Geniş Açı - Fikir ve tartışma

Gerçekten Talas, Malazgirt, Miryokefalon, Niğbolu, Kosova ve Mohaç ne demekti? Ne için yapıldı? Bu, sadece toprak kazanma veya koruma kavgası mıydı? Bayrağına ve namusuna saldıran yüz binlere karşı canıyla ve malıyla mücadele eden o kutlu ve mübarek insanlar, hangi yüce davayı korumak için bunu yapmışlardı?

Orta Çağ’da başlayan insan devşirme ve toprak istilaları hep Katolik-Latin dünyasının baş meşgalesi olmuştur. İspanyol ve Portekizlilerin Kardinallerce verilen zulüm icazetleri, coğrafi keşifler adı altında yeni efendiler ve yeni köleler ortaya çıkardı.

Lord Alfred Douglas “Gelibolu seferi mükemmeldi ve Türkler İstanbul'u koruyan kaleleri teslim etmeye mecbur kalmışlardı. Fakat 'Gizli El'in her ofiste ajanları vardı ve sadece 13 top mermisi kalan Türkler tam da beyaz bayrak çekmişken İngiliz güçlerine geri çekilmeleri için 'esrarengiz' bir emir verildi" demişti.

Sultan Abdülhamid Han’ın Ertuğrul Gemisini Japonya’ya göndermesindeki esas maksadı, yakın dostluklar kurarak Osmanlı’yı ve İslamiyet’i Japonlara tanıtmak; ayrıca Uzak Doğu'da ziyaret edilen yerlerdeki Müslüman toplulukların hilafet merkezine bağlılıklarını kuvvetlendirmek ve onlara moral vermekti.

İdarecilik ve komutanlığı deruhte etmek hem üstün meziyet hem de maharet gerektirir. Bunlarda karar ve kaza mercii birleşmiştir. Türk Sultanları içinde insiyatif, kararlılık, cesaret ve basîrette Muhteşem Süleyman’dan daha muhteşem, Yavuz Sultan Selîm Han’dır. Onda, sanki Hazret-i Muhammed aleyhisselâma Hazret-i Ebabekir’in sadakati, Hazret-i Ömer’in celâdeti, Hazret-i Alî’nin şecaati, Hazret-i Hamza’nın cihad şevki ve İmâm-ı Busayrî’nin mübarek şiir kabiliyeti cem olmuştu.

Bu topraklarda, İspanyol ve Hitler zulmünden kaçıp gelen Yahudilerden tutun da Rus ve Bulgar katliamından canını zor kurtarabilen Kafkas ve Balkan göçmenlerine kadar her mazluma kucak açılmıştır. Kuruluşunda mazlumun duası olan ecdadımız da bu insanlara kucak açarken hiçbir zaman menfaat gözetmemiştir.

Türkçemiz büyük bir tahribata uğratılarak, bozulup fakirleştirildiği, yozlaştırıldığı için ülkemizde artık kimse meramını doğru dürüst anlatamıyor, yabancı bir lisan da öğrenemiyor. Bundan 40-50 sene evvel bir lise mezunu dahi Fransızca öğrenir, Fransızca romanları okur anlardı...

Savaşçı bir kavim olan Türkler başlangıçtan beri büyük başbuğların, beylerin, kağanların ve sultanların önderliğinde kıtalara hükmetmişlerdir. Afrasyab (Alp Er Tonga), Bilge Kagan, Kültigin, Tonyukuk gibi İslam öncesi kağan ve komutanlar sanki bu milleti İslâm’a hazırlamakla görevliydiler. Savaş onların sanatıydı ama bunları yöneten sistem kağanlarda ve beylerde üstün meziyetler isterdi.

Osmanlı Devleti’nin son asrına damgasına vuran büyük değerlerden biri olan Ahmed Ziyâeddîn Gümüşhânevî hazretleri kurduğu vakıflar, kütüphaneler ve ilim hizmetleriyle çok etkili olmuştur. Nitekim bu etki günümüzde bile tesirini sürdürmektedir. Gümüşhânevî’nin Karadeniz havalisindeki tasavvuf etkisi de çok mühimdir.

