Yetenekli Kalemler

Bir öğretmen “bu ders ne işimize yarayacak?” diye soran öğrenciyi ikna edemiyorsa eğitim programının netice vermesi, ya da ben yıllarca bunun için mi okudum” diyen bir gencin hayal kırıklığının telafisi mümkün mü? Acaba eğitim programlarını hazırlarken işsiz yüz binlerce üniversite mezunu gencin de fikirlerini almak aklımıza geldi mi? Türkiye’de bugüne kadar ilk, orta ve yüksek öğrenimin sonuçları ile ilgili bir araştırma, çalışma ya da değerlendirme yapmak bakanlığın veya herhangi bir üniversitenin, bölümün aklına geldi mi? 

Bir milletin kökü dili, dini, tarihi ve bu üç değerle yoğrulan millî kültürüdür. Bunların da her biri, birer derya olan alanlardır. Maalesef dünyada örneği bulunmayan bir şekilde tarihine ve değerlerine yabancı, hatta düşman nesiller yetiştirmişiz. Bu büyük hatanın düzeltilebilmesi için de büyük telafi ve ihya çalışmalarının yapılmasına ihtiyaç vardır.

Hayat ve zaman Cenab-ı Allah’ın kullarına eşit olarak verdiği bir imkândır, bu hayat ve zamanı iyi veya kötü kullanmak kulun cüzi iradesindedir. İnsan ne kadar zamanını iyi geçirse de yine de çevrenin çarşı, pazarın, sokağın, okulun ve sosyal medyanın, kötü hâl ve tavırlarında insanlar etkileniyor.

Halk arasında çok meşhur bir tekerleme vardır…

Hemen her konuda fikir antrenmanına devam ediyoruz. -Her olayla her konuyla ilgili doğrular aynı mıdır? -Benim doğrum, senin doğruna ne kadar uyuyor? Bu ve benzeri sorulara ön yargısız cevap aramaya başlarsak, değişim denilen otobana girmişiz demektir...

Bir dergide okumuştum. Deniliyordu ki:

Tarih tekerrürden ibaret denilmiştir. Evet insanlık sürekli değişmeleri için sunulan fırsatları hırsının kanatlarına alarak yeni bir tekerrüre doğru doludizgin gidiyor.

Zihnimizi bilgisayar gibi düşünürsek her bilgisayarın işlem kapasitesi vardır. RAM denir. Bilgisayarda ne kadar çok iş yürütülüyorsa, RAM o kadar fazla kullanılıyor ve bilgisayar da o derece yavaşlıyor demektir.

Düşünüyorum evi olmak tek çözüm mü? Öyle olsaydı niceleri evleri başına yıkıldığı için hayatları zindan olmadı mı Allah korusun?

Ev demiştim ya dünden... Neler getirdi hatırıma bir bilseniz... Zor günlerde birine sırtını yaslayıp umut aşılamak herkese nasip olmaz. Sen iyiyken, mutluyken, gezerken, yer içerken, herkes yanında zaten…

Ev, tek hece fakat çok anlam yüklediğimiz eşsiz bir kelime… Hep birlikte evin kelime tanımına bakacak olursak eğer: “İçinde bir ailenin oturabileceği şekilde yapılmış beton yığınlarından oluşan bir yapıdır” dersek yanlış olmaz sanıyorum.

Yeni nesle ne oldu böyle? İnsanımız doğayı, bırak köylerde bilhassa şehirlerde yaşlısı, genci, cahili, okumuşu sigara izmariti, poşet eline ne geçerse çöp kutusuna değil gelişigüzel caddeye, sokağa atıyor yerlere tükürüyor, çevreyi kirletiyorlar...

Her kalp, kendi içindeki çiçeğin kokusunu verir. Bu ne demek? Kişinin kalbinden geçen neyse aslı da odur. Düşünceleri ve fikirleri kişinin kimliğidir. İnsanın fikri neyse zikri de o olur. Kalbi nasılsa davranışlarına da öyle yansır. İnsan olduğundan farklı davranamaz. Ya da rolü uzun süremez. Çünkü kalbinde ne varsa, önünde sonunda ona döner. Gülden çöp kokusu gelmez mesela. Çöpten de gül kokusu...

