Ünal Bolat

Ömer, “Eğer Bekir’in kızı Gülsüm olursa kabul ederim yoksa bu barışma olmaz” der.

“Zeynep kızı Gülizar ve oğlu Hayrettin’i giydirir. Atlara biner kayınbabayla yola çıkarlar”

“Yıl 1947. Araç yok, telefon yok, en yakın hastane Erzurum’da, o da 200 km mesafede...”

“Kocasının ardından Zeynep’in içinde bir şeyler kopar, iki damla gözyaşı döker.”

“Methedilmeyi her ne kadar sevmesem de herkese teşekkürler, Allah razı olsun...”

“Yaşar Abi’nin lokmaları boğazına diziliyor. Çayından son yudum alıyor, tadı kaçmış...”

“Buğday ve ona dayalı ihtiyacımız bedava karşılandı. Başka olumsuzluğunu görmedim...”

“İzzet amca yaşına rağmen dinçti. Zekâsı yerindeydi ve dolaşırken hareketleri canlıydı...”

“Ağustos başında gittiğimiz Zeytinburnu Millet Camii, sabah namazı tıklım tıklımdı...”

“Bu muhteşem mabetlerin içinden kim bilir kimler gelip geçmiş, secde etmiştir?”

“Çocukluğum değirmene binek sırtında buğday öğütmeye gidip gelmekle geçmişti”

Abi sendeki bu değişim nasıl oldu? İki yıl önce çok moralsiz ve umutsuz bir hâldeydin!..”

“O anki çaresizliği telefondan bile hissediliyordu. Nihayet üzgün bir şekilde itiraf etti...”

“Cihazlar belli bir süre sonra güncellendiği gibi yaşlılar da hayatını güncellemeleri lazım...”

Şimdi Ayşe üniversiteye gidiyor, Ali de liseyi bitirdi, Almanya’da. Ailesi “olur” diyor...

“Ben seksen iki yaşındayım. Yeğenimin çocuklarıyla ilgili duygularımı yayınlar mısınız?”

“Hayatım boyunca yetim-öksüz hakkı yemedim. Bu saatten sonra da yemem!”

“Zeynep damada görünmemek için içerideki küçük odaya geçer, hiç dışarı çıkmaz...”

“Erzurum’dan gelenler söylemişler. Hatta üç kalem yeni asker toplayacaklarmış...”

“Askerliğinin bitmesine daha bir yıldan fazla vardır, savaş sebebiyle izin de yoktur”