şükretti.

Abbas adında bir sahabi anlatıyor: İslamiyyetin yeni tebliğ edildiği günlerdi. Bir ağacın yanından geçiyordum ki, o yönden bana hitab eden bir ses duydum.

Fahreddin-i Râzî hazretleri bir gün vaaz ediyor, Sultan da dinliyordu. Bir ara; "Ey dünyanın Sutanı! Ne senin saltanatın kalır, ne de Râzî'nin bu hâli" buyurdu. Ağlıyordu.

Bir gün Ahmed Yesevî hazretlerine Çin'den birileri gelip; "Ülkemizde bir arslan türedi. İnsanlara saldırıyor!" diye dert yandılar.

Kureyş'ten dört beş kişi, atlarına binip ve Hazret-i Ali'nin (radıyallahü anh) yoluna gelip; "Geri dön, yoksa seninle cenk ederiz!" dediler.

Hazret-i Aliyyül Mürtezâ (radıyallahü anh) Mekke-i mükerreme'den ayrılıp gittikten sonra, Ebu Cehil mel'unu Kureyş müşriklerini topladı.

Müşrikler, Aliyyül Mürtezâ'yı (radıyallahü anh) Resul-i Ekrem'in (sallallahü aleyhi ve sellem) döşeğinde görüp, Server-i Âlem'i sordular. "Ne bileyim!" dedi.

Habîb-i Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem) hazretlerine, Allahü tealadan Medine-i münevvere'ye hicret etmesi emrolundu. Hak katından; "Sultan-ı kâinatın döşeğine Hazret-i Ali girsin!" diye emredildi.

Bir gün Resulullah Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) Hazret-i Ali'ye; "Yâ Ali! Allahü tealayı sever misin?" diye sordu. Cevabında;

Hazret-i Ömer (radıyallahü anh) vefat edeceği vakitte, hilafeti Eshab içinden altı kişi arasında müşavere ettiler. O altı kişiden Sa'd bin Ebi Vakkas hazretleri orada yoktu.

Hazret-i Ömer (radıyallahü anh) devrinde Eshab-ı güzin vilayetleri fethedip, kiliseleri cami, puthaneleri mescid yapıp, salimen ve ganimetle geri geldiler. Ancak Hazret-i Ömer onlara yüz vermedi.

Enes bin Mâlik (radıyallahü anh) rivayet eder: Bir gün gördüm ki Server-i Enbiya (sallallahü aleyhi ve sellem) Hazret-i Ebu Bekr-i Sıddîk (radıyallahü anh) ile müsafeha etti.

Bir gün Medine'ye bir gayr-i müslim gelip, Peygamber Efendimiz'den (sallallahü aleyhi ve sellem) dünyalık bir şeyler istedi. Efendimiz ona bir "koyun sürüsü" verdi ki, koca bir vadiyi dolduruyordu.

Peygamber Efendimiz'in (sallallahü aleyhi ve sellem) mübarek vücudu, "çiçek"ten daha güzel kokardı. Birinin elini tutsa, o el günlerce "güzel" kokardı. Bir yerden geçse, "güzel kokusu" mahalleyi sarardı.

Ebül Fadl Ahmedî hazretleri; "İlim sahipleri ile konuşurken dilinize, evliya ile konuşurken kalbinize sahib olun ve huzurlarına edeple gidin!" buyurdu.

Cezayir'de yetişen Ebül Abbas Müstegânimî hazretleri hocasıyla olan görüşmesini şöyle anlatır: Bir gün dükkânımıza teşrif etmişti.

Bir kimse şöyle anlatıyor: Bir gün Kâbe-i muazzamayı tavaf eden tek gözlü birisini gördüm. "Ey Allah'ım! Senden sana sığınırım!" diyordu.

O Arab kişi, Ali bin Ebi Talib'in (radıyallahü anh) huzurlarına gitmek üzere yola koyuldu. Az sonra geldi ve kapıyı çaldı. Hazret-i Ali kapıya çıkıp, onu görünce, içeri girdi. Server-i Âlem'e;