Nur Tuğba Aktay

Türkiye uzun bir süredir yalnızca terör örgütleriyle değil, etki operasyonlarıyla da mücadele ediyor.

Doğu Akdeniz…Yüzyıllardır imparatorlukların kesişim noktası, stratejik yolların kalbi. Bu coğrafyada egemenlik yalnızca toprak meselesi değil; aynı zamanda irade, varlık ve onur meselesidir. Bugün Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nde sandığa gidecek her seçmen, yalnızca bir cumhurbaşkanı seçmeyecek; aynı zamanda adanın geleceğini, Türk milletinin Doğu Akdeniz’deki yerini ve bölgedeki güç dengesinin seyrini tayin edecektir.

Brüksel, yalnızca Avrupa Birliği’nin merkezi değildir; aynı zamanda küresel diplomasinin algoritmasının yazıldığı bir merkezdir. Washington DC karar alır, Londra strateji kurar ama Brüksel, bu kararların uluslararası meşruiyetini üretir. Türkiye açısından bakıldığında, Brüksel sadece coğrafi bir şehir değil, politik ve diplomatik bir ölçüm noktasıdır. Orada şekillenen her kavram, haftalar içinde Paris’teki raporlara, New York’taki medya manşetlerine ve Berlin’deki siyasi söylemlere dönüşür. İşte bu nedenle CHP’nin Brüksel mitingi, yalnızca sembolik bir gösteri değil, Türkiye’nin iç siyaseti ile uluslararası algıyı doğrudan birleştiren riskli bir hamledir.

Bugün Mısır’ın Şarm el Şeyh kentinde toplanan “Orta Doğu Barış Zirvesi”, Gazze savaşının bitişine giden yolda yeni bir döneme işaret ediyor. ABD Başkanı Donald Trump ve Mısır Cumhurbaşkanı Abdülfettah es-Sisi’nin eş başkanlığında düzenlenen zirve, resmî olarak “barışı kalıcı hâle getirme” amacı taşıyor. Ancak gerçekte masaya oturanlar kadar, masayı kuranların da sorgulanması gereken bir tabloyla karşı karşıyayız.

Gazze’de 9 Ekim 2025’te yürürlüğe giren ateşkes, iki yıllık çatışmaların ardından bölge için kritik bir dönemeç olarak değerlendiriliyor.

Son iki yıldır Gazze’de süregelen katil İsrail’in saldırıları ve işgali altında ortaya çıkan insani kriz sonrasında Washington’da masaya konan “Gazze İçin 20 Maddelik Barış Planı”, yalnızca ateşkesle sınırlı bir girişim değil; bölgenin geleceğini yeniden şekillendirmeyi hedefleyen stratejik bir yol haritası olarak öne çıkıyor. Planın en dikkat çekici unsuru ise, Gazze’nin yönetimini devralacak Barış Konseyi [Board of Peace] ve bu yapıda eski İngiltere Başbakanı Tony Blair’e biçilen özel rol.

7 Ekim 2023 sabahı, dünya Gazze’den yükselen ilk dumanla birlikte karanlık bir döneme girdi. O gün sadece bir çatışma değil, modern çağın en büyük ahlâki sınavı başladı. O günden bugüne geçen iki yılda, Filistin’in toprakları kadar insanlığın vicdanı da kazıldı. Artık tarih, yalnızca olanları değil, kimlerin sustuğunu da kaydediyor...

Türkiye siyasetinde semboller, çoğu zaman kelimelerin taşıyamadığı anlamları üstlenir.

Birleşmiş Milletler kürsüsünde Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Filistin vurgusunun yankıları daha dinmeden, Beyaz Saray’dan Donald Trump’ın ağzından “Gazze Barış Planı” açıklandı. Hemen ertesi gün katil Netanyahu’nun Washington temasları ve ardından gelen “İsrail kabul etti” açıklamasıyla dosya bir anda dünya gündeminin merkezine oturdu. Kâğıt üzerinde umut vadeden bu plan, pratikte daha büyük soru işaretlerini beraberinde getiriyor: Barış mı geliyor, yoksa yeni bir vesayet düzeni mi kuruluyor?

Kudüs, sadece bir şehir değildir; tarihimizin, inancımızın, vicdanımızın aynasıdır. Milliyetçi Hareket Partisi Genel Başkanı Sayın Devlet Bahçeli’nin 5 Ağustos 2024 tarihli çağrısında açıkça ifade ettiği gibi “Kudüs ilk kıblemiz ve ortak kaderimizdir.” Bu cümlenin ağırlığını hafife alamayız: Kudüs, bizim medeniyet hafızamızın merkezi, mazlumla doğrulmanın, adalet talebinin sembolüdür.

CHP’de yaşanan son ihraç kararları, yalnızca bir disiplin meselesi olarak görülemez. Bu apaçık bir tasfiye operasyonudur ve parti içi dengeyi bozacak şekilde planlanmıştır. Partinin temel değerleri olan eleştirel düşünce ve muhalefet geleneği, bu süreçte ağır bir darbe alıyor.

