Vehbi Tülek

Buyurdu ki: "Tasavvuf yolunda ilerlemek isteyen talebeye şu iki şey lâzımdır: Her hâlinde doğruluk ve bütün işlerinde edeb üzere bulunmak..."

Buyurdu ki: "Maddî hayâtın devâmı için, su ne kadar mühim ise, mânevî hayat için de; Kelime-i tevhîd o kadar, hattâ daha fazla mühimdir..."

Süfyân bin Abdullah hazretlerinin bir talebesi yabancı bir kadına yaklaşmak ister. O talebeye gözüküp bir tokat atar ve gözleri kör olur!..

Buyurdu ki: "Dîni ve îmânı hakkında, 'Sonum ne olur?' diye söğüt yaprağı gibi titremeyen kimsenin, sonu tehlikelidir!.."

Sultan Veled hazretlerinin zamânında, zâlim bir zengin vardı. Bâzı kimselere eziyet ederdi. Bir gün bu adamı Sultan Veled'e şikâyet ettiler...

Bâlî Efendi vefat etmişti. Kabri kazılırken, bir küp altın çıkarıldı. Durum, zamanın padişahı Kânûnî Sultan Süleymân Hana arz edildi...

Sırrî-yi Sekatî vaaz veriyordu. Sultânın adamlarından birisi, merâsim ile oradan geçerken; "Şuraya bir uğrayalım" deyip içeri girdi. Giriş, o giriş!..

Mehmed Emîn Tokâdî hazretlerinin göğsünde bir sivilce çıkar. Gün geçtikçe ağırlaşır. Tabipler o sivilcenin şirpençe olduğunu söyler!..

İran hükümdarı Nâdir Şâh, ordusuyla Musul'a kadar gelir. Burada nüfûz sâhibi vilâyetin önde gelenlerini sorduğunda, kendisine Hasan Berzencî'yi söylerler!..

Bir köyde sâlih bir zât vardı. "Benim cenâze namazımı Emîr Külâl hazretleri kıldırsın" dedi ve son nefesini verdi. Ancak, o mübarek zat çok uzaklardaydı!..

Alâeddîn Semerkandî'yi sevenlerden biri, sefere çıkmıştı. Yolda onu bir eşkıyâ öldürmek istedi. Ancak elindeki bıçak bir türlü kesmiyordu!..

Büyük velîlerden Seyfeddîn Menârî'nin bir yeğeni vardı. Şâh-ı Nakşibend hazretleri ona bir vazife verdi. O ise bu işte gevşek davrandı!..

Senâullah-i Sebnehlî, icâzet aldıktan sonra memleketine gider. Vazifeye başladığı sırada, hocası Mazhar-ı Cân-ı Cânân'dan bir mektup alır!..

Buyurdu ki: "Âriflerin edebi; kalb temizliği, sırların kontrolü, vaktin muhâfazası, hatıra gelen şeylere iltifât edilmemesi ve kurb ânında edebe riâyettir..."

Buyurdu ki: "Ey oğul, Allahü teâlâdan korkmayan, ayıptan sakınmayan, ihtiyarlığında sâlih amel işlemeyen kimseye uyma."

Sehl bin Abdullah-ı Tüsterî, çölde giderken, başında sarık, elinde âsâ bulunan pîr-i fânî bir zât görür ve ona para yardımında bulunmak ister!..

Safiyyüddîn Erdebilî devamlı insanlara nasîhat ederdi. Onun sohbetleri ile binlerce ölü kalb hayat bulmuştur. Fakirler ve kimsesizleri çok gözetirdi...

Sa'düddîn-i Kaşgârî'nin, Alâeddîn adında bir talebesi vardı. Anne ve babasından bir mektup geldi. Onu, memleketinden bir kızla evlendirmek istiyorlardı!..

Saidüddîn Fergânî, Sadreddîn Konevî hazretlerinden ilim ve feyz almıştır. Ondan zâhirî ve bâtınî ilimleri öğrendi. Kıymetli eserler yazmıştır...

Buyurdu ki: "İyi biliniz ki; Allahü teâlâ bir kuluna, îmân ile ruhunu teslim etmekten, îmân ile ölmekten daha büyük bir nîmet vermemiştir..."