Nur Tuğba Aktay

Geçtiğimiz günlerde Türkiye, bir belge üzerinden hem kendisiyle hem de geleceğiyle yüzleşti. E-İmza üzerinden kamu sistemlerine sızarak, sahte diplomalar, değiştirilmiş not dökümleri ve düzmece sürücü belgeleriyle kendini var etmeye çalışan bir ağ deşifre edildi. İlk bakışta teknik bir siber suç gibi duran bu mesele, biraz derinlemesine bakıldığında yalnızca kamu sisteminin değil, toplumsal ahlâkın liyakat algısının ve kurumsal güvenin sorgulanmasını gerektiren büyük bir çöküş tablosudur.

Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde kurulan Millî Birlik ve Dayanışma Komisyonu, salt bir güvenlik girişimi değil; cumhuriyetin yüz yıllık yükünü taşıyan toplumsal kontratın yeniden güncellenme çabasıdır. Bu komisyon, adını koymaktan imtina ettiğimiz bir hakikatin -yani terörle iç içe geçmiş siyasi yapılarla baş etme mecburiyetinin- kurumsal çerçevesini kurmakla kalmıyor, aynı zamanda gelecekteki siyasi normalin temel parametrelerini de belirliyor. Türkiye, bu komisyonla birlikte bir “terör sonrası siyaset” inşasına hazırlanıyor.

2024 sonunda Esad rejiminin çökmesiyle birlikte Suriye’de taşlar yeniden yerinden oynadı. Ancak burada asıl mesele rejimin yıkılması değil; bu boşluğun kimler tarafından, nasıl doldurulacağıydı. Bu noktada Türkiye’nin sahaya yalnızca askerî ya da insani değil; stratejik, uzun vadeli ve kurucu bir vizyonla girdiği görülüyor. Kilis’ten Halep’e uzanan doğalgaz boru hattı işte bu vizyonun sessiz ama kararlı bir sembolü.

İnsan dediğimiz mefhum, yalnızca nefes alan bir et yığını değil; Hak ile halk arasında kurulmuş bir köprüdür. Ve her köprü gibi, bir tarafı semaya, bir tarafı toprağa basar. Eğer bu denge bozulursa, insan dediğimiz varlık ya hayvanlığın zincirlerine düşer ya da ilahi fıtratından uzaklaşır. Bugün Gazze’de cereyan eden hadise, yalnız bir coğrafya değil, işte bu terazinin kırıldığı, terazinin kefelerinin paramparça olduğu bir çağ fotoğrafıdır.

Önceki gün Ankara’da sessiz sedasız bir ofis açıldı. Dışarıdan bakıldığında herhangi bir siyasi partinin ya da kampanyanın irtibat noktası gibi görünebilir. Ama aslında o kapıya asılan tabela, Türk siyasetinin son dönemde içine çekildiği simülasyon demokrasisinin en simgesel işaretlerinden biridir: “Ekrem İmamoğlu Cumhurbaşkanlığı Aday Ofisi.”

Geçtiğimiz hafta Türkiye bir kez daha büyük bir acı yaşadı. Eskişehir'deki orman yangınında 5’i orman işçisi, 5’i AKUT gönüllüsü olmak üzere 10 canımızı yitirdik. Alevler sadece ağaçlarımızı değil, içimizdeki vicdanı, güven duygumuzu da dağladı. Ancak yangınlar sadece doğal felaket değil, yıllardır çözülmeyi bekleyen bir yapısal krizimizin de aynası.

Bir devletin gücü, bazen high-tech stantlarda sergilenen fiziksel ürünlerde değil, derin devlet hafızasının yeniden canlanışında saklıdır. IDEF 2025, yalnızca sahnede duran makinelerle değil; içine doğduğumuz coğrafyanın, hafıza katmanlarının, stratejik iradenin ve geleceğe dair tasavvurun cisimleştiği bir ideolojik salon olarak okunmalı.

Tarihte bazı anlar vardır ki, görünürde sessiz, derinlikte haykıran cümleler gibidir. 11 Kasım 2024 sabahı Milliyetçi Hareket Partisi Genel Merkezine MHP Lideri Sayın Bahçeli’nin isteğiyle dikilen üç fidan; göknar, sedir ve ladin tam da böyle bir anlam taşımaktadır. Bu fidanlar yalnızca doğaya değil; Türkiye’nin içinden geçtiği kardeşlik çağrısına, yeniden inşa edilen toplumsal bütünlüğe dikilmiştir.

Milliyetçi Hareket Partisi Genel Başkanı Sayın Devlet Bahçeli’nin 18 Temmuz Cuma günü MYK-MDK toplantısında yapmış olduğu konuşma, yalnızca Türkiye’nin terörle mücadele kararlılığını değil, aynı zamanda yeni bir Orta Doğu denklemine işaret eden stratejik bir manifestoya dönüştü. Konuşmasında doğrudan YPG’li teröristlere seslenen Bahçeli "Sınırlarımızın hemen yanı başında, kirli emeller peşinde koşanlara sesleniyorum: Ya aklınızı başınıza alıp bu kanlı ve karanlık yoldan dönersiniz ya da Türk milletinin kudreti karşısında ezilmekten kurtulamazsınız. Size uzatılan devlet şefkatini zaaf sanmayın. Bu son çağrımızdır!" hitabıyla yalnızca terör örgütüne değil, onu bir vekâlet aygıtı olarak kullanan küresel mahfillere Türkiye’nin yeni güvenlik paradigmasını sert ve net biçimde ilan etti. Bu, bir askerî rest değil; çok katmanlı bir caydırıcılık stratejisidir.