Birleşmiş Milletler’in 80. Genel Kurulu, sadece diplomatik bir toplantı olmanın ötesine geçti.

New York’un kalbi Times Square, yalnızca bir cadde değil; kapitalizmin ve küresel tüketim kültürünün en görkemli vitrini. Her köşe, dev LED ekranlar, ışıklar ve dijital billboardlarla donatılmış; her saniye yüzlerce reklam, marka ve mesaj gözleri kamaştırıyor. Buradaki her görsel, izleyiciye sadece bir ürün değil, aynı zamanda bir kültür, bir ideoloji ve bir algı satıyor. Times Square’in ışıkları, global kapitalin gücünü ve kültürel etkisini bir araya getiriyor; burada yapılan her hamle, yalnızca birkaç saniye görünür olmakla kalmıyor, aynı zamanda küresel algı ve prestij bağlamında yankı uyandırıyor.

Türk dış politikasının son günlerdeki seyrini dikkatle okuyan herkesin fark edeceği temel bir gerçek var: Kudüs’te soykırımcı katil Netanyahu, bir yazıt üzerinden dünyaya meydan okurcasına “Burası bizim şehrimiz Sayın Erdoğan. Sizin şehriniz değil." dedi.

Önceki gün Kudüs’te, katil İsrail ordusu tanklarla Gazze’yi işgal edip masumları boğazlarken, aynı saatlerde katil Netanyahu "Siloam Yazıtı" üzerinden açıklama yaptı.

29 Haziran’da bu köşede CHP’nin mesele-i müsterihesine dikkat çekmiştim: Yani bekletici mesele, bir sürecin diğerine bağlı olarak ertelenmesi. O yazıda şunu vurgulamıştım: Bu mesele sadece bir kurultayın iptali değil, partinin siyasal meşruiyetinin sınandığı bir eşikti. Bugün geldiğimiz noktada tablo daha da netleşmiş durumda. CHP, tarihî hafızasıyla çelişen bir süreç yaşıyor; bir mahkeme dosyasına sıkışmış, kendi iç krizlerini siyaseten çözmek yerine hukuk üzerinden ertelemeye çalışıyor.

Dünyanın gözü önünde katil İsrail tarafından Filistin’de planlı bir soykırım sürerken, Berlin’in soğuk salonlarında, “Kürt-Yahudi Kongresi” adı altında yeni bir oyun kuruluyor. Berlin’de bir araya gelen Yahudi-Alman Değerler Girişimi ve Almanya Kürt Toplumu, sahnede iki topluluğun dayanışmasını gösteriyor gibi. Ama perde arkasında, Almanya hükûmeti ve katil İsrail Büyükelçiliğinin temsilcileriyle birlikte, bu etkinlik aslında Alman-İsrail ortak girişimine dönüşmüş durumda.

Fransa’da dün “Her Şeyi Durduralım” adı altında başlayan eylemler, modern demokrasilerde sokak siyasetiyle nelerin yaşanabileceğini gözler önüne serdi. Yollar kesildi, şehirler felç oldu, yüzlerce kişi gözaltına alındı. Protestoların kısa sürede toplumsal kaosa dönüştüğü bu tablo, aslında siyaset adına yapılmış her sokak çağrısının taşıdığı potansiyel tehlikeyi bir kez daha kanıtlıyor. Bu manzaraya bakınca, CHP Genel Başkanı Özgür Özel’in Financial Times’a verdiği röportajda kullandığı “hayatı durma noktasına getirecek eylemler” ifadesi, ister istemez Fransa’daki gelişmelerle yan yana düşünülüyor. Türkiye gibi kırılgan bir jeopolitik ortamda böylesi bir söylemin sorumluluğunu kim üstlenebilir?

Türkiye’de demokrasi, hukuka saygı ile var olur. Hukuku yok sayarak, toplumu sokağa çağırmak üzerinden siyaset yapmak ne demokratik ne de sorumlu bir yöntemdir. İstanbul CHP İl Başkanlığı sürecinde yaşananlar bunu net biçimde ortaya koyuyor. İstanbul 45. Asliye Hukuk Mahkemesi, 8 Ekim 2023’te yapılan CHP 38. Olağan İstanbul İl Kongresi’nde ciddi usulsüzlük iddialarını gerekçe göstererek ilgili yönetimi tedbiren görevden almış ve yerine geçici bir kurul atamıştır. Savcılık soruşturmaları, ses kayıtları ve delegelerin yakınlarının belediye iştiraklerinde işe alınması iddiaları, seçmen iradesinin hukuka aykırı biçimde yönlendirilmiş olabileceğini düşündürmektedir.

Suriye’nin kuzeyinde rüzgâr yeniden sert esiyor. SDG’nin kurucu bileşenlerinden olan PYD’nin eş başkanı Salih Müslim “Yeni Suriye hükûmeti ademimerkeziyetçiliği tanımazsa bağımsızlık talep etmek zorunda kalacağız” diyerek hem Şam’a hem Ankara’ya meydan okudu.