Ünal Bolat

“Birkaç neslin, içinde hayata merhaba dediği, duvarlarına anıların, köşelerine seslerin sindiği bir yuvadır evler”

“Yurda yetişemeyeceğim diye düşünürken elinde pide ile karşıma bir beyefendi çıktı”

“Dondurmanın oraya erimeden ulaşmasını sağlayan meçhul adamı aradım, bulamadım!”

“Dondurmacı ve dondurma koyacağım kabın satıldığı birçok yer henüz açılmamıştı.”

“Çocuklar bir tek dondurmayı israf etmeyip sonuna kadar tüketiyor. Hatta büyükler bile...”

“Sevindim… Bindim arabaya ki mis gibi kokuyor… Araba ki sıfır kilometre… Delikanlı ile selamlaştık...”

“O arada, rahmetli babamın otobüsünde muavinlik yapmış bir tanıdık peydahlandı.”

​“Hiç vakit kaybetmeden başka bir hastaneye gitmeye karar verdik. Öfkeli ve telaşlıydık...”

“Gazeteye abone oldular ve gittiler. Artık Mustafa Abi şehre her geldiğinde yanıma uğruyordu...”

“Kardeşim biz de dolandırıldık diye çok korkuyorduk. Çok şükür karşımıza iyi insanlar çıktı...”

“Bana ‘Orhan Bey sen onu ancak meyhanede bulursun, o pek kahveye çıkmaz’ dediler.”

“Karakol, bulunduğumuz yere yakındı. Hemen karakola doğru 'polis!' diye bağırdım...”

“Şu müşterileri de savdıktan sonra dışarıdaki yağları içeri taşıyayım” diye düşündüm...

“Bir insan nasıl bu kadar anlayışlı olabiliyordu, inanamadım ama gıyabında takdir ettim”

​“Öfkeyle çıktım ama arkamdan ses bile gelmedi. Sanki kunduradan bir çivi düşmüş gibi oldum...”

​“O yıllarda şimdiki gibi ‘başıma bir şey gelir mi? Polisi arasam mı?’ gibi düşünce yoktu...”

“Korktuğum başıma gelmişti. Çanta benim değildi. Açılmıyordu. O an iki şeye üzüldüm!..”

​“Şimdilerde kentlerde ilâç gibi kullanılan andız pekmezini bizim çocukluğumuzda çok fakirler yerdi...”

​“Tepe aşağı olduğum için kan beynime hücum etmişti. Hareket de edemiyordum!..”

​“Haberin yok galiba ben Rabbimin ihsanıyla ikinci hayatımı yaşıyorum biliyor musun?.."