Hasan Sarıçiçek

Bir Hıncal Uluç geçti bu dünyadan. Büyük usta sevgi, saygı, adalet, dürüstlük, sorumluluk, bilgi ve ustalık timsaliydi. 

Katar’daki tatlı yolculuk sürprize yer vermeyen bir Valencia şovu ile başladı. 

Benim de üyesi olduğum TMOK Fair Play Komitesi önceki gün Olimpiyatevi'nde özel bir etkinlikle 41. yılını kutladı.

Biri bana anlatsın, “Niye Katar’da yokuz?”. Olmalıydık. Stefan Kuntz’un 3-4-3 sistemi ile sahaya sürdüğü A Millî Takım’ımızın İskoçya önündeki oyunun başındaki baskın futbolunu görünce derin bir iç çektim. Hem madden hem de manen büyük kayıp Dünya Kupası’nda olmamak. Yazık!

İlk defa ama ilk defa takım gibi takım görüntüsü verdi Galatasaray dün gece Başakşehir karşısında.

Galatasaray’ı hiç bu kadar iştahlı ve mücadeleci görmedim. Hele Icardi gecenin yıldızı olarak fiilen şov yaptı. 

“Tur” derken yolumuza taş koydu Monaco, Kızılyıldız’a karşı gol şovu yaparak.

Hoş geldin Şenol Hoca!

Gözümüz sahada kulağımız Macaristan’daki Monaco maçından gelecek haberdeydi. Ne zamanki Monaco öne geçti, modumuz düştü. Halbu ki her halükarda son 16’ya kalabilmek için hem Kızılyıldız’ı yenmek hem de son maçı kazanmak gerekiyordu. O da ne?

Volkan Demirel mi daha büyük teknik direktör yoksa Valerien Ismael mi? Sakın, bu soruyu Beşiktaşlılara sormayın. Fransız teknik adamın adını duymaya tahammülleri yok bazı siyah beyazlıların. Sevinemediler dün. Diyeceğim şu ki; Beşiktaşlının Beşiktaş’a ettiği fenalığı kimse edemez!

Ne güzel maçtı öyle!  Beşiktaş tribünleri müthiş.  Skordan habersiz bir futbol adamına dünkü oyunu seyrettirin ve “Bu maçı sizce hangisi kazanmış olabilir?” diye sorun.   Cevap tartışmasız, “Açık farkla Beşiktaş” olur. 

Oh be… Ne mutlu! Nihayet Trabzonspor içindeki devi uyandırdı da başımız dik olup, göğsümüz kabarıverdi. 

Haftalardır kazanmaya hasret olan Beşiktaş dün baştan sona baskılı oynadığı maçta Weghorts ile değil de risk alan sağ stoperi Tayyip Talha’nın jeneriklik golüyle Giresun deplasmanında inanılmaz rahatladı.

Sanki varlık içinde yokluk çeken futbol fakiriyiz. Yabancıdan medet ararken Abdulkadir ve Umut’u kulübede oturtarak yabancı olduk oyuna... Yazık; dağ gibi umutların kül olduğu gecede Maxi Gomez’in bir tekmesi, bir penaltı ve Uğurcan’ı terse yatıran Ben Yedder’in ustalığı özetledi her şeyi.

Unvan maçı gibiydi Beşiktaş-Fenerbahçe mücadelesi. Öyle ki kazanan zirvede iddiasını artıracak kaybeden önemli bir avantaj yitirecekti. Son iki maçı kazanamamış olan Beşiktaş’ın böyle bir lüksü yoktu. Kötü gidişi durdurmak için kazanmak zorundaydı, beraberlik mutlu etmezdi Kartal’ı.

İddia korkunç. Dahası Dünya Atletizm Birliği (World Athletics) Dürüstlük Birimi’nin aldığı karar yenilir yutulur cinsten değil?

Zülfüyâre dokunmayalım. En iyisi size havadan sudan bahsedeyim.

Stefan Kuntz üzüyorsun bizi hem de çok, lütfen duygularımızla daha fazla oynama!

Bu oyun ve bu kafa ile skor, Beşiktaş’ın lehine olamazdı. Son haftaların yükselen takımı İstanbulspor dün de destanlaştı. Bravo Osman Korkmaz Hoca’m, yerli malı Türk’ün malı.

Gerçekler acıdır. Ekonomik olarak Trabzonspor’un 10’da biri ederi olan bir takım karşısında Hamsik ve Trezeguet’nin gollerine rağmen bocalıyorsa tablo hiç ama hiç iç açıcı değil ama kazanan daima haklıdır.