Doğu Türkistan’dan Kafkaslara, Kazan’dan Tebriz’e kadar büyük bir coğrafya olan “Ulu Türkistan”, oruç ibadetinin feyzinden nasibini alır. Bu hassasiyet geçmişte Sovyet rejiminin sosyalist baskısına ve günümüzde Çin’in soydaşlarımıza uyguladığı zulme rağmen devam edegelmiştir. Sovyet günlerini yaşayanlardan öğrendiğimiz bilgilere göre en baskılı dönemlerde bile bu oran hiçbir zaman üçte birin altına düşmemiş.

Zorlu jeopolitik şartlar içinde âdeta yeniden bir millî mücadele yürütülürken siyasi-ekonomik istikrar, millî idealler etrafında kenetlenmek oldukça önemli hâle geliyor. Mesele, bir yerel seçim meselesi olmaktan çıkıyor, ülkü ve ülke meselesine dönüşüyor...

Geçmişimizde çocuk, yetişkin olmadan önce nasıl bir tedrisattan geçerdi? Buna cevap olarak en güzel misallerden biri sıbyan mektepleridir. En temel değerlerin yaşatılarak öğretildiği bu mekteplerde çocuğa ihtiyacı olan her şey belli usul, erkân ve kaideler eşliğinde verilirdi.

Bundan 30-40 sene önce uydurma dille mücadele eden çok kıymetli edebiyatçılarımız, yazarlarımız vardı. Maalesef bugün Türkçemiz sahipsiz ve garip kaldı. Dilimiz fakirleştirilerek kabile lisanına döndü. Artık gençlik, 1950’den önceki kitapları, gazeteleri okuyup anlayamıyor. Hâlbuki bir Fransız genci Victor Hugo’nun, bir Rus genci Tolstoy’un kitaplarını okur ve anlar.

Medeniyet tek yönlü olmaz. En önce medeni, yani şehirli olmak gerekir. Sanat çok şümullü olup insanın her ihtiyacına cevap vermelidir. Çadır kültüründen muhteşem bir medeniyete ulaşan Müslüman Türkler, geçtiği yollara Samanyolu, Süreyya Yıldızı, Çoban Yıldızı gibi “çil çil kubbeler” serpti; ayyuka ser çeken kalem gibi minareler yaptı; güvercin bakışlı sükûnetin misafirleri olan dem çeken kumrular meydana getirdi.

Küresel ısınma, su savaşları gibi beyanatları bir tarafa bırakırsak; önümüzdeki 20 yıllık perspektifte muhtemel kuraklıktan bahsediliyor. O hâlde ihtimali, olacak sayıp, tedbir almak en akıllıca bir davranış olur…

Bütün modern ideolojilerde olduğu gibi feminizmde de şiddet söylemi ısrarla vurgulanmaktadır. “Haklarımızı sizden söke söke alacağız” gibi keskin söylemler kadın haklarının karşılık bulması yerine kadın erkek arasındaki çatışmayı derinleştirir. ‘İzm’leri üretenlerin istediği şey de budur zaten. Çözüm üretmek yerine, insanları kaosa sürüklemek. Sosyalizm ve faşizme de hep bu söylem hâkimdir.

​Rusya’da 1917’deki Bolşevik İhtilali’nden sonra bütün camiler, medreseler tamamen kapatılmış, her türlü dinî faaliyetler yasak edilmişti.

Vefat ettiğinde bile kefene sarılmış mübarek cenazesini hiç kimse görmesin diye gece kaldırılmasını vasiyet eden Hazreti Fâtıma validemizin derdi neydi acaba? Evde köşebaşında, elinde tespihi, başında beyaz tülbendiyle “kötülerin kaybedip iyilerin kazandığı” hikâyeleri anlatan nineler, camiye giderken torununun elinden tutan dedeler nereye gitti?

Stratejik Avrasya coğrafyasında, Pasifik’ten Akdeniz’e inşa ettiğimiz muhteşem medeniyetin ruhunu hissedip yeni bir dirilişinin hasreti içinde olan her bir fert, Türkiye’nin bu millet ve ümmet için karargâh olduğunun farkındadır. Güçlü bir Türkiye olmazsa Azerbaycan, Kazakistan ve Türkistan, zorlu jeopolitik şartlarında millî bağımsızlığını kolay muhafaza edemez.