M.Tahir Kum

Sezonun açılış maçında karşımızdaki takım "her yönüyle Türkiye'yi aşmış" denen son şampiyon F.Bahçe idi. Ama gel gör ki; onlar daha kendilerinde bile değildi.

Tam teknik direktörlük becerisinin ön plana çıkacağı bir karşılaşmaydı bu.. Bir tarafın öncelikle golü, diğerinin sadece yememeyi düşündüğü bir maçtı bu.

İsmail Gökçek... Nam-ı diğer Trabzonsporlu İsmail... Sedat Balkanlı... Nam-ı diğer kâh G.Saraylı, kâh F.Bahçe'li Sedat...

Adana - Beşiktaş maçının seyrinden duyulacak hazla, tok karnına yenilen yemekten duyulacak tad arasında hemen hemen fark yoktu. Aç gözlülükten yiyeceğin nefis bir Adana kebabı, seyredeceğin bu ligin devlerinden Beşiktaş da olsa... İkisinin de tadı aynıydı. Nasıl olsun?...

Statüsünün "özel" olması ürpertmişti dünkü maç öncesi içimizi... Sonuç ortada... "Son 21 özelde, sadece 3 güzel..."

Bu ligde şaibe yok... Sadece bu Türkiye'de "gönülden yazan" olmadığı veya olamadığı lige şaibe damgasını vurmak isteyenler var ve onların da elinde kalemler...

Bundan dört yıl önceydi...

Alışık olmadığımız bir ortam vardı dün Bursa Atatürk Stadı'nda... Bir taraftan gelen yazla artan sıcak, diğer taraftan sonu gelen ligle artan tansiyon, 3 puanın yanı sıra, sıcağıyla, nemiyle ve yüksek gerilimiyle enteresan bir kimliğe kavuşturmuştu dünkü 90 dakikayı...

Nereden bakarsan bak, nereden ölçersen ölç... Trabzonspor'un favori olduğu bir derbiydi bu.

Tespit de doğru tedavi de...

Maça konsantre olmak ne mümkün... Karşılaşmanın vakti gelmiş çatmış, hâlâ dillerde 48 saat önceki mesele...

Son yıllarda ligi neredeyse "bay" geçen Trabzonspor, 2 yıl gibi bir aradan sonra lig ikincisi... Üstüne üstlük ezeli rakiplerinin ard arda kan kayıpları da ayrı bir moral oluyor bordo-mavililer adına...