Prof. Dr. Ramazan Ayvallı

Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) bir hadîs-i şerîfte buyurdu ki: “Zekât vermeyen bir toplum, rahmetten, iyilikten mahrum kalır. Hayvanlar da olmasa, hiç rahmet görmezlerdi.”

Sadakanın dünyâdaki beş faydası: Sadaka mâlı temizler. Günâhları temizler. Hastalıktan ve belâdan korur. Muhtaçları sevindirir. Rızkı artırır, mâlı bereketlendirir.

Bayramlarda fakirlere çok sadaka vermek, akrabayı ve din kardeşlerini ziyaret etmek, onlara hediyye götürmek, erkeklerin, kabirleri ziyaret etmeleri sünnettir...

Bayram günleri; günâhların affedildiği, birlik ve berâberlik duygularının pekiştirildiği ve yoksulların sevindirildiği günler olması bakımından sevinç ve neşe kaynağıdır...

Sadaka cehennemden kurtarır, cennete kor ve derecesini yükseltir. Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: "Yarım hurma da olsa, sadaka vererek Cehennemden korunun.”

“Îsâr”: “Başkasının ihtiyâcını kendi ihtiyâcından önce düşünmektir. Kendisi muhtaç olduğu hâlde, elindeki malı ihtiyacı olan din kardeşine verip, yokluğa katlanmaktır.”

Sultân Selâhaddîn, ilme çok değer verir, âlimleri himâye ederdi. Yüksek insânî meziyetlere sâhip, iyi huylu, cömert, âdil, kültürlü ve müsâmahakâr bir hükümdârdı.

Kudüs Hıristiyânların ellerinden çıkınca, Papalığın propagandasıyla Avrupa kıtası ve Hıristiyân âleminde, Müslümânlar üzerine sefer hazırlığı başladı.

Eyyûbîlerin Sûriye harekâtı, Haçlıları telâşlandırdı. Eyyûbî hâkimiyeti sahasında sıkışıp kalmak tehlikesinin önüne geçmek istediler. Trablus Kontu III. Raymond’un isteğiyle mütâreke yapıldı.

1171’de Mısır Hâkimi, 1175’te de istiklâlini ilan ederek Sultân unvânını alan Salâhaddîn Eyyûbî, 1176’da Şîî Fâtımîlerin bölgedeki son izlerini de ortadan kaldırdı...

Salâhaddîn (Selahaddin) Eyyûbî’nin çocukluğu, babasının muhâfızlığını yaptığı Tekrît ve Baalbek’te geçti. Tekrît, Baalbek ve Şâm’da yetişip, iyi bir tahsîl ve terbiye gördü.

Çaldıran Zaferinden sonra Osmânlı hizmetine giren, Doğu Anadolu’da çok hürmet edilen meşhûr âlim İdrîs-i Bitlisî, Osmânlı nüfûzunu bölgede hâkim kılmak için çok çalıştı.

Bazı terimlerin bir sözlük manâları, bir de terim/tabîr/ıstılâh olarak dînî, ilmî anlamları vardır. Bugünkü konumuz olan “fitne” kelimesinin de pekçok manâsı bulunmaktadır.

Dünyada rahat ve huzur içerisinde yaşayabilmek ve âhırette de ebedî saâdete kavuşabilmek için, Allahü teâlânın ve Peygamberlerinin emir ve yasaklarına riâyet etmek lâzımdır.

Bütün toplumlarda istenen şey, “Barış” ve “Huzûr”dur. İnsanların hepsi “mutlu olmak” isterler, yani “mesut” ve “bahtiyar” birer hayat yaşamayı arzu ederler.

Fitne; insanları ayrılığa, belâya düşürmek, Müslümânlar arasında bölücülük yapmak, onları sıkıntıya, zarara, günâha sokmak, insanları isyâna kışkırtmak, demektir.

“Bir kimsenin, Allahü teâlâya muhabbetinin gerçek olup olmadığının alâmeti, kendisinde deniz misâli cömertlik, güneş misâli şefkat, toprak gibi tevâzu olmasıdır.”

İmâm-ı Rabbânî (rahmetullahi aleyh) buyurdu ki: “Resûl-i Ekremin o kadar iyilikleri, o kadar ihsânları vardı ki, Rûm imparatorları, İrân şâhları, o kadar ihsân yapamazlardı."

Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: “Herhangi bir Müslümân, kendi ehline/âilesine, Allahü teâlânın rızâsını umarak infâk ederse, bu nafaka onun için sadaka olur.”

“Onlar ki, infâk ettikleri zaman isrâf etmezler, sıkılık da (cimrilik de) yapmazlar. (Harcamalarında) bu ikisi arası orta bir yol üzerinde bulunurlar.” (Furkân, 67)