Şu üç günlük dünyada bazı şeyleri o kadar büyütüyoruz ki deme gitsin. Bazen düşünüyorum “acaba ben mi farklıyım?” diye. Bazı insanlar ne kadar da meraklı insanlara yük olmaya. Hakikaten dünden razılar asalak bir sülük gibi kan emmeye. Bu insanlar kibarlıktan anlamaz, bunların yüzüne karşı kırıcı ve bir o kadar ağır konuşacaksın. Bu insanlara kibarca konuşarak, laf arasında biraz da mizah katarak derdinizi anlatamazsınız...

Beş yıldızlı bir otelin girişine yanaşan ve şimdilerde "eski kasa" olarak anılan yılların yorgunluğu üzerine çökmüş bir arabadaki adam, camı indirip güvenlik görevlisine baktı.

Dünkü yazımda “Yeni dünya düzeninde aile olmak” konusunu işlemeye bugün de devam ediyorum. Toplumlar huzur ve refahtan, sevgi ve saygıdan, hoşgörü ve yardımlaşmadan uzaklaştıkça bu bütün parçalanır, dağılmaya, yok olmaya, yozlaşmaya mahkûm edilir. Bu mahkumiyetten ancak aile içi ruhsal destekler ve eğitimler ile kurtulabiliriz. Özgürlüğün görünmez bir pranga misali anne-babaların, çocukların ve aile büyüklerinin hayatlarına sevgi ve saygıdan uzak bir anlayışla, aitlik bakımından yoksun ne büyük bir ambargo olduğunu ne zaman anlayacağız. Burada söz edilen "özgürlük"ten kastım; ailece oturulmayan sofralar, birlikte geçirilmeyen vakitler, teknoloji-ekran bağımlısı olmuş aile bireyleri ve oluşmayan aile bağlarıdır. Bunlar bizim temel aile yapımızı bozan en büyük sorunlardır.

Hayatta kalmak, insanoğlunun en temel içgüdüsel dürtüsü olabilir, ancak gerçek varoluş insanın iç dünyasının derinliklerinde yatan ve değerlerle şekillenen bir olgudur. Bu değerler, bireyin hayatının anlamını oluştururken, aynı zamanda toplumların da temel taşlarını meydana getirir. Ancak günümüzde, değerlerin aşınması ve çöküşü gözle görülür bir şekilde artmış, bireylerin, ailelerin ve toplumların içsel dengesi ciddi şekilde sarsılmış durumdadır.

Başarıya ulaşmanın; hedef belirlemekle, planlama dâhilinde yakıcı arzu ile çalışarak istemekle ve de inanmak ile mümkün olabileceği aşikârdır. İnanç nedir? İnanç, hayata anlam kazandıran ve yön veren yönlendirici bir itikat, yargı, hırs ya da prensiptir. İnanç amacımıza giden yolda haritamız, pusulamız ve amacımıza ulaşabilmeyi garantileyen aracımızdır. İnanç, sinir sistemine doğrudan gönderilen emirlerdir.

Kalem üzerine ciltlerle dolu yazılsa yeridir. İlkin Cenab-ı Allah’ın kullarına verdiği en faydalı araçlardan, güzel bir nimettir kalem. Kalemdir bembeyaz defteri nakış eden ve ona değer kazandıran. Kalemdir şairin güzel kelamlarını beyan eden. İnsanoğlunun bir derdi ve mutlu bir anı olduğu zaman köşesine çekilir duygularını kaleme döker. Kalem, sahibinin elinde aynı teneşirdeki mevta gibi hangi yöne çevirirsen çevir hiç itiraz etmez. Onu yazan hayır murat ederse hayır yazar şer murat ederse şer yazar sevabı da günahı da yazana bırakır.

Bu sene ilkbahar sanki sonbahar gibi geçti. Geçerken birçoğumuzdan bazı şeyleri sonbahar gibi beraberinde alıp götürdü. Hani sonbaharda yapraklar dökülür ağaçlardan, eksilir bir şeyler. Sert ve soğuk rüzgârlar eser. Kiminin de hayatından eksildi bazı şeyler içimizden, ruhumuzdan. Güzel hisleri çoğaltmaktı hâlbuki niyetimiz...