Kemal Belgin

Geçtiğimiz Çarşamba akşamı ekranlara gelen biri yerli, ikisi yabancı yüksek riskli büyük futbol mücadeleleri, sonuçları bir kenara, biz futbol tutkunlarına, futbolda yorum yapan, kritik yazan spor yazarlarına, hocalara, hatta hatta anlayabilirlerse yöneticilere, çok ciddi derslerle doluydu.

Milliyet'te geçtiğimiz hafta bir haber vardı. Bizim Bilal Meşe yazmış. Bilal'in Beşiktaş'la ilgili verdiği haberler sapına kadar doğrudur. Bu nedenle köşeye aldık, hafiften yorumlayacağız. Haberde, önümüzdeki sezondan itibaren Sergen'in maç başına alacağı paradan 10 bin dolar kesilip, gelecekte kullanılmak üzere bir hesaba yatırılacakmış. Ve bu para birikip, iki yıl içinde 600 bin dolar olacakmış. Vallahi kim akıl ettiyse helâl olsun! Demek ki, Beşiktaş Sergen'in hâlâ yaşının adamı olmadığını fark etmiş, bir türlü olamayacağını da kestirmiş ki, kendi yapamadığını veya yapmayı düşünmediğini, düşünüp gelecek hazırlamayı uygun görmüş.

Önce hemen şunu vurgulamakta yarar görüyorum... Benim bildiğim, öğrendiğim kadarıyla ve de basın teamülüne göre basın toplantısı, bilgi aktarmak, açıklama yapmak ve bu gerçekleştirilirken de sorulacak sorulara cevap vermek için düzenlenir. Burada sanırım tek bir basın mensubu ile görüş ayrılığımız olamaz. Haaa bir de, tiyatro veya sinema sanatında böyle bir oyun türü var mıdır, bilemem. Yoksa, bu sanat dallarının ustalarından başlık için peşinen özür dilerim.

Beşiktaş'la F.Bahçe'yi İnönü'de buluşturan oyun, sadece bu iki kulübün ilgi sahası içinde kalmamış, yukarıdaki yarışta yer alan G.Saray'la G.Birliği'nin de dikkatlerini çekmişti. Kağıt üzerinde ya da oynanmamış oyuna sonuç biçmede tabii ki, daha takım olan, daha problemsiz Beşiktaş favori idi.

F.Bahçe'nin G.Birliği beraberliğinden sonra yazdığım tenkitte; Ankara takımının oyun felsefesinin yardımıyla F.Bahçe'nin çok canlı, diri, futbola benzeyebilen bazı oluşumlar içinde göründüğünü dile getirmiştim. Ama medyanın tamamı F.Bahçe'nin mükemmel oynadığını, maçın harika bir futbol gösterisi şeklinde geçtiğini yazmıştı.

Fatih Terim hoca, Altay maçının keyfini soyunma odasında yaşarken, bakmış ekranda Ahmet Çakır "G.Saray'ın 38 milyon dolarlık takımı var" yorumunu yumurtluyor. Tansiyonu fırlamış ve kendini, sahayı henüz terk etmekte olan yayıncı kuruluşun kamerasının önüne atmış. Sormuş, "Ahmet, nereden çıkardın bu rakamı?" Ahmet, gazetelerden okuduğunu söylemiş. Terim hoca da, "Senin gibi araştırmacı, kitap yazan bir spor yazarı, gazeteden okuduğuyla yorum yapar mı?" diye altıncı golü atmış. Ne olacak be hocam; ağzı olan konuşuyor. Herkes senin gibi anında müdahale edebilse, bunlar ve bunların başındakiler yanar da...

Futbolda içeride veya dışarda her türlü olumlu veya olumsuz şartta maç kazanabilmek için takımını savunmasının önünden ikiye bölüp, topluca rakibin üzerine gazlamak hiçbir zaman aranan formül değildir. Çünkü, bu durumlarda rakibin böyle oynar. Stratejiyi keşfeden hocalar kendi savunma bölgelerini kademeli olarak kapatabildikleri takdirde galibiyete kendilerini daha fazla yaklaştırabilirler.

Yok yok sakın ABD'nin, Saddam'ın elinde bulunduğunu iddia ettiği kimyasal silah formülü falan sanmayın. Bu Zizu, Real Madrid'in Cezayir asıllı ünlü Fransız futbolcusu Zinedine Zidane'nın futbolca ismidir. Yani, futbol arkadaşları, takımdaşları Zidane'a bu ismi takmışlardır. Öyle çağırırlar...

Bir Ceyhun kaç Beckham eder? Hadi bakalım, alın kağıt kalemi elinize, hesabı yapın! Ya da teknik adamsanız, toplayın verileri, bulun cevabı! İstatistikçi iseniz, çıkarın bakalım rakamlarla sonuçları... Bana cevap verin baylar bayanlar! Yoksa Hıncal Uluç'un, "Bizdeki Ceyhun iki tane Beckham eder... Şutsa şut, orta ise orta, passa pas... Ne yani, yalan mı söylüyorum" yorumuna katılacağım haaaa!.. Nasıl olsa Haşmet Babaoğlu ile Kenan Onuk katıldılar, ben de katılsam ne olur ki?.. Dışarıdakiler mi, içeridekiler mi? Sizce hangilerine rapor gerekli?

