Prof. Dr. Ramazan Ayvallı

Bize gayr-i müslimlerden gelen şeyler iki çeşittir: Birincisi, dînlerinin gereği olarak yaptıkları şeylerdir. İkincisi, dînleri ile ilgisi olmayıp, âdet olarak yaptıkları şeyler.

Ömür bize bir emanettir. Zamanın önemini belirtmek için atalarımız “Vakit nakittir (paradır)” demişlerdir. Her şeyi zaman sayesinde kazanabiliriz...

Allahü teâlânın bizlere önemli lütuflarından birisi de zaman nimetidir. Şüphesiz ki, akıp giden zaman içerisinde, bize emanet edilen ömrümüzü tamamlamaktayız.

Zındîk, bozuk anlayışlarını, sapık düşüncelerini, Müslümânlık olarak yazmaya ve yaymağa uğraşır. Ehl-i sünnet âlimlerinin doğru sözlerini beğenmez.

Muhammed aleyhisselâm, hem Nebîlerin, hem de Resûllerin sonuncusudur; bugüne kadar bunun aksini söyleyen ve yazan hiçbir İslâm âlimi olmamıştır.

Bu dünyâda kimi seversek, âhirette onunla beraber olacağız. Onun için dâimâ iyi kimseleri sevmeye ve onlarla beraber olmaya gayret etmeliyiz.

Dünyâdaki bütün insanlar, iki cihânda, yani hem dünyâda, hem de âhirette “mesut” ve “bahtiyâr” yani mutlu olmak isterler. Fakat mesut/mutlu olan pek azdır...

Peygamberlerin sonuncusu olan Sevgili Peygamberimiz Muhammed aleyhisselâmın dîni, bütün dînleri nesh etmiş, yani yürürlükten kaldırmıştır.

Peygamberlere imân etmek, aralarında Peygamberlik bakımından hiçbir fark görmeyerek, hepsinin sâdık, doğru sözlü olduğuna inanmak demektir.

Kur’ân-ı kerîmde, baştan sona kadar Muhammed aleyhisselâma îmân edip uyma emrediliyor, uymayanın Müslümân olamayacağı, kâfir olacağı ifâde buyuruluyor.

“Andolsun ki, size içinizden öyle bir Peygamber gelmiştir ki, sizin sıkıntıya uğramanız, ona çok ağır gelir. O, size çok düşkün müminlere karşı çok şefkatli ve gâyet merhametlidir."

Seyyid Abdülhakîm Arvâsî hazretleri buyurdu ki: “İki cihân saâdetine kavuşmak, ancak ve yalnız dünya ve âhiretin efendisi olan Muhammed aleyhisselâma tâbi olmaya bağlıdır.”

Dünya tarihinin en önemli dönüm noktalarından, en mühim kilometre taşlarından biri, “İki Cihân Güneşi Hazret-i Muhammed (aleyhisselâm)”ın dünyayı teşrîfleridir.

Sevgili Peygamberimiz​ buyurdu ki: "Birbirinizle kinleşmeyiniz, hasetleşmeyiniz, birbirinizden yüz çevirmeyiniz. Ey Allah'ın kulları kardeş olunuz..."

"Sizden biri, kendisi için sevdiğini (istediğini, arzu ettiğini, din) kardeşi için de sevmedikçe (istemedikçe, arzu etmedikçe) gerçek îmâna eremez."

Peygamber Efendimiz (aleyhi’s-salâtü ve’s-selâm) bir hadis-i şerifte buyurdular ki: “Kim, arkadaşının ihtiyâcını görürse, Allah da onun ihtiyâcını karşılar.”

Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: “Lâyık olana da, olmayana da iyilik et. Eğer lâyık olana iyilik edersen ne iyi. Eğer o kimse iyiliğe lâyık değilse, sen, iyilik ehlinden olursun.”

Bizim dînimizde, târihimizde, kültür ve medeniyetimizde eğitimden maksat da "iyi insan", orijinal ismiyle söylemek gerekirse "insân-ı kâmil" meydâna getirmektir.

"Bütün çocuklar, fıtrat üzere (Müslümanlığa uygun ve elverişli olarak) dünyâya gelirler. Sonra bunları, anaları-babaları, Yahûdî veya Hıristiyân yâhut Mecûsî yaparlar."

"Şüphesiz ki muttakîler, cennetlerde pınar başlarındadırlar. Rablerinin kendilerine verdiğinden râzı oldukları hâlde. Doğrusu onlar bundan önce güzel amel işleyenlerdi."