Kemal Belgin

Fatih hocaya bir soru? Fatih Terim hoca, hiç kuşkusuz, bu ülkenin futbol tarihindeki en büyük teknik adamıdır. İlkeleri, prensipleri, çağdaş felsefesi ve sistemi ile devleşmiştir. Ama aynı Fatih kardeşimi, bu sezon çözmekte zorlandığım bir durum içinde görüyorum. Sanki, yüksek rütbeli bir kariyerden sonra "Nereden döndüm başladığım yere" gibi bir ruhsal değişim içinde... Kulübün ekonomik koşullarının bir türlü düzelememesi yüzünden, önüne koyduğu en büyük hedefe dokunamayacak korkusu içinde gibi...

Türk spor basını, bir kaç ufku geniş kalemi hariç, tarih boyunca özellikle de futbol branşında bir çok sporcunun heba olmasına çanak tutmuş, hatta hatta böyle bir ortamı hazırlamıştır. Bu suçu da bazen farkında olmadan, ama çokça ve sıkça bile bile işlemiştir. Özellikle büyük kulüplerin taraftarına şirin gözükme, dolayısıyla yeni deyimle reyting, eski deyişle tiraj kapma uğruna geleceği çok parlak futbolcular yarı yolda kaybolmuşlardır.

Ben bunu çoktan yazdım. Ali Şen, yavaş yavaş kolları sıvıyor. Eh gazetesinin patronu Başbakanlığa soyunur da, kendi niye F.Bahçe'nin koltuğuna oturmasın? Ancak Ali Şen dostum, Yıldırım'a yüklenirken tarihte sahibi olduğu yanlışları öne sürüyor ya, ona çok gülüyorum işte. Diyor ki. "Ben Ortega'yı o kadar büyük paraya almazdım.

F.Bahçe, hayati Feyenoord rövanşında önce lig maçını erteletmenin faturasını, daha sonra da teknik direktörü Lorant'ın çok uygunsuz kadrosunun bedelini ödedi.

Fatih Terim hoca, bu ülkeye çok önemli bir gerçeği öğretti. Hâlâ da, öğretme adına mesaisini sürdürüyor. Bu gerçek, sistemin ta kendisidir. Bu ülkede, sistemsizlik yüzünden 50 yıl içinde Avrupa haritasında büyük işler yapabilecek çok önemli kuşakları kaybetmişizdir.

En son G.Antepspor - F.Bahçe maçının başına geldi. Daha önceleri Trabzonspor - G.Saray ve şimdi hatırlayamadığımız bir kaç lig oyununun başından daha geçti. Bu hastalığın adı "Erteleme hastalığı"dır. Avrupa Kupaları'ndaki maçların arifesine sık sık yapışan ve galiba tedavisi de olmayan bu hastalığın kaynağı kulüplerimizin bilinçsiz yöneticileri ve de onların dümen suyunda gidip kellesini garanti altına almaya çalışan teknik adamlardır. Ya da, çabuk tava gelen yöneticiyi kandıran teknik adamdır. Ama öyle, ama böyle, bu bir yanlıştır.

Bir büyük ve o derece de kaliteli bir sporcu kafilemizi daha umuda yolcu ettik. O umut, Dünya Basketbol Şampiyonluğu'dur... Olur mu, olmaz mı, basketbolda kesin hatlı tahmin yürütmek çok zordur. Çünkü bu oyun, dünyanın en hızlı ve en zor sporu olarak belirlenmiştir. Öyle atmasyon filan değil, bilimsel araştırmalar sonucu...

Son yıllarda, gerek canlı olarak, gerek ekrandan böylesine ilkel kurgular üzerine uyarlanması düşünülmüş bir Avrupa Kupası maçı izlememiştim. F.Bahçe'nin belki de bu tür maçlara hiç takım kurmamış, taktik vermemiş Werner Lorant, onca kaliteli oyuncunun bulunduğu topluluğu bizim eski "Çanakkale geçilmez"lere çevirmişti.

F.Bahçe-Trabzon maçının analizini yapanlardan biri de Akşam'ın yazarlarından Alaattin Metin dostum. Alaattin, son zamanların F.Bahçe'den en kıyak haberlerini toplayan isimdir. Ama son Trabzonspor maçıyla ilgili yazısının son cümlesini hiç beğenmedim, hatta hatta kınamak istiyorum. Diyor ki Alaattin: "Böyle giderse, başkana da, taraftara da yazık olur..." Yapma be Aloş! F.Bahçe Kulübü'ne yazık olmaz mı? F.Bahçe Spor Kulübü, sadece başkanı ve taraftarıyla mı anılır, yoksa...

