Prof. Dr. Ramazan Ayvallı

"Tevâzu, dünya rütbelerinde kendinden aşağı olanlara büyüklük göstermemektir. Çünkü eline geçenler, Allahü teâlânın lütfu ve ihsânıdır. Kendi elinde bir şey yoktur."

Hakîkî ilim, insanı önce kendini bilmeye, sonra da Rabbini bilmeye götürür. İlmi arttıkça tevâzuu artmayan, kibir ve gurûra kapılanlara, aslında âlim denmez.

Malûm olduğu üzere, insanlar, cemiyet hâlinde yaşamaya mecbûrdurlar. Eğer toplu hâlde yaşayan insanlar arasında iyi geçim varsa, orada huzûr ve râhat yaşama imkânı olur. Bu takdîrde insanlar, birbirlerinin hukûkuna saygı duyarak yaşarlar.

İmâm-ı Rabbânî müceddid-i elf-i sânî Ahmed Fârûkî Serhendî hazretleri buyurdu ki: "Vakit keskin bir kılıç gibidir. Mühim işleri bugün yapmalı, mühim olmayanları yarına bırakmalıdır."

Allahü teâlânın bizlere ihsân buyurduğu sonsuz nimetlerine şükretmeli, bunları yerli yerinde kullanmalı, O’nun dînine hizmet ve kullarına yardım etmeliyiz.

Hem geçen haftaki 2 makâlemizde, hem de dünkü makâlemizde bahsettiğimiz "ırkçılık", hiç bir yönden savunulamayacak durumda olan, insan şeref ve haysiyetine kasteden, parçalayıcı, bölücü; medenî milletlerin kabûl edemeyeceği, çağdışı bozuk bir felsefeden ibârettir. İnsanı, hangi ırktan olursa olsun, insan olarak kabûl etmek, insanlığın bir gereğidir.

Meşhûr Yunan filozofu Eflâtun(Platon)un aşağıdaki ifâdeleri çok dikkat çekicidir:

"Âlimler ve ârifler söylemişler ve yazmışlardır ki, İmâm-ı Rabbânî'yi sevenler, mümin ve müttekî olanlardır. Sevmeyenler de, münâfık ve şakîlerdir..."

Ahmed bin Abdülehad, Müceddidiyye, Kâdiriyye, Sühreverdiyye, Kübreviyye ve Çeştiyye büyüklerinin bütün kemâlâtına mazhar idi. O, derin bir âlim, büyük bir velî idi...

"Irk", "irsî yol ile atalarından kendilerine geçen genetik, biyolojik vasıf ve karakterler gösteren insanlar topluluğu" demektir.

İnsan, yaratılışı îcâbı hayatı sever, ömrünün uzamasını ister. Ancak, uzun ömür, Hak yolunda tüketilmiş ise hayırlıdır. Her gün, en iyi işleri yapmaya çalışmalıdır.

Bilindiği gibi, evvelki gün [Cumartesi] itibâriyle mîlâdî bir sene daha bitmiş oldu. Şu bir gerçek ki; geçen zamanı geri getirmeye, hiçbir kimsenin gücü yetmez.

İslâm dîninde, kâfirlerden her kavmin, her memleketin âdeti olarak yaptıkları ve kullandıkları şeylerden, harâm olmayıp, insanlara faydalı olanları yapmak ve kullanmak günâh değildir

"Allah dilerse, siz, güven/güvenlik içinde, başlarınızı tıraş etmiş ve saçlarınızı kısaltmış olarak, korkmadan Mescid-i Harâm'a gireceksiniz. Allah, sizin bilmediğinizi bilir."

İslâm târihinde ilk defa teşkilâtlı olarak Selçuklu Vezîri Nizâm'ül-Mülk tarafından Bağdâd’da kurulan Nizâmiye Medreselerinde maaşlı olarak öğretmen istihdam edilmiştir...

İlk insan ve ilk Peygamber olan Âdem aleyhisselâm, Allahü teâlânın emir ve yasaklarını kendi neslinden gelen insanlara anlatmak sûretiyle, insanlık târihinin ilk öğretmenidir...

İslâmın birinci şartı “Kelime-i şehâdet”tir. Yani Allahü teâlâya ve Peygamberine (aleyhisselâm) birlikte îmândır. Yani onları sevmek ve sözlerini beğenip kabul etmektir.

Muhammed aleyhisselâmın teşrîfiyle âlem, yeniden hayat buldu; karanlıklar dağıldı. Nasıl ki maddî güneş, her tarafı aydınlatıyorsa, o manevî güneş de her tarafı tenvîr etti...

İmâm-ı Rabbânî hazretleri "Mektûbât" isimli kitâbında buyuruyor ki: "Bütün vaazların özü ve nasihatlerin kıymetlisi, Allah adamları ile buluşmak, onlarla birlikte bulunmaktır."

Her türlü ayrımcılığı reddeden mukaddes dînimiz, engellilerin dezavantajlı durumlarının giderilmesi sorumluluğunu diğer insanlara, yani bütün topluma yüklemiştir...