Prof. Dr. Ramazan Ayvallı

Sevgili Peygamberimiz (aleyhi’s-salâtü ve’s-selâm) buyurdu ki: “Kim insanlardan bir şey istemezse, Allahü teâlâ, onu zengin eder. Kanâat edene de Allah kâfîdir.”

Hiç yiyeceği bulunmayıp, sağlam, çalışacak, ticâret yapabilecek hâlde olan kimsenin, yiyecek, içecek veya bunları almak için para istemesi, dilenmesi harâmdır.

Dînî bayramlar, milletimizin birlik ve beraberliğine ve dargınların, küskünlerin barışmasına vesîle olduğu gibi, ölülerimizin bile sevinmelerine sebep olmaktadır.

Bayramlarda; çocuklar, gençler, olgunlar ve yaşlılar grup grup câmilere doluşurlar, büyük bir huşû içerisinde sabâh ve bayram namazlarını edâ ederler.

Acıkmadan yememeli, doymadan kalkmalı. İki günde üç öğün yemeli. Bu mümkün olmazsa, günde iki öğün yemeli. Bu da olmazsa, kahvaltı iyi, öğle hafîf, akşam ise daha hafîf olmalı.

Çok yemek, hastalıkların başı, perhiz ederek az yemek ilaçların başıdır. Midenin üçte biri yemeklere, üçte biri içeceklere ayrılmalıdır. Üçte biri de hava payı olarak boş bırakılmalıdır.

Bu dîn, bütün insanlığı saadete kavuşturacak prensiplerden ibarettir. Sosyal adâlet esasları üzerine kurulmuştur. İslâmiyette sınıflaşma yoktur. Herkes aynı haklara sahiptir.

İslâm dîni, rûh ve beden temizliği esası üzerine kurulmuştur. İslâmiyet bu ikisini eşit tutar. Eski dînlerin görünür ve görünmez bütün iyilikleri İslâmiyette toplanmıştır.

İbâdetlerin faydası, aslında insanlara yani o ibâdetleri yapan fertlere, âilelere ve cemiyetleredir. Yoksa Allahü teâlâ, insanların ibâdetlerine muhtaç değildir.

“Allahü teâlânın, gözlerin görmediği, kulakların işitmediği ve hiç kimsenin hayâline bile gelmeyen nimet dolu sofrasına, ancak oruçlular oturur.”

Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: “Ramazan ayında âilenizin nafakasını geniş tutunuz! Bu ayda yapılan harcama, Allah yolunda [cihâd için] yapılan harcama gibi sevaptır.”

Hicretin ikinci yılında, bedenî ve mâlî ibâdetlerden bazıları emredildi. Mesela terâvîh namazı kılınmaya başlanmış ve sadaka-i fıtır vermek vâcip olmuştur.

Muhammed aleyhisselâmın getirdiği yüce İslâm dîni, bütün dînleri nesh etmiş, yani yürürlükten kaldırmıştır. O’na verilen mukaddes kitap “Kur’ân-ı kerîm”dir.

İslâm âlimlerinin belirttiklerine göre, Resûlullah Efendimize Peygamberliği bildirildikten sonra gelip geçen bütün insanlar, hadd-i zâtında onun ümmetidirler.

Resûlullah Efendimiz, Peygamberliği kendisine bildirilmeden önce, Mekke-i Mükerreme’de Nûr dağındaki Hırâ Mağarası’nda tefekkür ve ibâdetle meşgûl olurdu...

O doğmadan önce yeryüzünde bulunan bütün milletler, Allahü teâlâyı unutmuş, huzurun, saadet ve sevincin kaynağı olan “Tevhîd” inancı ortadan kalkmıştı.

Peygamberlik; çalışmakla, açlık, sıkıntı çekmekle ve çok ibâdet yapmakla ele geçmez. Yalnız Allahü teâlânın ihsânıyla, lutfuyla, seçmesiyle olur.

Resûlullah Efendimiz, tarihte olduğu gibi günümüzde de bütün dünya milletlerinin, ilim adamlarının, devlet, siyâset ve fikir adamlarının, ediplerin alakasını çekmektedir...

Muhammed aleyhisselâm, dünya yaratıldığı günden kıyâmet kopuncaya kadar, gelmiş ve gelecek bütün varlıkların, her bakımdan en üstünüdür.

Tarih boyunca, mükemmel hayatı, en ince teferruatıyla incelenen ve ortaya konulan yegâne zat, şüphesiz ki, Peygamber Efendimiz’dir...