Yetenekli Kalemler

Günümüz insanını hasta eden birçok şey var ama bunlardan üçü önemli. Birincisi çevre şartları. İçtiğimiz sudan soluduğumuz havaya kadar her şey kirlenmiş durumda. Özellikle şehir yerlerinde fabrika bacaları, kirli hava, araba egzoz dumanı, trafik kalabalığı, günlük koşuşturmanın verdiği stres insanların hasta olmasına yol açabiliyor...

Üzülerek belirtmek isterim ki günümüzde kıymetini bilmediğimiz ve kaybettiğimiz zaman kıymetini anladığımız iki hayati önemli şey, geçen zaman ve sağlığımızdır. Biz de malum sağlıkçı olduğumuz için zaman zaman bu konulara daha çok değiniyoruz ve siz kıymetli okurlarımızla bu konuda hasbihâl ediyoruz. Bugün yine sağlık konusuna değinmek istiyorum.

Yalnızlık Allah’a mahsustur deriz. Gerçekten de insan yalnızlığa göre değildir. Bir başkasıyla tamamlanmak ister. Sevmek, sevilmek, birileriyle hemhâl olmak ister. Dinlemek, dinlenmek, anlamak ister, en çok da anlaşılmak ister.

Yaşım ilerledikçe daha iyi anladığım gerçekler var. 30’a gitgide daha çok yaklaşırken anladığım en büyük hakikat: Hayat sandığımız gibi dört dörtlük bir yer değil.

Geçenlerde televizyonda bir sokak röportajı görmüştüm. Halka soruyorlar “sizce sevmek mi yoksa sevilmek mi önemli?” diye. Kendi kendime dedim ki:

Birçok camide olduğu gibi işlek caddenin ortasındaki camide de minik bir kütüphane var. Kitaplığın çoğu farklı ebatlarda Kur'ân-ı kerimden oluşuyor. Bir iki rafında diğer kitaplar var. Altı aydır öğle ve ikindi namazını kitaplığın önünde kılan bir adam vardı.

Yakın tarihte İslam ülkelerine uygulanan birbirinden acı saldırılara günümüzde de Filistin'e yapılanları ekleyince daha iyi anlıyoruz “devlet” olmanın ve “millet” olmanın değerini.

Dünyanın gözü önünde her gün ayrı bir zulüm uyguluyor İsrail. Filistin’i açlıkla, soğukla, hastalıkla kısacası her türlü zalimlikle sıkıştırıyor.

Dünyada en önemli şeyin ne mesleğiniz ne eviniz ne arabanız ne statünüz ne de başka bir ediniminiz değil de beden ve ruh sağlığınız olduğunu kavradığınızda; hayattan beklentilerinizi minimum seviyeye indirgediğinizde işte o vakit daha rahat nefes almaya başladığınızı göreceksiniz.

Yakın zaman evvel vefat eden mütefekkir, münevver ve yazar Alev Alatlı hanımefendi kalemi, mefkûresi ve gönlüyle necip milletimize derdiyle dertlenmiş; sayısız eserleri ve TV programlarıyla ufuk açmış müstesna bir âlimeydi. Kendisi bir konuşmasında dilimizden düşmeyen, “etik” kavramıyla alakalı şöyle bir izahat yapmıştı:

Vedadan aylar sonra serçe yine yollara düştü. Hava çok soğuktu, çok üşümüştü. Gül ise serçenin hasretinden yapraklarını dökmüştü. Sonunda kavuştular. Gül tebessüm etti, sıcacık bakışıyla ısıttı serçenin titreyen kalbini. Serçe sımsıkı sarıldı gülün dalına; özledim seni, dedi.

Küçük serçe çok yorulmuş çok bunalmıştı, uzak diyarlardan hiç bilmediği yerlere uçup gelmişti, bir gülün dalına konuverdi. Gül serçeden habersiz, serçe bitkin, çaresiz... Kaldırdı başını samimi güleç bir çehreyle gülü gördü karşısında. Donup kaldı öylece...

Bazen düşünüyorum da herkesin bir kırılma noktası var. Bu kırılma noktaları kişiye ve yetiştiği topluma göre değişir. İnsanlar her şey yolundayken burnunun ucundaki sorunları görmez ama kendi çıkarını sarsacak en ufak bir sarsıntıda toplumun kronikleşmiş sorunlarını bile diline dolar.

Son asırda gezegenimizde çok sayıda doğal felaket yaşanmıştır. Bu felaketlerde görülen zararların çoğunluğu insan kaynaklı ve ihmalkârlıktır. Görülen zararlar; deprem, sel, heyelan, fırtına, yangın, çığ, yanardağ vb. felaketleridir.

Kahvaltı yapmadığınız bir sabah düşünün. Yemeden aç yattığınızı, iki öğün yemek yemediğinizi, çay, kahve içmediğinizi, bir gün uykusuz kaldığınızı. Gürültüyle yaşamak zorunda olduğunuzu...

Tire ilçesinde, Hacı Müderris adında âlim ve veli bir zat varmış. Yöre halkına dinin emir ve yasaklarını bildirip vaaz ve nasihatte bulunurmuş. O yörede çok sevilen bir Allah dostu imiş.

Ocak ayını bitirdiğimiz şu günlerde yeni nesil kuşaklara gençlere veya ilgilenen okuyucularımıza bazı hatırlatmalar yapalım. Aslında gereksiz gibi zannedilir ama bunlar gerçekten insana hayati bilgiler vermektedir.

Ne bitmez çileymiş çektiğin be Ayasofya'm. Güzellik başa beladır, dedikleri bu olsa gerek. Her gelen sana sahip olmak istiyor. Lakin kimsenin böyle bir hakkı yok. Ayasofya camidir, ‘Beytullah’tır, yani Allahü tealanın evidir. Hiçbir beşerin Ayasofya’nın üzerinde tasarruf hakkı ve yetkisi yoktur. İnsanların ona karşı mukaddes vazifeleri vardır, o kadar.

İsrail zulmünün tüm şiddetiyle devam ettiği bugünlerde hadiseye farklı cihetten bir bakış sunarak sizleri bu hususta tefekküre davet ediyorum. Gerek yazılı gerek görsel basında ve çeşitli sosyal medya mecralarında, yapılan akılalmaz zulmün son bulması, zalimin cezalandırılması, yaptıklarına pişman edilmesi adına çeşitli protestolar, gösteriler, propagandalar ve eylemler sergilenmekte ve çeşitli İsrail menşeli ürünler boykot edilmektedir. İçi yanan her Müslüman ve vicdan sahibi diğer inançta olan insanlar, kendi çapında, Hazreti İbrahim “aleyhisselam’ın” yakılmak istendiği ateşe su taşıyan karınca misali bunlara katkı sunmakta!..

Saniyelerle ölçülü bir an ve bir bakış. Evet sadece gözlerle ifade edilen bir duygu. Mahcup olduğunu gözleriyle anlattı o adam. Çünkü aldığı şeyin parasını veremeyecekti. Adama, “Deftere yaz, ben hafta sonu öderim” dedi çekingen ve kısık bir sesle.