Türkiye’de muhalefetin içine sürüklendiği çelişkiler artık sadece siyasi beceri yoksunluğu değil; yer yer devlet aklına karşı bilinçli bir meydan okumaya, yer yer de millet vicdanını hiçe sayan bir akıl tutulmasına dönüşmektedir.

Türkiye bugün sadece topraklarını terör örgütlerinden temizlemekle kalmıyor; binlerce yıllık medeniyet ve iman yürüyüşünün üzerindeki sisleri kaldırmak için tarihin en derin mücadelesini veriyor. “Terörsüz Türkiye” kavramı, basit bir güvenlik politikası değil; zihinsel, ruhani ve kültürel bir devrimdir. Bu, milletin kalbinde, zihninde işgal edilmiş boşlukları doldurarak, devlet-millet kaynaşmasını yeniden inşa etme sürecidir.

“Bugün tarihte yeni bir sayfa açılmıştır.” Sayın Cumhurbaşkanımızın bu cümlesi, yalnızca siyasi bir kamp sloganı değildir. Bu ifade, Türk siyasi tarihinin ve terörle mücadelesinin en dramatik ve en stratejik dönüm noktalarından birine işaret eder. Kızılcahamam’daki bu konuşma, 22 Ekim 2024’te MHP Lideri Sayın Devlet Bahçeli’nin TBMM kürsüsünden yükselttiği çağrının 11 Temmuz 2025’te ete kemiğe bürünmüş hâlidir. Artık bu milletin hafızasında bir sayfa kapanmıştır: Cumhuriyet tarihinin 47 yıllık terör belası sona ermiştir.

Evladını askere kınayla, dualarla, Kur’ân okuyarak yolcu eden bu milletin bir ferdi olarak söylüyorum: Türkiye, elli yıllık bir belanın kökünü kazımak üzere son eşiğe gelmiştir. Bu süreç bir tercih değil, bir zorunluluktur. Bu yalnızca bir güvenlik meselesi değil, bir beka meselesidir. Ve artık hiçbir şey yarım kalmayacaktır.

-Bu yazı, Pençe-Kilit Operasyonu’nda şehit düşen 12 vatan evladının aziz hatırasına ithaf edilmiştir. Ruhları şad; makamları âli olsun.-

Türkiye, bugün sadece bir rüşvet soruşturmasını değil, bir partinin tarihî tükenişini seyrediyor. Cumhuriyet Halk Partisi, kendi içinden kurduğu bir düzenin kurbanı hâline geldi. Ve bu artık basit bir yolsuzluk dosyası değil; bir siyasi çöküş belgesidir.

Peygamberimiz Muhammed aleyhisselama duyduğumuz hürmet, muhabbet ve aşk, milletimizin en büyük ruhani hazinesidir. O, sadece bir peygamber değil; kalbimizin en derinindeki ateş, tarihimizin en sağlam kalesidir. Bu aşk, bizi tarih boyunca ayakta tutmuş, onurumuzun ve kimliğimizin kaynağı olmuştur. Peygamber sevgisi, kanımızda dolaşan koparılması mümkün olmayan asil bir bağdır.

2025 yılı… Türkiye’nin iç siyaseti artık içeriden değil, dışarıdan yazılıyor. Senaryolar Brüksel’de kurgulanıyor, Berlin’de revize ediliyor, Strazburg’da sahneleniyor. Ama bugün mesele, kimlerin konuştuğu değil; kimin adına konuştuğu.

30 Haziran Pazartesi günü Ankara 42. Asliye Hukuk Mahkemesinde görülecek dava, yalnızca bir kurultayın iptaliyle sınırlı değil. Bu dava, Cumhuriyet Halk Partisinin 102 yıllık tarihinde karşılaştığı en kırılgan eşiklerden birine işaret ediyor. Hukuken “mutlak butlan” yani yok hükmünde sayılma iddiası tartışılacak. Ama asıl mesele, siyaseten “meşruiyetin kaybı”dır.

Artık süper güçler değil, süper belirsizlikler dünyayı yönetiyor...

Orta Doğu’da yangın yeniden harlandı. ABD’nin İran’daki nükleer tesislere düzenlediği saldırı, sadece bölgesel tansiyonu değil, küresel enerji dengelerini de tehdit eden yeni bir kırılmayı tetikledi. Aynı zamanda enerji arz güvenliği üzerinden dünya ekonomisinin damarlarına da bir neşter attı. İran’ın karşılık olarak Hürmüz Boğazı’nı kapatma tehdidini tekrarlaması, bu dar suyolunun sadece bölgesel değil, küresel krizlerin anahtar noktalarından biri olduğunu yeniden gözler önüne serdi.