Güler Erkan

On yılı aşkın sizlerle birlikte olduk bu köşede. Biz bize... Gönül gönüle... Acıları, umutları, sevinçleri, mutlulukları paylaştım sizlerle.

Günlerini boş geçirmeyen, tükettiğinden çok üreten, yüreklerinden öptüğüm, elleri öpülesi hanımlarımızdan gelen mektuplardan bir demet sunmak istiyorum bugün.

Yıllar öncesine gittim birden. Çocukluk günlerimi hatırladım. Daha mı güzeldi o günler, bilmem! Dostluk bir başkaydı, komşuluk bir başka...

Son yıllarda, son aylarda, kriz üstüne kriz... Her gelen kriz, bir öncekilerin üstüne tuz biber eker oldu. Gelen yıl, gideni, gelen ay, gideni aratır oldu.

Bir süredir dantel severleri ihmal mi ettim ne? Son günlerde gelen mektupların çoğu, söz birliği etmişçesine: - Güler Hanım, çıkardığınız "GÖZDE NAKIŞ" dergilerini gördük. Çok güzel olmuş. Yabancı dergilerden fazlalığı var, eksiği yok.

"Kurt kocayınca, köpeğin maskarası olur." demiş atalarımız, öyle mi? -İyi de, ne diye böyle söylemişler ki?

Bir bayram daha geçti. Kimi sevindi. Sevdiklerine kavuştu çünkü. Kimi de üzüldü. Bu bayramda da sevdiklerini ziyarete gidemedi veya bekledikleri ziyaretlerine gelemedi diye...

Bana gelen mektupların büyük çoğunluğu, baştan sona övgü dolu... Bu köşedeki yazılarımı övüyorsunuz. Televizyon programlarımı övüyorsunuz, konuklarımı övüyorsunuz, yayınevindeki çalışmalarımı övüyorsunuz.

Borcu harcı unutup güzel şeyler düşünmek, güzel şeyler söylemek gerek... Gurbetteki yakınlarına kavuşanlar, bayram yapmak hakkınız sizin...

Okuduğum her mektup, yeni sevgilere, yeni düşüncelere açılan bir pencere oluyor benim için. Adana'dan yazan Nazmiye Özkazancı: "Ben de her hanım gibi, üretmeyi seven bir insanım." dedikten sonra devam etmiş: "Bir ricam var... Gözde Nakış gibi, bir de "El Sanatları" dergisi çıkarmalısınız. Mümkün olursa, çok sevinirim!"

Kim demiş, "Gençler, geleneksel el sanatlarımıza, el işlerine ve iş yapmaya meraklı değil, istekli değil" diye? Ben, hiç de öyle düşünmüyorum. Aksine, geçlere inanıyor, gençlere güveniyorum. Nerden mi ileri geliyor bu inancım?

Yine masamın üzeri dolu mektuplarla. Onlarca değil, yüzlerce... Şikâyet ettiğimi sanmayın sakın. Ne kadar çok mektup gelirse, mutluluğum da o derece artıyor. Daha çok mektuba yer verebilmek için, sözü kısa kesip bir zarf açıyorum hemen.

"Sabreden derviş, muradına ermiş." demiş atalarımız. Sık sık söyleriz bu sözü ama üzerinde düşünmeyiz nedense. Düşünmüş olsak, benimsesek bu sözün anlamını, kendi hayatımızda da uygularız, değil mi ya? Ama nerde?..