Nur Tuğba Aktay

İstanbul’un seçilmiş değil, saklanmış başkanı…

Türkiye, terörle mücadelede tarihî bir dönemeçten geçiyor. 12 Mayıs 2025’te PKK’nın silah bırakma ve örgütsel fesih kararı, yıllardır verilen mücadelenin, şehitlerimizin ve gazilerimizin kutlu mirasının bir neticesi olarak hafızalara kazındı. Ancak bu kritik aşamanın kalıcı bir huzura evrilmesi, güçlü bir siyasi irade ve sağlam bir toplumsal mutabakat gerektiriyor. Tam da bu noktada, MHP Genel Başkanı Sayın Devlet Bahçeli’nin kamuoyuna sunduğu “Millî Birlik ve Dayanışma Komisyonu” önerisi, terörsüz bir Türkiye’nin inşası adına tarihî bir adım olarak öne çıkıyor.

Rusya’nın 2022’de Ukrayna’ya yönelik başlattığı saldırı, sadece bölgesel bir çatışma değil, küresel güç dengelerinin yeniden inşa edildiği bir süreci de beraberinde getirdi. Washington’dan Pekin’e, Berlin’den Riyad’a kadar geniş bir yelpazede yankılanan bu savaş, uluslararası sistemin zayıf noktalarını gün yüzüne çıkarırken, yeni ittifak arayışlarını da tetikledi. Tam da bu kaotik denklemde, Türkiye’nin jeopolitik konumu ve izlediği stratejik diplomasi, dikkatleri İstanbul’a çevirdi.

Dün; ABD Başkanı Donald Trump, Suudi Veliaht Prensi Muhammed bin Selman ve Suriye Cumhurbaşkanı Ahmed Şara’nın Suudi Arabistan’ın başkenti Riyad’daki buluşmasıyla gerçekleşen tarihî zirve, yalnızca Orta Doğu’nun değil, küresel diplomasinin de yeni dengelerle şekillendiği bir dönüm noktası olarak kayıtlara geçti.

Bir sabah uyandığınızda, yıllardır süregelen acının, kanın, gözyaşının sona erdiğini öğreniyorsunuz. Dağların sessizliğe büründüğünü, köy yollarının artık mayınlardan arındığını, evlatlarını kaybeden anaların yüreğine bir nebze olsun su serpildiğini… Türkiye’nin kanayan yarası olan terör, nihayet tarih sahnesinden çekiliyor. PKK’nın feshedildiği ve silahların bırakıldığı haberi, sadece bir siyasi zafer değil; aynı zamanda milletin sabrının, devletin kararlılığının ve tarihsel direnişin bir zaferidir. Bu zafer, toprağa düşen binlerce şehidimizin kanıyla sulanmış, annelerin akıttığı gözyaşıyla yoğrulmuştur.

Türkiye’nin kanayan yarası terör meselesinde, artık sona gelindiğine dair umutlar hiç olmadığı kadar güçlü. Dışişleri Bakanı Hakan Fidan’ın açıklamaları, PKK’nın silah bırakma sürecine ilişkin beklentileri yeniden alevlendirdi. Fidan’ın ifadesiyle, “terörün zemini çoktan ortadan kalktı.” Ancak bu, sadece bir güvenlik başarısı mı, yoksa daha büyük bir toplumsal ve ekonomik dönüşümün habercisi mi?

Güney Asya’da yaşananlar, bölgesel bir sınır çatışmasının çok ötesinde, küresel güç dengelerinin yeniden şekillendiği bir satranç tahtasına dönüşüyor. Hindistan’ın “Sindoor Operasyonu” adı altında başlattığı saldırılar, Pakistan’ın buna misilleme olarak beş savaş uçağı ve bir insansız hava aracını düşürdüğünü açıklamasıyla yepyeni bir boyuta taşındı. Üstelik bu uçaklardan üçünün Fransa’dan alınan stratejik önemdeki Rafale jetleri olduğu iddiası, gözlerin sadece Güney Asya’ya değil, küresel savunma sanayiine de çevrilmesine sebep oldu. Hindistan, bu kayıpları doğrulamasa da, Pakistan’ın bu askerî başarı iddiası, bölgedeki dengelerin ciddi şekilde gözden geçirilmesi gerektiğini ortaya koyuyor.