Türkiye Süper Ligi'nin Cuma günü açılan perdesinde sahneye çıkan en sağlam, ayakları yere basan futbol takımı kokan hiç kuşkusuz G.Saray...

Bu sezon Türkiye'ye düşen yabancıların içinde en çok randıman verecek, takımına en büyük katkıyı sağlayacak oyuncu Amaral'dır. Beşiktaş'a resmen piyango toslamıştır. Amaral, 10 yılı aşkın bir süredir gerek kendi ülkesi Brezilya'da, gerekse Avrupa'da çok ciddi bir savunma - orta alan primi yapmıştır. Fatih Terim, Fiorentina'ya gittiğinde Amaral sakattı.

Bir zamanlar, Avrupa futbolunda çok ciddiye alınmış Yugoslav ekolünün bugün yerinde yeller esiyor amma ayakta kalmış bir iki firmasından biri olan Kızılyıldız'ın kalesini kalbura çevirmek yine de zor mudur, zor!

G.Saray İstanbul'daki Olimpiyat Stadı'nın kurdelasını keserken, karşımıza iki değişik çehre ile çıktı. Büyük hoca Terim'in özellikle son 10 yılını tamamen futbola vakfedişinin yeni bir eserini görmek, bir Türk futbolsever için stadın ihtişamından da önemlidir.

İbrahim Kutluay hiç kuşkusuz ülke basketbolunun olduğu kadar, Avrupa'nın da en önemli oyuncularından biridir. İbrahim'in babası da benim kırk yıllık dostum, arkadaşımdır. İbrahim'in bugünlere gelmesinde de bana göre en büyük pay baba Burhan'ındır.

Futbolu terastan gözleyip, en ince ayrıntıları görebilmek yerine, kömürlük penceresinden bakıp ufuksuz kalan Hıncal Uluç üstad (!), ilkelerine çok ters düşmesine rağmen (kendi ifadesidir) hâlâ sayfalarının içinden çıkamadığı Sabah'ta, Milli Takım Antrenörü Ünal Karaman'a saldırmış bu defa... Aslında Ünal'a saldırırken, Haluk Ulusoy'u da, Şenol Güneş'i de sıyırtmış...

Galatasaraylıların bir sitesi var: www.Galatasaray.com... Ve burada bir anket açmışlar. Demişler ki, Şu anda Hakan Şükür'ün bulunması mı, yoksa Jardel'in bulunmasını istersiniz? Cevapların yüzde 45'i Jardel'e evet, yüzde 15'i de Hakan'a evet çıkmış...

Bu hafta, sporun dışına da taşacağız. Eeee, ne yapalım, onca köşe yazarı Dünya Kupası'nda bizle yarışmadı mı? Şimdi de biz sazı elimize alalım biraz... Haşmet Babaoğlu, geçen Pazar Sabah'ın ekinde nefis bir yazı yazmış... Kazablanka filmindeki aşkı, filmin içinden sanki çekip almış gibi ama, aslında aşkı bu muhteşem yapıtın öznesi olarak da sunmuş... Zaten, senarist de, yönetmen de Haşmet'in düşünce paralelindeydiler.

Sevgili dostum, 15 yıla yakın bir süre meslekte kader birliği yaptığım, spor basınının yaşayan mükemmel kalemlerinden biri, TSYD'nin eski başkanı Attila Gökçe Çarşamba günkü Milliyet'te Hakan Şükür'e acı biberli bir yazı sallamış.

Futbol Federasyonu Başkanı Haluk Ulusoy, şahsında kutladığım bütün birimleri adına, bana faks göndermiş. Aynen şöyle: "48 yıl aradan sonra FIFA 2002 Dünya Kupası finallerine katılan A Milli Futbol Takımımız'ın futbolcularına, teknik heyetine ve federasyonumuza, mesajınızla vermiş olduğunuz destek, takımımızın elde etmiş olduğu dünya üçüncülüğü derecesi ile taçlanmıştır.

Artık bıktım, usandım... Sevgili dostum Kâzım Kanat, geçen hafta köşesinde ısrarla demiş ki, "Milli Takım, Çin maçı ile dörtlü alan savunmasına geçti ve de başarılı oldu. Ben bunu defalarca söyledim ama, geç dinlettim..." Hıncal Uluç dostum da aynı görüşte... Belki medyanın tamamına yakın çok büyük bir bölümü de... Tabii hal böyle olunca, halk da neredeyse zorla inandırılır bir konuma getiriliyor.