Abdüllatif Uyan

Enes bin Malik (radıyallahü anh) anlatır: Resulullah Efendimiz bir vakit hastalandı. Hastalığı uzadı. Bir sabah Hazret-i Ebu Bekir, Resulullah'ın hastalığını duydu.

Ömer-ibnül-Hattab (radıyallahü anh) rivayet eder: Resul aleyhisselam "Beş kimseden başkası için ayağa kalkmayınız!" buyurdu.

Efendimiz hazretleri buyurdular ki: Beni miraca götürdükleri gece, cen-net-i âlâ'da bir huri/cennet kızı gördüm. Cebrail aleyhisselam da yanımdaydı. Hazret-i Cibril eliyle gözünü kapattı.

Cabir bin Abdullah (radıyallahü anh) anlatır: Bir gün Resulullah Efendimizin huzurundaydık.

İshak aleyhisselam, İbrahim aleyhisselamın oğludur. Ona çok benzerdi. Ahlakı da benziyordu.

Efendimiz üzüldü. Son dirhemini kıza verip "Bununla şişe ve yağ al, evine götür" buyurdu. Kızcağız tedirgindi:

Resulullah Efendimizin komşusu fakir bir kadıncağız, Efendimizden namazda örtünecek bir elbise istedi. Lâkin Onun da fazla elbisesi yoktu.

Efendimiz (aleyhisselam) dedesini kaybedince, amcası Ebu Talib'in evinde kalmaya başladı. Ebu Talib'in çocukları, sabahları saçları dağınık, gözleri çapaklı hâlde kalkarken Efendimiz, cennet kokan saçları taranmış olarak kalkıyordu yatağından.

Bir veli zat, birinin eline kıymetli bir hediye verip "Bunu, mektebin en güzel talebesine ver" buyurdu. Adam "Peki efendim" dedi.

Allah dostlarında Hamdun-ı Kassar (rahmetullahi aleyh), bir gece vefat etmek üzere olan hasta bir dostunu ziyarete gitti. Yanında bulunurken hasta vefat etti.

Birkaç Rus askeri hanegâha gelerek hücrede bulunan bazı kıymetli kitapları alıp, yerine komünizm propagandası yapan kitapları koydular.

Hırsızın biri Halife-i Kızılayak'ın çarşıdaki dükkânına girmişti. Eşyaları topladıktan sonra tam pencereden dışarı çıkmaya çalışırken, pencerede bir hareket oldu.

Halife-i Kızılayak (rahmetullahi aleyh), çocukları çok severdi. Bazan torunlarını önüne alıp onları hem sever, hem de hıçkırarak ağlardı. Öyle ki gözyaşları sakalının ucundan damlardı.

Türkistan velilerinden Halife-i Kızılayak (rahmetullahi aleyh), Zahir Şah zamanında gözleri görmez olmuş, tedavi için Kabil'e gitmişti. Onu bizzat Zahir Şah karşıladı.

Hakim Senai (rahmetullahi aleyh), evliyanın büyüklerinden Yusuf-i Hemedani hazretlerini tanımadan önce Sultanın hizmetinde bulunup onu metheden şiirler yazardı.

Abdurrahman bin Avf sordu: "Nereye gidiyoruz?" Hazret-i Ömer "Şu ileride yabancı bir ticaret kervanı konaklamış, onu bekleyeceğiz" dedi.

Resulullah Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem), Abdurrahman bin Avf hazretleri hakkında "Abdurrahman, cennete emekleyerek girer" buyurdu.

Abdurrahman bin Avf (radıyallahü anh), başına siyah pamuklu kalın bezden gelişigüzel bir bez sarmıştı. Peygamberimiz (aleyhisselam), onu önüne oturttu.

Nevfel bin İyas el-Hüzeli anlatır: "Abdurrahman bin Avf (radıyallahü anh) ne hoşsohbet bir zat idi. Bir gün bizi evine götürdü.

Hazret-i Abdurrahman bin Avf (radıyallahü anh), Resulullah Efendimizin ahirete teşriflerinden sonra Onunla geçirdiği günleri hatırlayarak daima ağlar ve "Ondan sonra bizim için dünyanın hiçbir kıymeti kalmadı!" derdi.