Vehbi Tülek

Alkolik bir genç, Muhammed Saîd Efendiye gelip "Efendim! Tövbe edeceğim fakat içkiden bir türlü kurtulamıyorum. Artık bu, irâdemin dışında bir hâl" der...

Buyurdu ki: "Ana babaya itâat, büyük günâhlara kefârettir. Bir kimse âilesi içinde yaşlılar bulunduğu müddetçe, Allahü teâlânın rızâsını kazanma imkânına sâhiptir."

Buyurdu ki: "Sâlihlerle sohbet etmek, kalpte iyilik meydana getirir. Bozuk kimselerle sohbet etmek ise kalpte fesâd ve kötülük meydana getirir..."

Buyurdu ki: "Kim arkadaşına kimsenin olmadığı yerde nasihat ederse, onu süslemiş olur. Kim de arkadaşına halk arasında nasihat ederse, onu lekelemiş olur."

Buyurdu ki: "Mü'minin itikadı doğru olmalıdır. Kendi nefsi için ne muâmele yaparsa Müslüman kardeşleri için de aynı muâmeleyi yapmalıdır..."

Muhammed Sıddîk Keşmî, İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin kâğıtlara yazdığı "Mebde' ve Me'âd risâlesini toplayıp, kitap hâline getiren mübarek zattır...

Buyurdu ki: "Bir insan, Müslüman kardeşinin ihtiyâcını görürse, Allahü teâlâ da ona çok yüksek dereceler verir, o kimse çok yüksek derecelere yükselir."

Buyurdu ki: "Velî, 'Lâ ilâhe illallah' deyip, bunun şartlarını yerine getiren kimsedir. Bunun şartları; Allahü teâlâyı ve O'nun Resûlünü sevmek ve dost edinmektir..."

Murâd-ı Münzâvî; aklî ve naklî ilimleri, maddî ve mânevî kemâlâtı kendisinde toplayan Silsile-i aliyye büyüklerinden Muhammed Ma'sûm Fârûkî hazretlerinin talebesidir...

Buyurdu ki: "Allahü teâlâyı çok hatırlayınız. Buna devâm ederseniz O'ndan gâfil olmazsınız. Böylece bütün ihtiyaçlarınız, bütün sıkıntılarınız hallolur..."

Buyurdu ki: "Aba giyinmiş birini görünce küçültücü bir nazarla bakma. Kibirle arkadaşlık eden sonunda kahredilmişler safında yer alır!.."

Niyâzî-i Mısrî, evliyânın büyüklerinden olup Halvetî yolunun Mısriyye kolunun şeyhidir. Bir müddet Mısır'da kaldığı için "Mısrî" denilmiştir...

Osman bin Merzûk el-Kureşî hazretleri buyurdu ki: "Bir kimse Allahü teâlâdan râzı, Allahü teâlâ da ondan râzı ise, en büyük makâma kavuşmuştur..."

Mûsâ bin Mâhîn hazretleri, Mardin'de yaşamış olan büyük velîlerdendir. Doğum ve vefât târihleri bilinmemektedir. Mîlâdî on ikinci asırda yaşamıştır...

Nablüsî hazretleri, zamanın en büyük âlimlerinden ilim öğrendi. Yirmi yaşına geldiği zaman, ders okutmaya, talebe yetiştirmeye ve kitap yazmaya başladı...

Buyurdu ki: "Mal; insanı Allahü teâlâya isyân ettirir. Söz, insanı Allahü teâlâdan oyalar. Uyku, insana Allahü teâlâyı unutturur. Yemek ise insanın kalbini katılaştırır..."

Pertevniyâl Vâlide Sultan vefat ettiğinde, kendisini sâlih bir kimse rüyâsında güzel bir makâmda görüp sorar: "Hangi amelinle bu mertebeye ulaştın?"

Ömer Nâimî Efendinin oğlu bir gece rüyâsında başında çok kıymetli tâc olan bir gelinin evlerine geldiğini görür. Sabah hemen babasının yanına giderek rüyâsını anlatır...

Buyurdu ki: "Rehbersiz yola çıkmak ve yolu bulmak, gecenin zifirî karanlığında bilinmeyen bir yolda, ışıksız ve tek başına gitmek gibidir..."

Buyurdu ki: "Yeryüzü iki kişi için gözyaşı döker: Birincisi, üzerinde Allahü teâlâya ibâdet edip, sâlih amel işleyen, ikincisi de üzerinde Allahü teâlâya günâh ve isyânla vakit geçiren kimse için."