Vehbi Tülek

Cüveynî hazretleri Mekke-i mükerreme ve Medîne-i münevverede dört sene kaldı. Kendisine, "İmâm-ül-Haremeyn" ya'nî Mekke ve Medine'nin imâmı unvânı verildi.

Ebû Abdullah Kureşî, Mısır'da yetişen evliyânın büyüklerindendir. 599 (m. 1202) senesinde Beyt-i Makdis'te (Kudüs) vefât etti ve oraya defnedildi...

Muhammed Tâcî hazretleri, Lübnan'ın Ba'lebek şehri müftîsi idi. 1072 (m. 1661) senesinde doğdu. 1114 (m. 1702) senesinde şehîd oldu...

Abdullah Yâfiî hazretleri, Şafiî mezhebi fıkıh âlimidir. 698 (m. 1298) senesinde Yemen'de doğdu. 768 (m. 1367) senesinde Mekke'de vefât etti...

Huzeyfetü'l-Mer'âşî hazretlerinin ikrâm ve ihsânları boldu. Fakir ve muhtaçların ihtiyaçlarını giderirdi. Mümkün olduğu kadar kimseden bir şey kabûl etmezdi...

Ahmed Abdülhak, bir gün kendi kendine; "Ahmed, şimdi öl! Diri iken kabre gir" dedi. Eliyle bir kabir kazdı ve ona girdi. Altı ay o kabirde riyâzet çekti...

Büyük velî İbn-i Sâlim, Hanbelî mezhebi fıkıh âlimidir. 1086 (m. 1675) senesinde Şam'da vefât etti. Bâb-ı Ferâdis Kabristanına defnedildi...

Buyurdu ki: "Edebi talep et, zîrâ edep; akılda ziyâdelik, mevki ve makamda kemâliyet, mürüvvete delîl, yalnızlıkta arkadaş ve meclislerde bir dosttur..."

Abdülkebîr Yemenî bir cemaate tasavvufî hakîkatlerden anlatıyordu. O sırada tasavvuf büyüklerinin sözlerini inkâr etmekle tanınan bir adam itirâz etti!..

Huzeyfe hazretleri buyurdu ki: "Bir kimse Resûlullah efendimize salât okuyunca, o salâtın bereketi; okuyan o şahsa, oğluna ve torununa ulaşır..."

Nizâm-ül-mülk, âlimleri çok severdi. Ebû İshâk'a ise ayrı bir sevgisi vardı. Onun ders okutması için Bağdât'ta bir medrese inşâ ettirdi...

Asîl bir âileye mensûb olan Ebû Bekr es-Sekkâf, babasının huzûrunda tasavvuf ilmini öğrendi. Zâhirî ilimlerde ve tasavvufta yüksek derecelere ulaştı...

Bir köpek cüzzam olmuştu. Hiç kimse kapısına yanaştırmadı. Bu şekilde kovula kovula, Seyyid Ahmed Rıfâî hazretlerinin kapısına kadar geldi...

"Peygamber efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) buyurdu ki: Beni gören veya beni görenleri gören bir Müslümanı Cehennem ateşi yakmaz."

Buyurdu ki: "Kalbinin nûru kaybolmak üzere olan bir kimse için tek çıkar yol, rahmet ve ihsânıyla durumunu iyiye çevirmesini ümîd ederek Allahü teâlâdan yardım istemesidir..."

Sultan Veled zamânında, zâlim bir kimse vardı. Malı, mülkü ve akrabâlarının çok olmasından istifâde ederek, bazı kimselere eziyet ederdi. Bunu Sultan Veled'e şikâyet ettiler...

Buyurdu ki: "İslâmiyeti en doğru olarak anlatan, âlim olan üstâdlardır. Bu sebeple onlara karşı çok edebli olmalı, izzet, ikrâm ve hizmette bulunmalıdır..."

Buyurdu ki: "Amelin ve ilmin hâlis olanını iste! Hâlis niyetle Allahü teâlâya ibâdet ederken, insanlık hâli bazı kusurların olursa, onlar için de derhâl tövbe et!"

Resûlullah efendimiz buyurdu ki: "Bir kimseye İslâmı ihyâ etmek niyetiyle ilim öğrenirken ölüm gelirse, Cennette onunla Peygamber arasında bir derece vardır."

İslam askeri, Acem diyarında bir kaleyi kuşatmıştı. Kale komutanı çok güzel bir kadındı. Bu kadın cengi seyrederken yakışıklı bir Arap gencini gördü ve ona âşık oldu...