Yetenekli Kalemler

Tatil sebebiyle yazlığımıza gittiğimde yeni fark ettim. Birkaç gün geçtikten sonra buranın sessiz sakin ve yeni söylemle dingin havasına alıştıkça insan kendine daha çok zaman buluyor. Ya da şöyle mi demek lazım, insanı meşgul eden büyük şehir mecburiyetleri birer ikişer insan hayatından çıkınca insan biraz arınıyor, yükünün hafiflediğini hissediyor.

Çocuklar 10 yaşına kadar der ki: “Canım annem babam sizi çok seviyorum...” 20 yaşına basıp aklı kesince: “Yaaa annem babam hiçbir şey bilmiyor. Hiçbir şeyden haberi yok...” 30 yaşında: “Ben annem babamdan daha çok biliyorum...” 40 yaşına geldiklerinde ise “Annem babam haklıymış bilemedim” derlermiş...

Günümüzde gözlere sokulan yaşantıların "görünür" olmasının avantajı var mıdır? Yoksa bu sadece kendi hayatını paylaşan insanın "kendisini görünür kılma" çabasından mı ibaret? Birilerine kendi hayatının anbean sunmanın kişiye ne gibi getirisi olabilir? Hâlbuki tam tersi... Siz eğer gün boyu hayatınızı sosyal medyada paylaşıyorsanız insanlar sizin özelinizi de dahil hayatınızın her ayrıntısını hafızasına kazımış olur. Kendinize ait sandığınız o ev, yüzlerce insanın saatlerce izlediği bir stüdyoya dönüşüyor, belki de bir tiyatro sahnesi. Hayatınız bir tiyatro sahnesinden ibaret oluyor.

Aile toplumun temelidir. Kişinin huzur bulduğu bir ortam, neslin devamı için bir vesile, kişiyi çeşitli kötülüklerden koruyan bir araçtır. Aile mutluluğunun sağlanması, eşlerin ve diğer aile fertlerinin birbirlerine sevgi, saygı ve hoşgörü çerçevesinde davranmaları ile mümkündür.

Anlamaya değil hissetmeye çalışalım. Çünkü bazı değerler onu anlamanın ötesindedir. Ciddi işe yaradığını düşünen kişi, konuyu “vazgeçilmez” noktasına kadar götürür. Hâlbuki sadece göreviyle ilgilenilse huzur ve sonsuz güzellik ve zarafet oluşur. Biliyoruz ki en değerli nasihatler kendi hatalarımız ve başkalarının hatalarından çıkarılan derslerdir...

Aslında hiçbir şey için geç değil. Biz insanlar olarak karamsarlığın kitabını yazıyoruz resmen. Sevmek, sevilmek, âşık olmak, gülümsemek, ağlamak vs... Bu duyguları hemen her gün yaşıyoruz. Bazen de eski günlere özlem duyuyoruz. Hayat meşakkatinin içinde duygularımıza ne kadar yer veriyoruz. Bazen ağlamaklı bir tonda bazen sevinçli bir şekilde gülümsüyoruz. Ama çok özlediğimiz kişiler vardır şu dünyada. Adını koyamadığımız bir duygu kaplar içimizi o aklımıza gelince.

Gölge etme başka ihsan istemez

Okullarda sınıf yapılandırması ve yönetimi nasıl olmalıdır? Söz konusu bu çalışma ve uygulamalar, uzun yıllar, sınıf içi öğretmen-öğrenci ve yönetim ilişkilendirmeleri sonucunda geliştirilmiş, takip edilebilir bir gözlem haritasıdır âdeta.

İnsanoğlunun yaratılışı gereği öncelikli olarak bütün değerlendirmeleri kendisinden yana kullanmasıdır. Bu doğal bir tercihtir. Ancak bunu abartmak ve çok ilerilere götürmek... İşte o zaman sorunlar başlıyor. Aşırı benlik duygusu insanı öyle sarsıyor ki çevresine zarar vermeye başlıyor. Kıskançlık, fesatlık, çekememezlik, hazımsızlık gibi duygular had safhaya geldiğinde geri dönüşü olmayan zararlara sebebiyet verebiliyor.

Sanatta intihal konusu hassas bir durumdur. Bu gibi değerlendirmeler yapılırken birçok değişken hususu göz önünde bulundurmak yerinde olacaktır. Tanzimat’la birlikte yöneldiğimiz Batı Edebiyatı anlayışı tercüme eserlerle başlar. Daha sonra özellikle tiyatro ve anlatım türlerinden adaptasyonla (uyarlama) devam eder.

