Ünal Bolat

“Ve şimdi geriye şu soru kaldı: Sen hiç bayram sabahı tavanın düştüğünü gördün mü?”

“Acaba dünya hayatının gerçeklerini görüp hakikatlerini kavrayıp uyanabilir miyim?”

“Bizim çocukluğumuzda doğum günlerimiz kutlanmazdı, kutladığımızı hatırlamıyorum...”

“O zamanlar, dedelerin ninelerin aile dışına itilmediği merhamet yüklü yıllardı...”

“Dua çınarı camiinin en ön safını 4-5 yaşında dedemin yanından ayrılmadan işgal ederdim...”

“Ne diyeyim, nasıl yazayım? Hem elde avuçta kutlanacak hem anlatacak bayram mı kaldı?”

“Ne işe yarayacakmış bu kokulu televizyon? Evde, iş yerinde kokudan durulmaz ki!..”

“Birçok gence çok güzel katkılar sağlamış ve kalıcı izler bırakmış bir gönül insanıydı...”

“Araçtan inenler amcanın elindeki evraklara bakıp daha sonra birbirlerine sarıldılar...”

“Bu hikâyeyi babam bize anlattığında ağabeyimle ben bile babama şüphe ile bakmıştık...”

“Babam çok akıllı bir adamdı. Okumayı yazmayı öğrenmiş, elinden her zanaat gelirdi.”

“Amcanın elindeki poşet içinde resmî makamlardan gelmiş mektup ve dosyalar vardı...”

Onları ardından “âmin” diyerek yolcu ettikten sonra baktım ki rahatsızlığımdan da eser kalmamış...

“Zeynep’in gitmesi ailesini çok kızdırır bir türlü içlerine sindiremezler fırsat gözlerler...”

“Hanım Abla Zeynep’i göremeyince telaşa kapılır. Kadınlarsa görmediklerini söylerler...”

“Ama o sırada beklenmedik bir şey olur... Zeynep’in küçük kaynı Ahmet ayağa kalkar!..”

“O yıllarda bir kadının yalnız yola çıkması hem büyük ayıp sayılır hem çok tehlikelidir!..”

“Zeynep dağları görünce bir ah çeker. Gözyaşları billur taneleri gibi yuvarlanıp düşer.”

“Zeynep dışarı çıkarken biri koluna girer, öylelikle ayakta durabilir hale gelmiştir.”

“Sizde hiç mi merhamet yok. Ben koca istemiyorum, beni çocuklarımdan ayırmayın!..”