Vehbi Tülek

Ali Venâî hazretlerine mânevî bir işâretle Medîne-i münevvereye gitmesi emredildi. Zîrâ bu, vefâtının Medîne'de olacağına dâir bir müjde idi...

Yemen Vâlîsi Ebrehe, bir kilise yaptırır ve şöyle der: "Burayı Arablar için hac yeri yapacağım ve artık Kâbe'ye kimseyi göndermeyeceğim!"

Nasrânî bir kimse iman etmişti. Daha sonra mürted oldu. Ölünce onu defnettiler. Sabahleyin cesedini dışarıda buldular!..

Buyurdu ki: "Şaşılır şu kim-seye ki, kalbi âhirete bağlı iken kendisine ufak bir şey tesir etse veya pire ısırsa, âhireti hemen unutuverir!.."

Şeyh Şücâeddîn hazretleri, Somuncu Baba'nın sohbetinde bulundu. Ondan aklî ve naklî ilimleri tahsîl edip feyz aldı...

Zalim bir Hindû, Beytûlî ve civârını istilâ edip, Şeyh Behrâm hazretlerinin türbesinin bulunduğu yeri dahî kendisine bağlamak istiyordu!..

Kerbela hadisesi cereyan ederken, Hz. Hüseyin'in ilk Esbabından olan Müslim bin Avsece, çarpışma sırasında vurulup yere düştü. Son nefesini vermek üzere idi ki, Hz. Hüseyin onun yanına geldi: "Ey Müslim! Allahü Teala sana rahmet etsin!" dedi.

Ahmed Şemseddîn vebâya tutulmuştu. Ağabeyi Ömer Ziyâeddîn Efendiye şöyle dedi: "İçim yanıyor. Bir parça kar getirebilir misiniz?.."

Şerîfzâde, Osmanlı müderrislerinden ve velîlerindendir. Dördüncü Murâd Han onu "Nakîbü'l-eşrâf"lık müessesesinin başına getirdi...

Zamanında "Şeyhlerin Şeyhi" olarak tanınan Abdullah ibni Hafif bedenen, ruhen hafif ve hassastı. Ona, bunun için "ibni Hafif" demişlerdi...

Bursa velîlerinden Ahmed Efendi, çok zayıf olduğundan beline üç kuşak kuşanırdı. Kabri, Bursa'da Emir Sultan Câmii bahçesindedir!..

Buyurdu ki: "Ezberlediğim ve öğrendiğim bir şeyi aslâ unutmadım. İlim, unutmak ve müzâkereyi terk etmekle kaybolur..."

Türkistanlı Şemseddîn, kendisine yol gösterici bir mürşid-i kâmil arıyordu. Bunun için şehir şehir dolaşmaya başladı...

Kanije'yi savunan askerlerimiz çok zor durumda kalmışlardı. Tiryaki Hasan Paşa gözü pek subayı Kara Peçe'yi çağırarak fikrini sordu...

Hazret-i Ali insanlara nasihat ediyordu. Bir adam da kendi kendine; "Bu çok büyük laflar ediyor. Şunu bir rezil edeyim de görsün gününü!" dedi!..

İki ordu karşı karşıya geldi. Amâlika ordularının başında Câlût bulunuyordu. Tâlût'un ordusunda Dâvûd isminde bir yiğit vardı...

İsrailoğullarının başında Tâlût isimli bir melik vardı. "Tâbût" denilen kutsal sandık, Amâlikalıların hükümdarı Câlût'un eline geçmişti...

Büyüklerin hâlini anlamayan bir kimse Takıyyüddîn ibni Dakîk-ül-îd'e karşı edepsizlik yapar. Uygun olmayan sözler söyler!..

Resûlullah efendimizi defnettikten sonra, bir köylü geldi. Kendini kabr-i şerîfin üzerine bıraktı. Toprakları üstüne başına saçıyordu!..

Bir kimse zalim bir hükümdarın elinden kaçıyordu. Yakalanırsa cezalanacaktı. Oturdu, Peygamber aleyhisselama bin salevat okudu...