Hemen herkes hayatın hengamesinde kendine bakmaya fırsat bulamaz ama göz açıp kapanıncaya kadar geçip giden yılları anlamaya başladığında bu duygusunu ilk kendinden saklamaya çalışır sanki... Cahit Sıtkı’nın Otuz Beş Yaş şiirinde söylediği gibi aynalara sitem eder ilkin... “Şakaklarıma kar mı yağdı ne var? Benim mi Allah’ım bu çizgili yüz? Ya gözler altındaki mor halkalar? Neden böyle düşman görünürsünüz, Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?”

Elindeki gazeteye bakarken kederli bir şekilde dedi ki: “Eğer bu dünyaya umumi bir bela gelecek ise galiba bu Filistinli mazlumlar sebebiyle gelecek...” Yüreğimi dağladı bu söz... Eğildim kulağına:

Okumayan bir toplum... Sosyal medya... Sanal âlem...

Sevgili anneciğim babacığım, sizlere şunları söylemek istiyorum: Her ne kadar sizin çocuğunuz olsam bile sizden farklı bir kişiliğe sahibim. Denemeler yaparak öğrenirim. Bana oyunlarımda, arkadaşlıkta ve uğraşılarımda biraz özgürlük tanıyın. Beni her yerde korumaya ve kollamaya çalışmayın. Bana yanılma payı bırakın. Kendi işimi kendim görmeye alıştırın, büyüdüğümü başka nasıl anlarım? Her ne kadar  büyüsem de ara sıra çocuk gibi davranabilirim. Bunu önemsemeyin ama beni fazla şımartmayın. Bana yerli yersiz söz vermeyin. Sözünüzü tutamayınca size olan güvenim azalır. Beni dinleyin. Öğrenmeye en yatkın olduğum anlar soru sorduğum anlardır. Açıklamalarınız kısa ve özlü olsun. Öğütlerinizden çok davranışlarınızdan etkilendiğimi de unutmayın. Birbirimize olan saygı ve sevginin azaldığını görmek beni üzer.

Bu iki kelime birbiriyle oldukça iç içe geçmiş ve bağlantılı bir durumda aslında. Neden mi? Bakıyorsunuz mutlu olan insanlara çoğunlukla korkudan eser yok. Kendisinden gayet emin ve gayet mutlu? “Bunu nasıl başardın, nasıl yapıyorsun?” denildiğinde de “bilmem, ben hep böyleyim” diyor.  Sonra soruyoruz kendimize “ben neden böyle değilim” diye. Çoğumuz şöyle düşünebilir aslında; “yok canım öyle değildir, vurdumduymazlıktır, genişliktir o.”   

Türkiye Yazarlar Birliği kurucusu ve şeref başkanı D. Mehmet Doğan dar-ı bekaya irtihal etti. Kendisi Türkçe sevdalısı velut bir yazar, kıymetli bir kültür insanı, inançlı bir münevver, değerli bir mütefekkir, yeri doldurulamaz bir dava adamıydı. Dilimize, edebiyatımıza, kültürümüze, düşünce dünyamıza, gençliğimize velhasıl milletimize büyük hizmetler yaparak bu fâni dünyadan terk-i diyar eyledi.  

Azerbaycan’da, büyük zaferin ardından “Galip Halk, Galip Millet Psikolojisi”nin yaşandığı söylenebilir. Millî ruh ve hissiyat zirvede. Bunu, 26 Haziran’da kutlanan “Silahlı Quvveler Günü” kutlamalarında da hissettik. Gazetelerde, TV yayınlarında zaferin coşkusu, milli ve güçlü ordunun ehemmiyeti, askerlerin kahramanlıkları ve Azerbaycan-Türk kimliği vurgulandı.

Yaz tatilimizin 1 aylık kısmını, hanımımın aile büyüklerini ziyarete geldiğimiz Bakü’de geçirdik. Kardeş vatandaki müşahedelerimi aktarmak istiyorum. Azerbaycan, kararlı, cesur liderliği; güçlü, kahraman ordusu ve Türkiye’nin desteğiyle 2020 yılında Karabağ zaferini kazandı. 2023 Eylül'ündeki antiterör emeliyatı (operasyon) ile Hocalı, Hocavend, Hankendi şehirlerinde tam kontrol sağlandı. Çarlık Rusya’sının eseri! 200 yıllık Karabağ meselesi askerî üstünlükle, 3 yıllık sabırlı, kademeli, ferasetli siyasetle çözüldü.

-Söyleyemem, o işte. Tarif de edemem, anlar.

Bir tarihte iki arkadaşa sataşan bir münasebetsiz taş atarak birisinin kafasını yarar. Kafası yarılan tutar taş atana para verir. Oradan ayrılıp giderken arkadaşı der ki: -Bize yaptığı hakaret yetmezmiş gibi bir de taş atıp kafanı yardığı için ona tuttun para verdin!