Milli Takım'ın İngiltere karşısındaki rakip cezasahası yakınlarına kadar gayretleri, düşüncesi alıştığımıza yakındı da; ama o skor tabelasının değiştirilebileceği bölgelerde Hakan Şükür'ün sakat ve cezalı değilse, ölüsü bile oynar. İngilizler, Milli Takım'ın G.Saray ağırlıklı dörtlü alan savunmasına dayalı oyunundan bir hayli etkilenmişler ki; hiç de öyle eskilerde alışık olduğumuz gibi üzerimize çabuk kanat atakları ve yüksek toplarla gelmediler. Zaten, ileri uçlarına da bu tip oyunun elemanlarını koymayarak, nasıl bir oyun planladıklarını da adeta maçın başında anlatıvermişlerdi.

Hüsnü Çil dostumuz, yaklaşık bir aydan beri F.Bahçe'ye kayıtlı üyelerden mevki, şöhret kim varsa, hepsini bir araya gelip kulübü kurtarmaya çağırıyor. Yanılmıyorsam, ben bu satırları yazana kadar iki çağrı yaptı ve yüze yakın isim yazdı. Hüsnü dostum; isimlerini yazdığın üyelerden bir elin parmaklarını geçmeyecek kadar olanların dışındakilerden hangisi bir Yüksek Divan Kurulu Toplantısı'na zahmet edip de gelmiştir? Ya da şöyle bir kulübe uğramayı düşünmüştür?

F.Bahçe Başkanı Sayın Aziz Yıldırım, G.Antepspor'la Şükrü Saracoğlu Stadı'nda oynanan maçın öncesinde, sadece Süper Lig maçlarının yayın kuruluşunun uzatılan mikrofonuna, Paris'ten gelirken doldurulan ağzıyla boşaltıvermişti. Bu açıklamalar içinde, günlerce oraya buraya medyaca en çok çekiştirilen bölüm, bir spor müdürünün eşi için istediği röportaja Yıldırım'ın hayır demesi ve bunun üzerine o müdürün gazetesinde kendisi aleyhine haber dizisi yayınlayışı idi.

Dün sabah gazeteleri aldım ve kahvaltıdan önce golü yedim. Eski milli futbolculardan, salon futbol arkadaşım, futbolun bu ülkedeki bir numaralı cini, hayatında futboldan başkaca hiçbir şeye kafa yormamış, gönül vermemiş Kadri Aytaç vefat etmiş. Haber sadece tek sütun... Kiminde pul gibi fotoğraf var, kiminde bu da yok... Ama giden öyle bir futbolcu ki...

Böyle derler; birinin anlattıkları palavraya yakın ise ya da çok abartılmışa benziyorsa... Hani güzel de deyimdir. Efendim; geçtiğimiz hafta içinde gazetelerde, F.Bahçeli Yusuf'a Espanyol, Anderlecht, Marsilya ve Kaiserslautern'in talip olduğu haberi yer aldı. Tam anlamıyla devenin nalı... Kimdir bu palavraları sıkanlar? Bu palavraların sahipleri, futbolumuzu kemirmeye çalışan sıradan, bilgisiz tam anlamıyla "Aracı" sözüm ona menajerler mi?

Aklımda medyanın ve rakip taraftarın bir zamanlar F.Bahçe'ye yakıştırdığı bir isim vardı. Dün akşam o bir anda aklıma geliverdi. Yani, "Acıların takımı." O devirlerde F.Bahçe zaman zaman maç kaybediyor ama zaman zaman kazanabiliyor, hatta kaybettiği oyunlarda, hani iyi de futbol oynuyordu.

Bu köşenin yazarı, daha Şükrü Saracoğlu Stadı'ndaki F.Bahçe - G.Saray maçı öncesi yazmıştı. Demişti ki; bir ülkenin herhangi bir şehrinde, aynı ülke takımlarının oynaması halinde, rakip takımın taraftarının stada alınmaması çağdışı uygulamadır. Hitler Almanyası'nda bile böyle bir duruma rastlanmamıştır. Ve şimdi de UEFA Asbaşkanı, FIFA İcra Kurulu üyesi Şenez Erzik diyor ki; "Oralarda birileri soracak diye korkuyorum. Utanıyorum..." Peki, siz yöneticiler, güvenlik güçleri, olay taraftarlar, utanıyor musunuz?

Hayretler içinde büyük bir şaşkınlıkla G.Saray'ın İstanbulspor mücadelesini izledim. Hafta içi televizyonlarda duyup - izlediklerimin, gazetelerde okuduklarımın birer yalan olması umuduyla maça baktım. Ama gördüm ki; G.Saray hocasının önce gırgır zannetiğim açıklamasının doğruluğuyla İstanbulspor maçını da 3'lü savunmaya oynuyordu.

F.Bahçe yönetiminin, şayet basında çıkan haberler doğruysa, gelecek sezonun takımını hazırlamak adına girişimlerde bulunmaya başladığını öğrendik. Bu, çok doğru, yerinde ve zamanında bir adımdır. Ancak geçmişte de benzeri adımlar atılmış, örneğin İsmail Güldüren gibi, ama araştırma, inceleme yokluğu sebebiyle transferde isabet sağlamamıştır.

Medyanın en etkili kısmı, yani yazılı ve görsel basın, geçtiğimiz cumartesi akşamı oynanan G.Saray - F.Bahçe maçının, bence en çok üzerinde durulması gereken, futbolda anarşinin kaynağı olarak açık açık kendini tanıtmış dört sahnelik bir trajediyi haber yapmış ama, üzerinde durmadan geçiştirmiştir.

Artık canımıza tak etti. Daha doğrusu, mesleği koruma adına bu gibi çıkışları yapmanın zamanı geldi de geçti bile... Yahu siz nasıl köşe yazarı (gazeteci diyemiyorum, çünkü o mertebeye hiç ulaşamadınız), nasıl yöneticisiniz? Siz, bu ülkenin insanlarını yok yere karşı karşıya getirebilmek için mi aramızdasınız?