Gül goncası kalbimden
Gül goncası kalbimden, tüm okuyucu kalplere... Kalpten sıra sıra dizilen gözyaşı misali inciler serpilirken, gün zaman sırasını bir geceye bir gündüze devrederken... İmam-ı Rabbanî hazretlerinin (kuddise sirruh) talebelerine okuttuğu duayı biz de yerden, gökten, sağdan soldan nefsimizden, sihirden, büyüden insan, hayvan, cin şeytanlarının şerrinden muhafazası için, gelecek tüm kötülüklerden korunma tüm suret siret güzelliklerine kavuşma, din-i İslam’ın Türkiye gazetesi, Hakikat Kitabevi, Türkiye Takvimiyle öğrenilip ihlas ile amel eyleme niyeti ile besmeleyle “bismillehillezi...”yi okurken; Allahü teâlâ ve tekaddes hazretleri cümlemizi hayırlı ve sonu pişmanlık olmayan meşguliyetlerle meşgul eylesin. Dertlerden, belalardan, fitne ve hastalıklardan korunmak için, sabah ve akşam üç kere okumalıdır.
Allahü teâlâ her türlü felaketten muhafaza eylesin. Ahir zamanın zulmetlerine bulaşmadan, karanfil misali, İslam dinini bilen seven, kayıran; Hakka kul olabilmek hedefimiz, duamız, niyetimiz olsun... Sadırlar, himmet, muhabbet ve feyizle dolsun taşsın, bizleri asıl maksada asıl hedefe ulaştırsın.
Ömür kum saatinden dökülen kumlar gibi minicik minicik tanelerle akıp giderken geride kim bilir kaç kum tanemiz kaldı kıymetli okuyucu? Dünya hayatı çok kısadır. Ahirette ele geçecek ebedî nimetler, bu kısa hayattaki çalışmamıza bağlıdır. Allah korusun, ebedî azaplar da böyledir...
Bir gün Peygamber efendimize, (Yâ Resûlullah, dünya ile ahiret arasındaki mesafe ne kadardır?) diye sorulduğunda, (Göz açıp kapayıncaya kadar yakındır) buyurdu. “Helekel-müsevvifun yani hayırlı işlerinizi hemen yapın, yarına bırakmayın.” Bu hadis-i şeriften nasiplenen bu ikazı idrak edebilen kul olmak kim bilir ne büyük nimettir kim bilir? Bu satırları yazana dua edene cenab-ı Hak dünyada ve ahirette tüm lütuflarını yağmur gibi yağdırsın...
Rumuz: "Kırmızı Karanfil"
ŞİİR
Gülistan
"Kardelenler" bir destandır,
Döktükleri asil kandır.
Yorganları kar olsa da,
Döşekleri gülistandır...
Niyazkâr
Kardelen çiçekleri
(Sarıkamış Şehitlerine…)
Onlar birer efsane, emsalsiz destandılar;
Vatan aşkı uğruna, sessiz sessiz yandılar…
Onlar asil soyluydu, yamandan yamandılar;
Soğanlı Dağlarında sönmeyen imândılar…
Onlar hiç unutmadı, hep Mevlâ’yı andılar;
Vuslata ermek için, candan daha candılar…
Onlar Eshab huyluydu, ahlak-ı Kur’ân’dılar;
Zalime karşı durup, hem hesap sorandılar…
Onlar yaşayan andı, bitmeyen zamandılar;
Tekbir tekbir uyuyup, şühedâ uyandılar…
Onlar kıpkızıl güneş, her gün doğan tandılar;
Din-i mübin uğruna ölümü kıskandılar!..
Onlar bayrakta hilal, sancağımda şandılar;
“Kızılelma” ülküme timsal-i nişandılar…
Onlar nice cephede, erişilmez ündüler;
Siperlerden fırlayıp, zaferlerle döndüler
Onlar bayrağa al kan, vatana kalkandılar;
Allah Allah! Kükreyip, taşan bir volkandılar…
Onlar Sarıkamış’ta, alay alay dondular;
“Kardelenler” olarak, gönlümüze kondular…
Onlar “Havz-ı Kevser’e” doya doya kandılar;
Ol Nebi’nin eliyle, rahmetle yıkandılar…
Onlar nazlı yurduma, ezelden kurbandılar,
Niyazkâr Mehmetçikler ebeden nurlandılar...
Köksal Cengiz (Niyazkâr)
Yetenekli Kalemler'de önceki yazılar...