Abdüllatif Uyan

Muhammed Bâkî Billâh hazretleri, gençliğinde ilim öğrenmek aşkıyla yanıyor, kendini bu yolda yetiştirecek "gönül sâhibi" bir zâtı arıyordu.

Mevlânâ hazretleri, bir gün eline bir "Ekmek" alıp, yakındaki bir vîraneliğe varır. Sevdiklerinden biri de onu görür ve "Ne yapacak?" diye meraklanır.

Rebî-ül evvel'in onikinci pazartesi gecesi, yeryüzü ve yedi kat gökler, büyük sevinç içinde bir şeyi bekliyordu; Efendimizin teşrifini...

Vaktiyle iki arkadaş vardı ki, nerede bir "Evliyâ zât"ın olduğunu duysalar, oraya koşarlardı hemen. Bir gün de İbni Hafîf isminde bir veli zâtı işitip, aralarında istişare ettiler:

Bedîüddîn-i Sehârenpûrî hazretleri şöyle anlatıyor: Birinin ısrârı üzerine, bir şeyhin kabrini ziyârete gidiyorduk.

Bedîüddîn-i Sehârenpûrî rahmetullahi aleyh, İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin sohbetlerine gittiği günlerde memurluk yapıyordu bir devlet dairesinde.

Ömer bin Abdülazîz zamanında halk, sulh ve sükûn içinde yaşadı. Ama her devirde olduğu gibi onun da çekemeyenleri vardı. Hattâ canına kıymak için hizmetçisini kullandılar. Bir kenara çekip;

Ömer bin Abdülazîz, halîfe iken bir sarhoş gördü. Tam cezâ verecekti ki, adam hakaret etti kendisine. Bu defa vazgeçip salıverdi. Görenler;

Bedîüddîn-i Sehârenpûrî rahmetullahi aleyh, Hindistan'da yaşıyan büyük bir evliyâdır. Hâl ehli olup, kerâmetleri vardır.

Hazret-i Ömer, âdeti üzere bir gece şehri dolaşıyordu. Bir evin önünden geçiyordu ki, içeriden bazı konuşmalar duydu. Anne kız münakaşa ediyorlardı.

Dediği Sultân, Anadolu velîlerinden. Kabri Konya-Ilgın'dadır. Talebesinden biri, maddî sıkıntı çekiyordu. Gariban, bir gece evinde otururken bunu düşündü uzun uzun.

Zamanın hükümdârı, bir akşam hanımıyla münakaşa ediyordu. Bir ara çok sinirlenip; - Bu geceyi benim mülkümde geçirirsen, boş ol! deyiverdi hanımına.

Bir gün Seyyid Nûr Bedevânî hazretlerine iki kişi gelerek; - Efendim, bizi, talebeliğe kabûl edin, dediler.

Seyyid Nûr Bedevânî rahmetullahi aleyh, evliyânın büyüklerindendir. Başı derde düşen, ona koşuyordu o devirde.

İmâm-ı Ebû Yûsuf rahmetullahi aleyh, en büyük müctehid âlimlerdendir. O devirde zengin bir adamın hiç oğlu olmuyordu. Bir gün;

Mîzanda günahları ağır gelen müminler, topluca Cehenneme sevk edilir. Ateşe yaklaşınca feci halde korkup Efendimizin ismiyle feryâd etmek isterler. Ancak "Muhammed" ismini unutmuşlardır. Hazret-i Mâlik sorar onlara: - Siz hangi ümmetsiniz?

Seyyid Nûr Bedevânî rahmetullahi aleyh, Hindistan'ın Bedevân şehrinde dünyaya geldi. "Delhi" şehrinde ayrıldı dünyadan.

Hazret-i Ömer, islâm askerlerini cihâda göndermişti. Aradan bir ay geçti. Bir cuma günü minberde hutbe okuyordu ki, bir ara hutbeyi yarıda kesip yüksek sesle;

Abbâs adında bir sahâbî anlatıyor: İslâmiyetin yeni teblîğ edildiği günlerdi. Bir ağacın yanından geçiyordum ki, o yönden bana seslenen bir ses duydum.

Ebû Alî Dekkâk, büyük velîlerdendir. Bir gün talebesiyle sohbet ederken sordu onlara: - Bilin bakalım, insana feyiz ne yolla gelir?