Abdüllatif Uyan

Bera bin Azib (radıyallahü anh) anlatır: "Medine'ye ilk hicret eden, Mus'ab bin Umeyr ile Abdullah İbni Ümmi Mektum idi.

Beşir bin Sa'd hazretlerinin kızı anlatır: "Annem bir gün bana bir avuç hurma verip 'Bunu babana götür de yesin' dedi.

Hazret-i Fatıma, Hazret-i Ali'ye altı akçe verip "Bununla çocuklara meyve al" dedi. Hazret-i Ali çarşıya giderken yolda münakaşa eden iki kişi gördü. Ve sordu birine:

Resûl-i Ekrem Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) bir gün Eshabına;

Hazret-i Ali'nin ardından Hazret-i Osman geliyordu. Hatun ona koştu: "Nevfel nerede?" O da arkaya işaret etti.

Resulullah Efendimiz (aleyhisselâm) bir gün şehitliğin kıymetini anlatıyordu... Nevfel adlı bir sahabi "Yâ Resulallah! Ben bir dua edeyim, siz âmin deyin" diye rica etti.

Efendimiz (aleyhisselâm) müşriklerin şerrinden Medine'ye hicret edince Mekke'de şiddetli bir kıtlık başladı. İnsanlar kedi köpek yediler.

Sevgili Peygamberimizin hayatı bütün insanlar için rahmet olduğu gibi mematı, yani vefatı da rahmettir.

Beş müşrik, Efendimizi her gördükleri yerde alaya alır, Onu üzerlerdi. Bir gün Hazret-i Cibril geldi.

Peygamber Efendimiz, ümmetine karşı çok merhametli olup onları bir an unutmazdı.

Hâfız Osman Bedreddin, hocasının dergâhına geleli on gün olmuştu ki hocası seslendi bir gün kendisine: "Hâfız kurban!"

Nihayet Miralay Bahri Bey'in sesi duyuldu: "Hücuuum!"

Ruslar Erzurum'a saldırmıştı. Bu, gayrete getirdi bütün Erzurum halkını. Yediden yetmişe silahlandılar.

Osman Bedreddin, hocasının sohbetine kavuşmak için bir gün çıktı erkenden. Yarı yolda şiddetli bir tipiye yakalandı. Bir adım ilerisini göremiyordu.

Seyyid Ahmed Merami hazretleri ince, uzun boylu, beyaz sakallı, sevimli bir zattı.

Osman Bedreddin hazretleri dokuz yaşında hafız oldu. Meşhur lakabı "Hafız"dır. Gençliğinde bütün vakitlerini ilme tahsis etti. Zahirî ilimleri öğrendi.

Ukbe bin Ebi Muayt kâfiri, Bedir'de Kureyş'in yenildiğini anlayınca kaçıp uzaklaşmak istedi. Atına atlayıp sürdü.

Sevgili Peygamberimiz; Bedir Harbi'nin gecesinde Eshab-ı Kiram'a, harpte hangi usulü takip edeceklerini sordu.

Amr bin As hazretleri (radıyallahü anh) şöyle anlatıyor:

Amr bin Âs (radıyallahü anh), İslâmiyet'i kabul ettikten sonra eski hatalarından dolayı çok pişman oldu.