Osman Ünlü

Kişinin îmân ve ibâdet edememesi, nefsine tâbi olmasındandır. Hâlbuki îmân etmek, İslâmiyetin emir ve yasakları, hep, nefsi kırmak, ezmek içindir.

İslâm dîninde, hiç kimseye, hattâ kâfirlere bile lanet etmek, ibâdet değildir. İnsanlara sövmemek, kimseye lanet etmeyip susmak, âhırette suç sayılmayacaktır...

"Kerâmetler gösteren biri, meselâ su üstünde yürüse, bir ânda uzaklara gitse, havada uçsa, İslâmiyete uymadıkça, bunu evliyâ sanmayınız!"

"İnsanların çoğu ölüleri dirilteni büyük bildiğinden, Allahü teâlâya yakın olanlar, bunu yapmak istemeyip, ölü rûhları diriltmişler, talebenin ölü kalblerini diriltmeye çalışmışlardır."

Mekr-i İlâhî; Allahü teâlânın, mekr, hîle yapanların mekrini kendilerine çevirmesi, kurdukları tuzaklarını bozması ve onları cezâlandırmasıdır.

Hangi peygamberin ümmetinden olursa olsun, evliyâda âdet dışı, yâni fizik, kimyâ ve fizyoloji kânunları dışında meydana gelen şeylere, hâdiselere kerâmet denir.

Allahü teâlâ, nefsin insanı felâkete sürüklemesine mâni olmak için, hem nefsin arzûlarına uymayı sınırlayan, hem de nefsi temizleyip, taşkın olmaktan kurtaran emir ve yasaklar gönderdi.

Mal, birbirine zıt iki şeye yani hayra ve şerre sebeptir. Hayra, iyiliğe sebep olan mal övülmekte, şerre, kötülüğe sebep mal da kötülenmektedir...

"Sabır bütün hayırların, şükür de bereketin anahtarıdır. Kimde bu hasletler bulunursa, o kimse, en yüksek mânevî mertebelere, derecelere kavuşur."

İslâm âlimleri, insana vâcib olan birinci vazîfe, îmân, amel ve ihlâs sâhibi olmasıdır buyurmuşlardır.

Peygamber efendimize tâbi olmaktan yüz çevirenler, şeytânın dostu olur.

"Son nefes korkusundan kurtulan kimse yoktur. Peygamberlerden başka herkesin son nefesi şüphelidir. Son nefeste kurtulabilmek müjdesi ancak vahiy ile bilinir..."

Peygamber efendimiz buyurdu ki: "Yâ Alî! Münâfıkta üç alâmet olur: Söz söylese yalan söyler. Bir şey vâdetse, vâdinde durmaz. Yanına emânet koysalar, hıyânet eyler."

İhlâs, ibâdetleri, Allahü teâlâ emrettiği için yapmaktır.

"İhlâs, âhiretteki nîmet ve azaplara yakînen inanmanın alâmetidir.

Şimdi ecel gelmemiş, fırsat da elden kaçmamıştır. Bunun için dünya işleri ile zarûret miktarı meşgûl olmalı, diğer zamanları ise, âhıreti imâr etmeye ayırmalıdır.

Ölmeden önceki zaman, ömür, birer fırsattır, ganîmettir. Ömrü faydasız işlerle telef etmemeli, Allahü teâlânın rızâsına uygun şeylere sarf etmelidir...

Vaktinde yapılmayan ibâdetleri kazâ etmenin, bilhassa kazâ namâzı kılmanın ehemmiyetini iyi anlamalıdır. İmânsız ölene âhırette hiç merhamet edilmeyecek, Cehennemde sonsuz kalacaktır.

Mâtem tutmak yasak olmasaydı, herkesten önce Peygamber efendimizin vefâtı için mâtem tutulurdu. Sonra diğer şehit edilen Din Büyükleri için mâtem tutulurdu!..

Vefât eden veya şehît olan mübârek zâtların hiçbirisi için mâtem tutmak câiz olmaz.