Geçtiğimiz gün, TBMM Başkan Vekili ve DEM Parti İstanbul Milletvekili Merhum Sırrı Süreyya Önder’in cenazesinde, CHP Genel Başkanı Özgür Özel’e yapılan fiziki saldırı, yalnızca bireysel bir şiddet vakası değil, Türkiye’de kamusal güvenlik refleksinin yeniden düşünülmesini gerektiren çok katmanlı bir hadise olarak önümüzde duruyor. Özgür Özel’in kimliğinden ve siyasi çizgisinden bağımsız olarak söylüyorum: Bu saldırı, hiçbir şekilde meşrulaştırılamaz, kabul edilemez. Çünkü mesele yalnızca bir kişiye değil, demokrasinin kendisine yönelmiştir...

Türkiye, bir asrı belirleyecek irade gösterdiğinde bunu sadece siyasetle, ekonomiyle, diplomasiyle değil; enerjiyle de ortaya koyar. Bugün enerjiyi konuşmak, yalnızca doğalgaz, petrol ya da megavatlardan ibaret değildir. Bugün enerjiyi konuşmak, Türkiye’nin devlet aklıyla ördüğü stratejik bir haritayı, güvenlik doktrinini ve diplomasi derinliğini konuşmaktır. Çünkü enerji artık bir altyapı değil; bir üst akıldır.

Suriye’nin Kamışlı kentinde düzenlenen “Birlik ve Ortak Tutum Konferansı”, ters orantılı biçimde, bölücü zihniyetin pervasız bir tezahürüdür. ABD ve Fransa’nın teşvik ve himayesinde, PYD ve ENKS (Kürt Ulusal Konseyi) organizasyonuyla gerçekleştirilen bu toplantı, Suriye’nin üniter yapısını hedeflemiş, ülkenin toprak bütünlüğü hilafına kararlar almıştır.

Türkiye siyasetinde zaman zaman öyle anlar yaşanır ki, aylarca süren tartışmaların, yıllarca anlatılan hikâyelerin hakikati birkaç saniyede ortaya dökülüverir. İşte geçtiğimiz günlerde yaşanan o görüntüler de tam olarak böyle bir ana şahitlik ettirdi bize: Bir koruma görevlisinin, alelacele bir kamerayı bantlamaya çalıştığı o sahne, aslında CHP’nin yıllardır ısrarla inşa ettiği “şeffaf yönetim” iddiasının, ilk gerçek sınavda nasıl yerle bir olduğunu gözler önüne serdi.

Üzerinde yaşadığımız bu aziz topraklar, yalnızca tarihî ve kültürel zenginlikleriyle değil, dünyanın en hareketli levha sınırlarından birinin tam üzerinde yer almasıyla da dikkat çekiyor. Bu gerçek, geçmişte yaşadığımız büyük depremleri hatırlattığı gibi, geleceğe dair de bize önemli sorumluluklar yüklüyor.

Berlin’den Ankara’ya uzanan diplomatik hatta, son günlerde yoğun bir soğuk rüzgâr esiyor. Almanya, yaklaşık 30 adet Eurofighter Typhoon savaş uçağının Türkiye’ye ihracatına onay vermediğini açıkladı. Gerekçe ise iç siyasetimize doğrudan müdahale anlamı taşıyan bir konu: İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu’nun tutuklanması.

Devlet dediğimiz yapı, soyut bir organizma değil; ailelerin, fertlerin, değerlerin toplamıdır. Aile kurumundaki çözülme, doğrudan milletin dirliğini, devletin düzenini tehdit eder. 2025'in “Aile Yılı” ilan edilmesi tesadüf değil, ihtiyaçtan doğan bir zarurettir. Çünkü bugün hem küresel saldırı hem de içten gelen yozlaşma, aileyi hedef tahtasına oturtmuştur...