Ünal Bolat

“Her üçü de pırıl pırıl meslek sahibi oldular. Her üçü de ana babasına hayırlı evlat oldu.”

“Bu hatıra bizzat yaşanmış olup, gelinlerine baskı kuran cahil kaynanalara ibret olmalıdır!..”

“Yaptıklarımızı anlatmadan Bulaşıkçı Kemal Amca’nın işe niçin gelmediğini sordum...”

“Acele etmek niye? Biraz beklesek, sıramız gelecek ve yemeğimizi alacağız...”

“Ayaklarımıza bir tek kışın ayakkabı giyerdik. Gerisi tarlada toprakta yalın ayak gezerdik...”

Demet, öğretmenini müfettişlere şikâyet etmediğine göre o hâlde niçin ağlıyordu?

“Öğrencileriniz arasında ayırım yapıyorsunuz. Üstelik de bana kaba kelime kullandınız!”

"Demet’in gözü hep Eda öğretmeni aradı, fakat bir türlü bulamadı. Bir tek o ortada yoktu..”

“Garip değil mi? Şu an hiç tanımadığım birisinin mezarı başında ona dua ediyorum.”

“Fotoğraflar başka kimsenin bilmediği anların, o ana saplanıp kalmış düşlerin solgun çehreli şahitleridir...”

“Babamın dedesi, Yıldız Sarayı'nın girişinde diğer komutanlarla oturmaktadır."

“Yuva kurmak amacıyla döşediği her şeyiyle tamam olan evinin dağılmasını anlayamadı!”

“Yalnız kaldıklarında Hakan, cesaretini toplayıp sormuştu Çiğdem’e ne düşündüğünü...”

“Hakan görmeye giderken kız evine, çok heyecanlıydı. Ya beğenmezse ne diyecekti kıza?”

“Çocuk aklı acımasız olur acımadım. Komşuları Hacer Teyze'yi öldürdüm hikâyemde!..”

“Bankadan dışarı çıkıp merdivene oturdum ve ağladım… Bu nasıl arkadaşlıktı böyle?.. “

“Hayır Efendim, ne münasebet… Bu sizin adınıza gelmiş… Filan bankaya geleceksiniz…”

“Öğleye doğruydu. Bir telefon geldi. Çok sevdiğim bir arkadaş telefondaydı...”

“Bu Osmanlı anasını, başta evlatları, köyünde kimsenin anlayamaması içimi sızlattı.”

Hâl hatır sonrası “Nine bana bir nasihatte bulun, eskilerden bir şeyler anlat” dedim...