Abdüllatif Uyan

Mazhar-ı Cân-ı Cânân rahmetullahi aleyh hazretlerinin kendi üstâdına olan ihlâsı, sevgisi ve muhabbeti fevkalâde çoktu.

Bir hanım sahâbî, Resûlullah Efendimize "aleyhisselâm" hediye olarak "Bal" göndermişti bir gün. Efendimiz hediyeyi alıp, kabını geri gönderdiler.

Resûlullah Efendimiz "aleyhisselâm", bir gece, Hazret-i Âişe validemiz ile baş başa otururken bir ara mübarek başını Hazret-i Âişe'nin "radıyallahü anha" kucağına koyup, "Yıldızları" seyre koyuldu. Hazret-i Âişe ise "Dolunayı" seyrediyordu.

Mazhar-ı Cân-ı Cânân rahmetullahi aleyh, vefâtına birkaç gün vardı ki, insanlar akın akın sohbetine geliyordu devamlı.

Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretlerinin her duâsı kabul olurdu. Bir gün, huzûruna dostlarından biri gelip; - Efendim, duâ edin de Hak teâlâ bana bir oğul versin, diye yalvardı.

Ahmet Kuseyrî hazretleri, 1500'lü yıllarda Hatay'da yaşadı ve orada vefat etti. Türbesi Şenköy'dedir. Bir akşam, âcilen talebeyi toplayıp;

Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri anlatıyor: Yaşım onsekizdi ki, "Seyyid Nûr"dan bahsetti bir arkadaşım.

Mazhar-ı Cân-ı Cânân Rahmetullahi aleyh, henüz çocukken rüşd ve hidâyet nûrları parlıyordu alnında.

Ahmet bin Âsım Antâkî hazretleri, Antakya'da yaşayan bir Allah adamıdır. Bir gün tanıdığı bir kasap dükkânının önünden geçerken durdu ve dikkatle baktı içeriye. Soyulup asılmış bir koyun gövdesi vardı çengelde. İçeri girip selâm verdi.

Allah dostlarından Eşrefzâde Bursavî hazretleri, bir gün sevdiklerine; - Anne baba, evlâdından râzı olursa, Allahü teâlâ da, o evlâttan râzı olur, buyurdu.

Abdülmuttalib yıllar önce; - Yâ Rabbî! Bana on oğul verirsen, birini senin için kurban edeceğim, diye nezr etmişti.

Mazhar-ı Cân-ı Cânân, İmâm-ı Rabbânî hazretlerini çok sever, kendisini uyanıkken görürdü çoğu zaman. Bir gün, bir tanıdığı Serhend'e gidiyordu.

Mazhar-ı Cân-ı Cânân rahmetullahi aleyh, zamanın bir tânesi idi. Üstâdı "Seyyid Nûr"dan, feyz alarak tasavvufun en yüksek zirvesine yükseldi.

Bâyezid-i Bistâmî hazretlerine, bir gün birkaç talebesi gelerek; - Efendim, falan köyde bir evliyâ zat var, dediler. Büyük velî;

Bursa evliyâsından Üftâde hazretleri, bir kış gecesi, talebesiyle sohbet etmektedir.Bir ara keser sohbeti; - Evlâtlar! buyurur. Canımız üzüm ister. Kim bulup da getirir?

Bâyezid-i Bistâmî büyük evliyâdandı. Küçük yaşta, annesi mektebe verdi onu. İlim öğrenmesini istiyordu. Bir gün erken geldi mektepten. Annesi merak etti:

Seyfeddîn-i Fârûkî hazretleri evliyânın büyüklerindendir. Ancak her devirde olduğu gibi, bu büyük velîyi sevmeyen, inkâr eden de vardı az da olsa.

Seyfeddîn-i Fârûkî rahmetullahi aleyh, İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin torunudur. Serhend şehrinde doğup, orada vefat etti.

Vaktiyle bir Müslüman Hasan-ı Basrî hazretlerine giderek; - Efendim, benim bir kızım vardı, geçen gün vefat etti. Duâ edin de onu rüyâda göreyim, diye ricâ etti.

Efendimizin doğduğu tarihlerde görülmemiş bir kıtlık vardı Benî Sa'd kabîlesinde... Açlık, Halîme Hâtun'u da bezdirmişti hayatından. Ama o hiç sızlanmadı. Hep şükretti. Bir gece rüyâsında, birisi buz gibi su verdi kendisine. İçti ve ferahladı.